Τα ποιηματα μου σε αυτη την υπέροχη Ανθολογία
ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
Παλιές μέρες γέμισε η καρδιά μου
των ονείρων, το απαλό ροζ
Τα άστρα σκόρπισαν την
νέα ζωή στο άγριο ποτάμι
Εκεί που τα πέπλα του χρόνου
κρύφτηκαν
Εκεί που οι ίσκιοι γέρασαν
Τα τρυφερά του Ήλιου χέρια
Αγγίζουν τα φύλλα και
όλα τα χρώματα ενός λουλουδιού
που μυστικά σε ξένη γη, μεγαλώνει
Τι μέθη ,τι βασανιστική μυρωδιά
Χρυσός μίσχος
Η ρίζα του σπάζει στην
πέτρα σε χίλια κομμάτια
την νύχτα δεν κοιμάται
το πρώτο φίλημα της αυγής
Και την μέλισσα της καρδιάς του περιμένει
Αστρόνειρα
Ξεχάστηκα με το αεράκι του πρωινού
σε ένα παράθυρο ονείρων
στολισμένο με ζαφειρένια
και σμαραγδένια του ουρανού άνθη
Κάπου μακριά στο ποτάμι
οι άνθρωποι σαν τα πουλιά
κρύφθηκαν στις σκιές μονάχοι
Οι πρώτες αχτίνες χάραξαν με φωτιά
Τα ονόματα μας στους
κορμούς των μεγάλων δένδρων
την ώρα της αγαπης
Αστρόνειρα θαμπωμένα με φως
Χάνονται γλυκά στο βάθος του απείρου
Ψυχής ρόδα χρυσά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου