ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΕΝ
Το «Dance me to the end of love» του Cohen δεν είναι ένα τραγούδι γραμμένο για εραστές!
Είναι ένα τραγούδι που πολλοί απ’ όσους το άκουσαν το ερωτεύτηκαν ίσως περισσότερο κι από τον άνθρωπο στον οποίο το αφιέρωσαν.
Το «Dance me to the end of love» γράφτηκε το 1984 από τον Leonard Cohen και συμπεριελήφθη στο άλμπουμ «Various Positions». Είναι από τα γνωστότερα τραγούδια του Cohen, χιλιοακουσμένο και χιλιοτραγουδισμένο. Το απόλυτο ερωτικό τραγούδι για πολλούς, ένα τραγούδι για το απόλυτο δύο εραστών.
Ωστόσο, οι περισσότεροι αγνοούν την ιστορία πίσω από το εν λόγω τραγούδι. Ο Cohen σε συνέντευξή του είχε αναφέρει πως το εμπνεύστηκε ορμώμενος από το Ολοκαύτωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε τούτο το τραγούδι του έρωτα, ο θάνατος είναι πολύ πιο παρών, πιο εφιαλτικά αδυσώπητος, απ’ ό,τι θα φανταζόταν ποτέ κάποιος… Η ψυχρή του ανάσα είναι διάχυτη παντού. Η αλήθεια του παγώνει το καυτό φιλί των εραστών, αφυδατώνει την υγρασία των αισθήσεων, επισκιάζει τα χρώματα του πάθους, παύει την πανδαισία των αγγιγμάτων.
Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένα τραγούδι γραμμένο για εραστές...
Το συγκεκριμένο τραγούδι, σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πολλοί, δεν είναι ένας χορός ως το τέλος της αγάπης, αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης. Ένα βάλσαμο ανάμνησης στο μαρτύριο της φρίκης που έζησαν εκατομμύρια άνθρωποι, όλοι εκείνοι που εξοντώθηκαν στα κρεματόρια του ναζισμού.
Στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης έκαιγαν αιχμαλώτους, διάλεγαν μερικούς, τους οποίους έβαζαν να παίζουν μουσική, ενώ οι συμπατριώτες τους πέθαιναν. Γι’ αυτό και οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού λένε «Dance me to your beauty with a burning violin / Dance me through the panic ‘till I’m gathered safely in / Lift me like an olive branch and be my homeward dove».
Το τραγούδι αυτό, λοιπόν, γράφτηκε για τα κουαρτέτα εγχόρδων που έπαιζαν κατά τη διάρκεια της θανάτωσης των Εβραίων στα κρεματόρια σε ορισμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα μέλη των κουαρτέτων ήταν συγκρατούμενοι των Εβραίων που επρόκειτο να κάψουν, οι οποίοι επίσης στην πορεία θανατώνονταν.
Το «Dance me to the end of love» κρύβει μία πολύ σκληρή πλευρά της αλήθειας, εκείνης των γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρόλο που ένας μεγάλος αριθμός το έχει χαρακτηρίσει ως το πιο ερωτικό τραγούδι όλων των εποχών. Ίσως να είναι θλιβερό να μαθαίνει κάποιος μια τέτοια ιστορία πίσω από ένα τόσο όμορφο κομμάτι.
Σύμφωνα με τον δημιουργό του Leonard Cohen, όπως διηγήθηκε κάποτε χαρακτηριστικά γι’ αυτό:
«Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Όμως, το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική, την ώρα που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική λοιπόν το “χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί” εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης και το στοιχείο του πάθους που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως, αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εν τέλει να γνωρίζει κάποιος την απαρχή της γένεσής του, γιατί εάν και η ίδια η γλώσσα προέρχεται απ’ αυτήν τη γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια».
Σήμερα, λοιπόν, με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου τραγουδιστή, συνθέτη και ποιητή Λέοναρντ Κοέν...
... Σήμερα «χόρεψέ με στην ομορφιά σου, με ένα φλεγόμενο βιολί», μία νότα, έναν ήχο, μια μελωδία, ένα όραμα που να κάψει επιτέλους τη φρίκη αυτού του κόσμου, να κάνει στάχτη την ασχήμια του, τον παραλογισμό του, τον μάταιο και άσκοπο πόνο, τον θρήνο για την ανθρωπιά που χάνει ξανά και ξανά στο λυκόφως της ντροπής της η ανθρωπότητα…
It is a song that many of those who heard it maybe fell in love more and the man to whom the devoted.
The «Dance me to the end of love» was written in 1984 by Leonard Cohen and included in the album «Various Positions». It is the most famous songs of Cohen, chilioakousmeno and praised. The ultimate love song for many, a song for the ultimate two lovers.
However, most are unaware of the story behind this song. The Cohen in an interview had said that the inspired imagining the Holocaust of World War II.
In this the love song, death is much more present, more nightmarish implacable, than you would ever imagine someone ... The cold breath is pervasive. The truth is frozen hot kiss of lovers, dehydrates the moisture of the senses, obscure the color of passion, ceases the feast of touching.
Why «Dance me to the end of love» is a song written for lovers ...
This song, in contrast to what many believe, there is a dance to the end of love, but a dance as the end of existence. A remembrance balm martyrdom of horror that lived millions of people, all those who perished in Nazi crematoria.
In German concentration camps they burned prisoners chose some, which put music to play while their countrymen were dying. That is why the first song lyrics say «Dance me to your beauty with a burning violin / Dance me through the panic 'till I'm gathered safely in / Lift me like an olive branch and be my homeward dove».
This song, then, was written for string quartets playing during the killing of Jews in crematoria in some camps. The members of the quartet were detainees of Jews were to burn, which also killed in the process.
The «Dance me to the end of love» hides a very tough side of truth, that the events of World War II, although a large number has identified as the most erotic song of all time. Perhaps it is sad to learn one such story behind such a beautiful piece.
According to the Leonard Cohen creator, as once told attributes for this:"It's strange the way a song is born, every song has some kind of seed that someone puts in your hand or he puts the world in your hand, and that is why the process is so mysterious about how a song is written. However, this came to me just because I knew or heard that next to the crematoria, to some death camps there was a group of musicians, consisting of a string quartet, who were forced to play whenever evolving process this horror. And those people who played, awaited them the same terrible fate. And forced to play classical music, while their fellow prisoners were killed and burned. This music then the "dance to in your beauty with a burning violin" symbolically means beauty as the end of existence and the element of passion behind each completion. But this is the same language that we use for ultimate delivery to the favorite or our favorite, so in a song is not important in the end knowing the origin of which it arose, because if and language itself comes from this the operative source of passion can embrace any passionate energy. "
So today, on the occasion of the death of the great singer, composer and poet Leonard Cohen ...
... Today 'dance to in your beauty with a burning violin, "one note, a sound, a melody, a vision that finally burn the horrors of this world, to make ash the ugliness, the absurdity, the futile and pointless pain, grief for humanity that loses again and again in the twilight of shame of humanity ...
Dance me to the end of love ...
Dance me to the end of love…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου