Τόσα μύρα ανασαίνουν

στο ελαφρύ περπάτημα
μαλλιά χυτά σαν του
μεστού ξανθού σταχυού
το αργοσάλεμα
και το όμορφο κορμί
χρυσοπούλι
στου Ήλιου την φωτιά
το σφιχτοαγκάλιασμα

Τον Άνεμο από το
Κρίνο χώρισα
Ολόγυμνη η ψυχή
Ως το σπλάχνο εχύθη

Μισάνοιχτα χείλη
Σιωπηλός πόθος
ζυγιασμένος στις φλέβες
χύνεται με ορμή
_