Kapardeli Eftichia – Bridges To Tomorrow (wordpress.com)
Kapardeli Eftichia
What honor Thank you so much my NilavroNill Shoovro Excellent Anthology A gem of literatureΤι τιμη να βρισκομαι σε αυτη την ομορφη Ανθολογια Ενα στολίδι της Λογοτεχνιας Συγχαρητήρια σε ολους τους εξαιρετους ποιητες στον χωρο μας και απο ολον τον κοσμο Congratulations to all What an honor to be in this beautiful Anthology A Jewel of Literature Congratulations to all the excellent poets in our country and from all over the worldΑγαπητέ ποιητή,Είμαστε πολύ χαρούμενοι που ανακοινώνουμε ότι η πολυαναμενόμενη Ανθολογία Ποίησης ΟΠΑ 2022 «Bridges To Tomorrow» δημοσιεύεται στις 10 Ιουλίου 2022. Θα βρείτε την έκδοση εδώ: https://bridgestotomorrow.wordpress.com/
What honor Thank you so much my NilavroNill Shoovro Excellent Anthology A gem of literature
Τι τιμη να βρισκομαι σε αυτη την ομορφη Ανθολογια Ενα στολίδι της Λογοτεχνιας
Συγχαρητήρια
σε ολους τους εξαιρετους ποιητες στον χωρο μας και απο ολον τον κοσμο Congratulations
to all What an honor to be in this beautiful Anthology A Jewel of Literature
Congratulations
to all the excellent poets in our country and from all over the worldΑγαπητέ ποιητή,
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που ανακοινώνουμε ότι η πολυαναμενόμενη Ανθολογία Ποίησης ΟΠΑ 2022 «Bridges To Tomorrow» δημοσιεύεται στις 10 Ιουλίου 2022. Θα βρείτε την έκδοση εδώ: https://bridgestotomorrow.wordpress.com/
Ode Of Peace
Oh! Peace sprout of the earth
with the dream of the dream, in every First East
in the gaze of love, You
The Harpies are chasing you to imprison you
Oh! Peace, in the bright Alkyonides of a blessed winter in the beauty of the Sun, in the supplications in the cries
in the distant voices of the stars
In the aspects of life on the horizon
and the Tombstones of the Heroes
where the light freezes, Peace You
Oh! Peace on the lonely stone, set the beautiful flower
on it grows desperately
in the girlish dances, in the smiles, in the blooming roses that did not bloom in vain
in the closed doors that aged
waiting for loved ones
in the failure of the sphere, asking for a target
in faceless neighborhoods with ordinary people struggling to survive
In the hearts of the people you are constantly "born"
and you travel silently, Peace You
ΩΔΗ ΕΙΡΗΝΗΣ
Ω! Ειρήνη βλαστάρι της γης
με το όνειρο του ονείρου, σε κάθε Πρώτη Ανατολή
στο βλέμμα της αγάπης, Εσύ
Σε κυνηγούν οι Άρπυιες να σε φυλακίσουν
Ω! Ειρήνη ,στις φωτεινές Αλκυονίδες ενός ευλογημένου χειμώνα στην ομορφιά του Ήλιου ,στις ικεσίες στις ωρυγές
στις μακρινές των άστρων φωνές
Στις πτυχές της ζωής του ορίζοντα
και τις Επιτύμβιες στήλες των Ηρώων
εκεί που παγώνει το φως, Ειρήνη Εσύ
Ω! Ειρήνη στην μοναχική πέτρα, που το όμορφο λουλούδι
πάνω της φυτρώνει απεγνωσμένα
στους κοριτσίστικους χορούς ,στα χαμόγελα ,στους ροδαμούς που δεν άνθισαν μάταια
στις κλεισμένες πόρτες που γέρασαν
περιμένοντας τα πρόσωπα τα αγαπημένα
στην αποτυχία της σφαίρας, που ζητά στόχο
στις απρόσωπες συνοικίες με τους απλούς ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν
Στις καρδιές των ανθρώπων που συνεχώς «γεννιέσαι»
και σιωπηλά ταξιδεύεις, Ειρήνη Εσύ
Mother Earth
In the golden valley with the vast sky
in the land of innocence
Where the clouds of dust
melted in the light of the Sun.
Where the river water
covered my naked body with secrets and smiles
of the whole world
And a beautiful flower
seed of mother earth, at the roots of a tree
to call me …………… .there
And now the destruction, the invasion, the pollution
Red earth, your foundations are digging
bad times, and your bowels are burning
ash and dust, scared animals
roots dead, mountains deserted, heat the soil burns
The apple trees will no longer bear fruit, the rose will no longer open
the melodies will be silent, with tired and dead birds
And the tree, which changes
every season will invite us to travel
with the leaves that the wind took at dawn
In cold silence and condemnation
in my arms he dies late
My first beloved mother, Earth
ΜΗΤΕΡΑ ΓΗ
Στην χρυσή κοιλάδα με τον απέραντο ουρανό
στη γη της αθωότητας
Εκεί που τα σύννεφα της σκόνης
έλιωναν στο φώς του Ήλιου
Εκεί που το νερό του ποταμού
σκέπαζε τα γυμνό μου σώμα με τα μυστικά και τα χαμόγελα
όλου του κόσμου
Και ένα πανέμορφο λουλούδι
σπόρος της μάνας γης ,στις ρίζες ενός δένδρου
να με καλεί …………….εκεί
Και τώρα η καταστροφή , η εισβολή ,η ρύπανση
Κόκκινη γη …τα θεμέλια σου σκάβουν
άσχημοι καιροί ,και τα σπλάχνα σου καίουν
στάχτη και σκόνη ,ζώα φοβισμένα
ρίζες νεκρές, έρημα τα βουνά ,η ζέστη το χώμα καίει
Οι μηλιές δεν θα έχουν πια καρπούς ,το τριαντάφυλλο δεν θα ανοίξει πια
οι μελωδίες θα έχουν σιωπήσει, με κουρασμένα και νεκρά πουλιά
Και το δένδρο ,που αλλάζει
κάθε εποχή θα μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε
με τα φύλλα που του πήρε ο άνεμος την αυγή
Στην ψυχρή σιωπή και την καταδίκη
στην αγκαλιά μου αργοπεθαίνει
Η πρώτη αγαπημένη μου μητέρα ,η Γη
There Are People
There are people who always mourn
with the voices of the stars
and the Autumn Nights
colored birds, call
There are serene people living
in a Shell in Eternal Oblivion
People who with big eyes
and in silence to the Eternal Steps
scatter the sea
People motionless, behind the doors
that hide wear and tear as they grow older
in endless bodies
There are people in the light
honest and pure yet,
that their heart in the foliage of time
in their untouched lives
they cover the company of many people
There are messengers of the wind,
in the great land of the girls
That bloom brightly
from the eyes of passers-by
There are people who became Trees,
with spreads shoulders
on all corners of the streets,
and on long journeys
the fate and decency of the innocent,
take in secret language
People who with words of anticipation
write thousands of names
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θρηνούν
με τις φωνές των αστεριών και
τις Φθινοπωρινές νύχτες
τα χρωματιστά πουλιά, καλούν
Υπάρχουν άνθρωποι γαλήνιοι
που ζουν σε ένα Κοχύλι στην Αιώνια λήθη
Άνθρωποι ,που στα μεγάλα μάτια
και στην σιωπή των Αιώνιων βημάτων
σκορπίζουν την θάλασσα
Άνθρωποι ακίνητοι ,πίσω από τις πόρτες
που κρύβουν την φθορά καθώς μεγαλώνουν
σε ατελείωτα σώματα
Υπάρχουν άνθρωποι στο φως
τίμιοι και αγνοί ακόμα, που η καρδιά τους
στο φύλλωμα του χρόνου στην απείραχτη ζωή τους
σκεπάζουν την συντροφιά των πολλών ανθρώπων
Υπάρχουν αγγελιοφόροι του ανέμου ,
στην μεγάλη γη των κοριτσιών
Που ανθίζουν θαρρείς
από τα βλέμματα των περαστικών
Υπάρχουν άνθρωποι που έγιναν Δένδρα,
με απλωμένους ώμους
σε όλες τις γωνιές των δρόμων
, και στα μεγάλα ταξίδια,
μεταλαμβάνουν σε γλώσσα μυστική
την μοίρα και την ευπρέπεια των αθώων
Άνθρωποι ,που με λέξεις προσμονής
γράφουν χιλιάδες ονόματα
KAPARDELI EFTICHIA
KAPARDELI EFTICHIA (Greece) She has a degree as an art conservator 2021 She has a Doctorate from ARTS AND CULTURE WORLD ACADEMY. She lives in Patras. She writes poetry, stories, short stories, haiku, essays. She has studied journalism too A.K.E.M. and has many awards in national competitions. She has many national and international anthologies to her credit. She is a member of the World Poets’ society and poetas del mundo and member of the IWA http://eftichiakapa.blogspot.gr/2013_10_01_archive.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου