******OUR POETRY ARCHIVE******: KAPARDELI EFTICHIA SUNDAY, MAY 1, 2022 KAPARDELI EFTICHIA

 ******OUR POETRY ARCHIVE******: KAPARDELI EFTICHIA

SUNDAY, MAY 1, 2022

KAPARDELI EFTICHIA

 

 

What Is Left

 

For a sweet life, golden dreams

that have been forgotten

windows closed

but nakedness is free

  and poverty is awake

 

Small complaints unfold slowly

heavy raindrops

extinguished the pink fires of the heart

 

What is left of me

and from you

A divine sob and

from the silky weft of the soul

an eternal

muskrats

 

ΤΙ ΕΜΕΙΝΕ

 

Για μια γλυκιά ζωή ,όνειρα χρυσά

που έχουν  λησμονηθεί

παράθυρα κλειστά

μα ελεύθερη  η γύμνια

 και η φτώχια ξαγρυπνά

 

Μικρά παράπονα ξεδιπλώνονται  αργά

στάλες βαριές βρόχινου νερού

έσβησαν τις ρόδινες φωτιές της καρδιάς

 

Τι έμεινε  από μένα

και από σένα

Ένας θεϊκός λυγμός και

από το μεταξένιο υφάδι της ψυχής

μια αιώνια μοσχοβολιά

 

Oath

 

The Curtain falls

and I, in the Timeless Darkness return naked

I lost the tender wrist leaning

to the deadly pains

and in the worn flowers of a youth

jarring ,  in sweet harmony

that Nature had painted

 

I was born in the beauty of the Sun

In the starfish of the sky

I parted my fingers, eyes and lips

I had no touch anymore, I had no hearing, I had no sight

 

I did not win the first dawn

in joy I was silent, I wasted the words

  from the world and fate , I fell asleep sadly

I spent all the days they grew old in the fog

 

In your clean beautiful face, your sweet image

with tired eyes I find

  my first Virtue and Peace

in the oath of love that bleeds

 

ΟΡΚΟΣ

 

Πέφτει  η Αυλαία

και εγώ απογυμνωμένος  στο Άχρονο σκοτάδι γυρίζω

έχασα τον τρυφερό καρπό γέρνοντας

στις θανάσιμες  οδύνες

και στους φθαρμένους ανθούς μιας νιότης

αταίριαστος στην γλυκιά αρμονία

που η Φύση, είχε  ζωγραφίσει

 

Γεννήθηκα στην ομορφιά του Ήλιου

Στα αστερόφυλλα του ουρανού

μοίρασα τα δάχτυλα ,τα μάτια και τα χείλη

δεν είχα αφή πια ,δεν είχα ακοή ,δεν είχα όραση

 

Δεν κέρδισα την πρώτη αυγή

στην χαρά σιώπησα ,σπατάλησα τις λέξεις

Λυπημένος κοιμήθηκα, από τον κόσμο και την μοίρα

Όλες τις μέρες που γέρασαν στην ομίχλη ,ξόδεψα

 

Στο καθαρό όμορφο πρόσωπο σου

την γλυκιά σου εικόνα

με κουρασμένα μάτια βρίσκω

την πρώτη μου Γαλήνη και την Αρετή

στον όρκο της αγάπης που αιμορραγεί

 

Dry Earth

 

The moon illuminates your simple hair

Art form with a magic

Touching the chisel makes

forever the dream of your heart

 

Dry earth, cracked

From the high winds

At the border of a world that is constantly bleeding

You dressed in pieces of the moon

 and in hot bodies

in people's veins

That they loved you, You hid

 

Swans in the lake of your dreams

The beauty of white is cool in beauty

Feathers in music too

The waters are slipping quietly

 

Dry earth, cracked

is waiting for Spring

Like the cool first hope

To fill fruits and perfumes

Flood open skies and thousands of colors

 

ΞΕΡΗ ΓΗ

 

Το φεγγάρι φωτίζει τα λιτά μαλλιά σου

Τέχνη, μορφή με ένα μαγικό

Άγγιγμα η σμίλη φτιάχνει

για πάντα το όνειρο της καρδιάς σου

Ξερή γη ,ραγισμένη

Από τους μεγάλους ανέμους

Στα σύνορα του κόσμου που συνεχώς αιμορραγεί

 

Ντύθηκες με κομμάτια φεγγαριού

 και σε ζεστά σώματα

στις φλέβες των ανθρώπων

Που σε αγάπησαν, Κρύφτηκες

 

Οι κύκνοι στην λίμνη των ονείρων σου

Δροσίζουν στην ομορφιά τα κάτασπρα

Φτερά και στην μουσική

Των νερών γλιστρούν αθόρυβα

 

Ξερή γη, ραγισμένη

την Άνοιξη περιμένει

Σαν την δροσερή πρώτη ελπίδα

Να γεμίσει καρπούς και αρώματα

Να πλημμυρίσει ανοιχτούς ουρανούς και χιλιάδες χρώματα

 

KAPARDELI EFTICHIA