ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΗ

 Ενα νεο ποιημα

ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΗ

Μες την φωτιά , η χρυσή Γη

κλαίει γοερά

στα δένδρα ,στα κύματα ,στους βράχους

πύρινες ,διψασμένες ,φλεγόμενες γλώσσες

καίνε τα απλωμένα σπλάχνα της, αργά

Κόκκινες ,ουρές σκότους χτυπούν ανελέητα

τους ανθρώπους

χάθηκαν οι μύστες ,της αγάπης και της ομορφιάς

χάραξαν, του ξένου ανέμου την φορά

Στην βοή των νεκρών

στα ματωμένα, πρόσωπα των Αγγέλων

στις κραυγές των λαών

οι δοκιμασίες και οι θλίψεις

Μα σήμερα, γιορτής ημέρα

του Ήλιου τα χρώματα

φίλησαν του πολέμου, την Γη

Οι κραυγές, έγιναν χαρές και Γέλια

Τα ανάλαφρα κορίτσια

με τις γαλάζιες φορεσιές τους

γέμισαν

Ειρήνης ,πολύχρωμους Ανθούς και αγκαλιές

και με γλυκά φιλιά αποκοίμισαν

την φωτιά

THE LAND OF WAR

Inside in the fire, the golden Earth

she cries, mournfully

in the trees, in the waves, in the rocks

fiery, thirsty, burning tongues

they burn her sprawling entrails, slowly

Red, tails of darkness beat relentlessly

the people

The mystics of love and beauty were lost

they charted, the direction of the foreign wind

In the roar of the dead

in the bloody faces of the Angels

to the cries of the peoples

the sorrows and the trials

But today is a day of celebration

the colors of the Sun

they kissed the Earth of war

The screams turned into joy and laughter

The lightly girls

in their blue costumes

they filled up

of Peace, colorful flowers and hugs

and with sweet kisses they fell asleep

the fire

Όλες οι αντιδράσεις:

1Kapardeli Eftichia