******OUR POETRY ARCHIVE******: EFTICHIA KAPARDELI
In The Mirror Of Time
Bare flowers
rolling in the waves of vastness
Without beginning and end
the souls awaken
and they penetrate me
they transform me, they waste me
In Ancient crypt
the colors Eternal survive
inside the mirror travel time
At the root of the earth
one day we will meet
the good weather of the harvest time
Between desires
which will finally be ours
Our crystal unique tears
painting in the Sun of Dawn
the bright signs
Στο κάτοπτρο του χρόνου
Γυμνά λουλούδια
κυλούν στων κυμάτων την απεραντοσύνη
Χωρίς αρχή και τέλος
τις ψυχές ξυπνούν
και με διαπερνούν ,με μεταμορφώνουν, με σπαταλούν
Σε Αρχαία κρύπτη
τα χρώματα Αιώνια επιζούν
μέσα στο κάτοπτρο του χρόνου ταξιδεύουν
Στην ρίζα της γης
κάποτε θα ανταμωθούμε
τον καλό καιρό της συγκομιδής
Ανάμεσα σε επιθυμίες
που θα είναι πια δικές μας
ζωγραφίζοντας στου Ήλιου της Αυγής τα
φωτεινά σημάδια
Τα κρυστάλλινα μοναδικά δάκρυα μας
Πάντα με την Ανατολή θα υπάρχει
η Ελπίδα στην καρδιά μας
Eternal Shadows
Eternal shadows in
book of love we are
flowers set the new flower
we give to the bees
buds, hearts on
a delusion in a daydream
in a love with kisses
airless, sanctified
We are whispers
secrets of shells
at the bottom of sleep forgotten
Αιώνιες σκιές
Αιώνιες σκιές στο
βιβλίο της αγάπης είμαστε
λουλούδια που το νέο ανθάκι
χαρίζουμε στις μέλισσες
μπουμπούκια ,καρδούλες σε
ένα παραλήρημα σε μια ονειροπόληση
σε έναν έρωτα με φιλιά
ανάερα ,αγιασμένα
Ψίθυροι είμαστε
μυστικά των κογχυλιών
σε βυθό ύπνου ξεχασμένα
First Resurrection
Poor settlements
stilts, wooden houses
forgotten
of another era
How can I be silent anymore
years I lived in bare landscapes
and I cob thin, fragile
deranged
in the morning water show and
the momentum of the air
But today, nice people
They circled the square
Oh! what a reward!
blue light, roar, first Resurrection
The New Spring is shining
It changes colors
bathed in the gold of the Sun.
traps passers-by
With hopes and miracles
ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Φτωχοί συνοικισμοί
παραπήγματα ,ξύλινα σπίτια
ξεχασμένα μιας άλλης εποχής
Πώς να σωπάσω πια
χρόνια ζούσα σε τοπία γυμνά
και εγώ στάχυ λεπτό, εύθραυστο
αποκαμωμένο
στην πρωινή νεροπομπή και
του αγέρα την ορμή
Μα σήμερα οι ωραίοι άνθρωποι
Κύκλωσαν την πλατεία
Ω! τι αμοιβή !γαλάζιο φως
Βουή, πρώτη Ανάσταση
Λάμπει η Νέα Άνοιξη
Αλλάζει χρώματα
λουσμένους στου Ήλιου το χρυσάφι
τους περαστικούς παγιδεύει
Με ελπίδες και θαύματα
EFTICHIA KAPARDELI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου