ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΟΥ "ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΟΤΑΜΙΑ'

ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤHΣΩ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΓΙΩΤΑ ΚΟΤΣΑΥΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ 

Μαρία Κοτσαύτη  ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΟΥ "ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΟΤΑΜΙΑ' ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΓΙΩΤΑ

Τετάρτη, 20 Απριλίου 2016

Τα τρία ποτάμια

Μια φορά και έναν καιρό  ήταν  ένα χωριό άγνωστο

, στην άκρη του κόσμου, που το έλεγαν 

«Τα τρία ποτάμια».

Εκεί, όπως λέει και το όνομα, έχυναν τα νερά τους

 τρία ποτάμια. Τον Χειμώνα η πλατεία του χωριού

 πάντα πλημμύριζε και γινόταν

 σαν μια μεγάλη βαθιά λίμνη.

Η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρή μου είχε πει

 ένα όμορφο παραμύθι γι’ αυτό τον τόπο. 

Μια φορά και έναν καιρό ήταν τρία ποτάμια 

που ήσαν τρία αδέλφια, τρία αγαπημένα αδέλφια

 που ζούσαν σε αυτό το μικρό χωριό. 

Κάθε μέρα πήγαιναν στα χωράφι

α και δούλευαν σκληρά για τη σοδειά 

Μια μέρα πέρασε από εκεί ένας παλιάτσος. 

Ντυμένος με εκείνα τα πολύχρωμα ρούχα χόρευε,

 πηδούσε και τους προσκαλούσε όλους να πάνε στη

 μεγάλη γιορτή, στο Πέρα Χωριό, το χωριό των

  καλών γιγάντων.

Τα τρία αδέλφια αποφάσισαν να επισκεφτούν το

 χωριό των καλών γιγάντων στη μεγάλη γιορτή. 

Ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που θα πήγαιναν

 σε γιορτή.

Γι’ αυτό πλύθηκαν και στολίσθηκαν, φίλησαν 

τους γονείς τους και έφυγαν με τα πόδια να 

φθάσουν εγκαίρως στον προορισμό τους. 

Μετά από κάποιες ώρες άρχισαν να βλέπουν

 το χωριό από μακριά. 

Όμορφα μεγάλα σπίτια με όμορφες ξύλινες 

πόρτες από τα πιο ακριβά ξύλα της περιοχής.

 Σε κάθε σπίτι μπροστά ήταν «οι σκάλες των

 γιγάντων», πελώριες, και σε κάθε μια ήταν 

γραμμένο το όνομα του κάθε γίγαντα.

Στη μέση του χωριού στοιβαγμένα όλα τα δώρα

 των προσκεκλημένων. 

Μια όμορφη γιορτή που το κρασί έρεε άφθονο 

και οι καλοί γίγαντες αγκαλιά τραγουδούσαν 

δυνατά  και χόρευαν.

Μόνο ένα σπίτι ήταν κλειστό και από εκεί δεν 

περνούσε κανείς. 

Ρώτησαν τα τρία αδέλφια ποιος μένει εκεί και

 τους απάντησαν ότι έμενε μια πριγκίπισσα που

 ήταν βαριά άρρωστη. 

Οι καλοί γίγαντες είχαν φέρει γιατρούς από όλα 

τα μέρη του κόσμου αλλά κανείς δεν μπορούσε

 να τη γιατρέψει.

Μόνο όποιος τη φιλούσε και τη συμπονούσε 

πραγματικά θα τη γιάτρευε από τον πυρετό 

 που την έκαιγε.

Τα τρία αδέλφια θέλησαν να επισκεφτούν την 

πριγκίπισσα και να τη χαιρετήσουν. 

Ένας καλός γίγαντας τους οδήγησε στο δωμάτιο της. 

Μια νεαρή χλωμή κοπέλα στα λευκά ντυμένη,

 ξαπλωμένη στο κρεβάτι, αναστέναζε.

Τα αδέλφια στενοχωρήθηκαν και θέλησαν να τη

 βοηθήσουν.

Στο ανοιχτό παράθυρο καθόταν ένα πουλί που

 μιλούσε με ανθρώπινη φωνή: «Ξένοι που ήρθατε

 εδώ την πριγκιπέσσα να φιλήσετε, τον πυρετό 

να της πάρετε, ξένοι που ήρθατε την πριγκιπέσσα να φιλήσετε…». 

Και το επαναλάμβανε συνεχώς. 

Τα τρία αδέλφια  πλησίασαν το κρεβάτι και ένα-ένα

 τη φίλησαν στο μάγουλο.

Έξαφνα ο πυρετός έπεσε και η πριγκίπισσα άρχισε

 να μιλά δυνατά. Τους ευχαριστούσε και ήταν 

τόσο ευτυχισμένη.

Εκείνα όμως άρχισαν  να τσακώνονται ποιο από 

τα τρία φιλιά ήταν αυτό που έσωσε την κοπέλα. 

Κανείς δεν μπορούσε να δώσει μια απάντηση.

 Η καλή πριγκίπισσα λυπόταν που τους έβλεπε

 να τσακώνονται και, έτσι, αποφάσισε να τους 

μεταμορφώσει σε τρία όμορφα ποτάμια στο 

χωριό τους.

Τα τρία αδέλφια, λένε, σμίγουν και φιλιούνται

 στη μέση της πλατείας μια φορά τον χρόνο,

 στη γιορτή των γιγάντων και είναι τόση πολύ 

η αγάπη που όλη η πλατεία ξεχειλίζει και γίνεται μια μεγάλη  βαθιά λίμνη…

ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΠΑΡΔΕΛΗ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας 

Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής 

λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα

 ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων

 λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να 

κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που

 θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά 

και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε η Μαρία Κοτσαύτη.