ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

 

ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Άγονες γραμμές γεμάτες ταξίδια

άγονες γραμμές χωρίς αγκαλιές

οι σκιές μας μοιρασμένες

οι διαδρομές μας πετρωμένες

και οι ρίζες μας κομμένες

Άγονες γραμμές ,απολιθωμένες

σε συνθήκες ματαιωμένες

σε μέρες που τρυπούν και κολλούν

στο σώμα με πνοές, ματωμένες

Έρημη χώρα η ζωή μας

πάντα θρηνεί την αποχώρηση μας

και για τα βελούδινα αγγίγματα θρηνεί

που στριμωγμένα ,σε ασταθή

ορίζοντα βυθίζονται ,

μοιάζουν αγριολούλουδα ξεριζωμένα

στο πλήθος για μένα και για σένα

Στην κούραση άνθρωποι σμίγουν ,μας μιλούν

και με γυμνά βρεγμένα χέρια μας χαιρετούν

στην άμορφη μάζα των χρόνων με την Ηχώ της Άρνησης

στα φώτα της Πόλης που

στολίζουν τα σπίτια και τις κάμαρες

μας προσπερνούν

Infertile lines

Infertile lines full of travel

Infertile lines without hugs

our routes are stony ,our roots,

cut off and

our shadows, are divided

Infertile lines, petrified

in aborted conditions

on days that pierce and stick

in the body with breaths, bloody

Our life is a desert country

always mourns our departure

and for the velvet touches he mourns

that squished, in unstable

horizon they sink, they look like wild flowers uprooted

in the crowd, for me and you

In fatigue, people come together, they talk to us

and with bare wet hands they greet us in the formless mass of the years with the Echo of Denial, in the lights of the City that

they decorate houses and chambers

they pass us

Όλες οι αντιδράσεις:

3Εσείς, Zavid Mynuddin και Shailesh Veer