Των ποιητών οι φωνές
Στον
μεγάλο δρόμο στην γη που γεννήθηκα
ο
γαλάζιος αέρας και τα κρυμμένα
φτερά
στους ώμους μου χαρίζουν την
Ελευθερία
Οι
μοίρες στην ενωμένη σιωπή
τα
δώρα κρύβουν και στης φυγής
την
πρώτη Ανάσα χαρίζουν
Οι
ρίζες των μεγάλων δένδρων
τυλίγονται
κολλούν γύρω στο κορμί μου
πλαγιάζω
στον Αρχαίο ναό στο
ήμερο
φως μόνος
Πάνω
στην Πέτρα που
το
Άγριο λευκό τριαντάφυλλο
Ακτινοβολεί
Στις
παλιές μου λύπες και στα παλιά μου δάκρυα
στις
αγκαλιές του ουρανού
των
Ποιητών οι γιορτινές φωνές τρυφερά
σήμερα
με ξυπνούν
The voices of the poets
On the high road in the land
where I was born
the blue air and the hidden
wings on my shoulders give
her away
Freedom
The fates in united silence
the gifts hide and
in flight, they give the
first Breath
The roots of big trees
they wrap around my body
recline in the Ancient temple at
soft light alone
On the rock where
the Wild White Rose
It radiates
In my old sorrows and in my
old tears
in the arms of heaven
of the Poets the festive
voices tenderly today
they wake me up
Jose Luis Rubio ZarzuelaREVISTA POÉTICA AZAHAR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου