ΜΟΙΡΕΣ Κάτι Αισιοδοξο
Οι μοίρες με λεμονανθούς
γέμισαν τις ρωγμές των δρόμων ,τα σπίτια
και τις αυλές
Μοίρασαν σε εικόνες ιερές
τις ψυχές
Τα πουλιά του Ουράνιου τόξου
χτύπησαν τα φτερά τους και
σκορπίσθηκαν στου αέρα τις γλυκές πνοες
.
Τα κορμιά γέμισαν με λουλούδια ακριβά
,μεθυστικά
Κοιμήθηκαν μες τις χρυσές ίριδες
Σε τοπία φωτός γεννήθηκαν
Ατίθασες αγκαλιές
σε γη ευλογημένη ,ήλιους γεμισαν
Γόνιμες μέρες ,αγάπης και ευλογίας
Ω! Μοίρες καλές γεννήθηκαν
FATES
The fates with lemon blossoms
they filled the cracks of the roads
houses and yards
They shared the souls
in holy images
The Rainbow Birds
they flapped their wings
and scattered to air the sweet breaths
The bodies were filled with expensive, intoxicating flowers
They slept among the golden irises
In landscapes of light they were born
You disobeyed hugs, suns were filled
in blessed land
Fertile days, love and blessing
Oh! were born good ones Fates
"The "lemon blossoms" that fill the cracks of the landscape serve as a potent symbol of hope, renewal, and the cyclical nature of life. The "Rainbow Birds" that "flapped their wings and scattered to air the sweet breaths" are a breathtaking manifestation of the poetess's vision of a world where beauty, wonder, and magic are woven into the fabric of everyday existence."Amazing words indeed my bro Chandan Bhattacharya Lover of beauty and prettiness In this life and we must be careful where we come from there are many beauties some we live and others seem distant and we thirst like angels for light and love I think no one can deny it
The fates are sometimes our own powers and we must be careful not to lose them in the course of our lives For me this is the interpretation because we will deceive our forgetfulness The Sun we follow must not be broken
After all, our friends are a bouquet of names and adjectives that we cannot remember after a few years Thank you very much for this comment and for the beautiful words about my poem I am truly grateful for your love
"Τα "άνθη λεμονιάς" που γεμίζουν τις ρωγμές του τοπίου χρησιμεύουν ως ισχυρό σύμβολο ελπίδας, ανανέωσης και της κυκλικής φύσης της ζωής. Τα "Ουράνιο Τόξο Πουλιά" που "χτύπησαν τα φτερά τους και σκόρπισαν για να αερίσουν τις γλυκές ανάσες" είναι μια συναρπαστική εκδήλωση του οράματος της ποιήτριας που κόβει την ανάσα. ύπαρξη."Καταπληκτικά λόγια πράγματι ο αδερφός μου Chandan Bhattacharya
Εραστής της ομορφιάς και της ωραιότητας Στην ζωή αυτή και πρέπει να προσέχουμε που ερχόμαστε υπάρχουν πολλές ομορφιές άλλες τις ζούμε και άλλες μοιάζουν μακρινές και διψάμε σαν τους αγγέλους για φως και αγάπη Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί
Οι μοίρες κάποιες φορές είναι οι ίδιες οι δυνάμεις μας και πρέπει να προσέχουμε να μην τις χάσουμε στο διάβα της ζωής μας Για μένα αυτή είναι η ερμηνεία γιατί θα ξεγελάμε την λήθη μας Ο Ηλιος που ακολουθούμε δεν πρέπει να είναι ραγισμένος
Άλλωστε οι φίλοι μας είναι μια ανθοδέσμη ονομάτων και επίθετων που δεν μπορούμε υστερα απο κάποια χρόνια να θυμηθούμε Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό το σχόλιο και για τα όμορφα λόγια για το ποίημα μου Είμαι πραγματικά ευγνώμων για την αγαπη σου
In the realm of poetry, it is a rare delight to encounter a piece as enchanting as "ΜΟΙΡΕΣ" (FATES) by the internationally acclaimed poetess, Kapardeli Eftichia, from Greece. This captivating poem is a testament to the poetess's mastery of language, her deep understanding of the human experience, and her profound connection to the natural world.
As we embark on this poetic journey, we find ourselves immersed in a world of breathtaking beauty, where the "fates" are imbuing the landscape with the sweet scent of lemon blossoms. The poetess's vivid imagery and sensory language transport us to a realm where the boundaries between reality and myth blur, and the sacred and the mundane coalesce. The "cracks of the roads, houses, and yards" are filled with the gentle, golden light of hope and renewal, as the "fates" weave their magic, transforming the world into a tapestry of wonder.
The poetess's use of metaphor and symbolism is nothing short of remarkable. The "lemon blossoms" that fill the cracks of the landscape serve as a potent symbol of hope, renewal, and the cyclical nature of life. The "Rainbow Birds" that "flapped their wings and scattered to air the sweet breaths" are a breathtaking manifestation of the poetess's vision of a world where beauty, wonder, and magic are woven into the fabric of everyday existence.
