Ημέρα γιορτης σημερα
Ομως υπάρχουν ανθρωποι που δεν ειναι μαζι μας πια
Σε αυτους αφιερώνω το ποιημα μου Η μοναδική φίλη μου η συγχωρεμενη η μητέρα μου Κάνεις αλλος
Celebration day today
But there are people who are not with us anymore
I dedicate my poem to them For the memory of my mother
ΖΩΕΣ ΦΙΛΩΝ
Πρόσωπα άγνωστα από αρχαία δράματα
στο πέτρινο πηγάδι των χρησμών
μαζεύω τα δάκρυα
από ακοίμητα μάτια
Ζωές φίλων που χάθηκαν
στον χρόνο ενός μεγάλου κόσμου
σε ατέρμονες σιωπές
στις ελπίδες ,που κουράστηκαν
Τα δένδρα γέρασαν στην κίτρινη
ερημιά των λόφων
έρημη και η εκκλησιά
πληγωμένα άστρα τα φώτα
Των δρόμων
Αγέννητες λέξεις κρέμονται στον αγέρα
τα άυλα ασχημάτιστα χέρια δείχνουν
την παγωμένη κόκκινη αυγή
και την ξεχασμένη πόλη
στην ετοιμόγεννη γη
Νέα λουλουδάκια ψιλόκορμα ,περήφανα
και μυρωδάτα ,γέρνουν γλυκά το
κεφαλάκι τους ψηλά
στις ζεστές ακτίνες του Ήλιου
Μα δεν είναι μόνα, τούτα τα πρόσωπα ,οι φίλοι μας
καρτερούν της Αιώνιας στιγμής το σώμα
για να προλάβουν το φως της Ανατολής
να ξαναγεννηθούν, σε μια νέα ζωή
LIFE OF FRIENDS
Faces unknown from ancient dramas
in the stone well of oracles
I collect tears
from sleepless eyes
Lives of friends lost
in the time of a great world
in endless silences
in hopes, tired
The trees grew old in yellow
desolation of the hills
deserted and the church
Wounded stars lights
Of the streets
Unborn words hang in the air
intangible shapeless hands show
the icy red dawn
and the forgotten city
in the ready for birth land
New petite flowers, proud
and fragrant, they tilt it sweetly
their head high
in the warm rays of the Sun.
But they are not alone, these people, our friends
waiting for the Eternal moment the body
to catch the light of the East
to be reborn again in a new life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου