ΠΟΛΥΦΥΛΛΕ ΑΝΘΕ ΜΟΥ
Απαλός Ύπνος ,βλέφαρα κλειστά βαριά
Μοναχικές σιωπηλές μέρες
Πέτρες ,στο δικό σου πέρασμα ματώνουν
Στο σώμα των κυμάτων λούζεσαι ,οι φτερούγες σου
στο φως της Απεραντοσύνης ,γεννιούνται
Ο ουρανός του Ήλιου
Για τα σταυροδρόμια των ήχων διψά
Για της βροχής τα μυστικά
Όταν μεθυσμένη από το άρωμα της πράσινης γης
Βαριά ανασαίνει
Χέρια τρυφερά σκουπίζουν
Τα παγωμένα δάκρυα
Ποια είναι η θλίψη ,ποιο είναι το ρίγος
Πολύφυλλε Ανθέ μου
Στις ρωγμές του γαλάζιου Αέρα στα
Ξερά γυμνά δένδρα
στον παγωμένο βοριά στις μεγάλες θάλασσας
στις ξύλινες πόλεις
στα ξέφωτα των ονείρων
με του Αγγέλου τα φτερά πλανιέσαι
MY MULTILEAFED FLOWER
Soft sleep, eyelids closed heavily
Lonely silent days
The purple noons, the sharp stones,
in your passage they bleed
In the body of the waves you bathe
in the light of Infinity are born your wings
The sky of the Sun
Thirsty for the crossroads of sounds
For the secrets of the rain
When intoxicated by the perfume
of green earth
he breathes heavily
Tender hands, they wipe
The frozen tears
What is sadness, what is shivering
My many-leafed flower
In the cracks of the blue Air,
on the dry bare trees
in the frozen north in the great seas
in the wooden cities
in the clearings of dreams you wander
with Angel's wings