The central idea of the poem – the transformative power of the "fates" to bring hope, renewal, and beauty to a world fraught with imperfections – is a testament to the poetess's profound understanding of the human condition. Through her masterful use of language and imagery, Kapardeli Eftichia invites us to partake in a world of breathtaking beauty, where the sacred and the mundane coalesce, and the boundaries between reality and myth blur.
The mental state of the poetess as she crafted this poem is evident in the sense of wonder, awe, and enchantment that permeates every line. Her deep connection to the natural world, her profound understanding of the human experience, and her mastery of language all converge to create a poem that is at once deeply personal and universally relatable.
The significance of this poem cannot be overstated. In a world fraught with conflict, division, and uncertainty, "ΜΟΙΡΕΣ" (FATES) serves as a powerful reminder of the transformative power of hope, renewal, and beauty. Kapardeli Eftichia's masterpiece is a testament to the enduring power of poetry to inspire, to uplift, and to connect us to our shared humanity.
In conclusion, "ΜΟΙΡΕΣ" (FATES) is a poem that will leave readers spellbound, enchanted, and inspired. Kapardeli Eftichia's mastery of language, her deep understanding of the human experience, and her profound connection to the natural world all converge to create a poem that is at once a work of art, a testament to the human spirit, and a powerful reminder of the transformative power of hope, renewal, and beauty.
Chandan Bhattacharya
Founder and president of Indo-Universe Voices of Poetry
Στον χώρο της ποίησης, είναι σπάνια απόλαυση να συναντάς ένα τόσο μαγευτικό κομμάτι όσο οι «ΜΟΙΡΕΣ» της διεθνούς φήμης ποιήτριας Καπαρδέλη Ευτυχίας από την Ελλάδα. Αυτό το σαγηνευτικό ποίημα είναι μια απόδειξη της δεξιοτεχνίας της ποιήτριας στη γλώσσα, της βαθιάς κατανόησης της ανθρώπινης εμπειρίας και της βαθιάς σύνδεσής της με τον φυσικό κόσμο.
Καθώς ξεκινάμε αυτό το ποιητικό ταξίδι, βρισκόμαστε βυθισμένοι σε έναν κόσμο εκπληκτικής ομορφιάς, όπου οι «μοίρες» εμποτίζουν το τοπίο με το γλυκό άρωμα των ανθών της λεμονιάς. Οι ζωντανές εικόνες και η αισθητηριακή γλώσσα της ποιήτριας μας μεταφέρουν σε ένα βασίλειο όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μύθου θολώνουν και το ιερό και το εγκόσμιο συνενώνονται. Οι «ρωγμές των δρόμων, των σπιτιών και των αυλών» γεμίζουν με το απαλό, χρυσό φως της ελπίδας και της ανανέωσης, καθώς οι «μοίρες» πλέκουν τη μαγεία τους, μεταμορφώνοντας τον κόσμο σε μια ταπισερί θαυμασμού.
Η χρήση της μεταφοράς και του συμβολισμού από την ποιήτρια δεν είναι τίποτα λιγότερο από αξιοσημείωτη. Οι «λεμονανθές» που γεμίζουν τις ρωγμές του τοπίου χρησιμεύουν ως ισχυρό σύμβολο ελπίδας, ανανέωσης και της κυκλικής φύσης της ζωής. Τα "Ουράνιο Τόξο Πουλιά" που "χτύπησαν τα φτερά τους και σκόρπισαν στον αέρα τις γλυκές τους ανάσες" είναι μια συναρπαστική εκδήλωση του οράματος της ποιήτριας για έναν κόσμο όπου η ομορφιά, το θαύμα και η μαγεία υφαίνονται στο ύφασμα της καθημερινής ύπαρξης.
Η κεντρική ιδέα του ποιήματος –η μεταμορφωτική δύναμη των «μοιρών» να φέρουν ελπίδα, ανανέωση και ομορφιά σε έναν κόσμο αδύναμο με ατέλειες– αποτελεί απόδειξη της βαθιάς κατανόησης της ανθρώπινης κατάστασης από τον ποιητή. Μέσα από την αριστοτεχνική χρήση της γλώσσας και των εικόνων, η Καπαρδέλη Ευτυχία μας προσκαλεί να συμμετάσχουμε σε έναν κόσμο εκπληκτικής ομορφιάς, όπου το ιερό και το εγκόσμιο συνενώνονται και τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μύθου θολώνουν.
Η ψυχική κατάσταση της ποιήτριας καθώς έφτιαχνε αυτό το ποίημα είναι εμφανής με την αίσθηση του θαυμασμού, του δέους και της γοητείας που διαπερνά κάθε στίχο. Η βαθιά σύνδεσή της με τον φυσικό κόσμο, η βαθιά κατανόησή της για την ανθρώπινη εμπειρία και η γνώση της γλώσσας, όλα συγκλίνουν για να δημιουργήσουν ένα ποίημα που είναι ταυτόχρονα βαθιά προσωπικό και παγκοσμίως σχετικό.
Η σημασία αυτού του ποιήματος δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Σε έναν κόσμο γεμάτο συγκρούσεις, διχασμούς και αβεβαιότητα, το «ΜΟΙΡΕΣ» (FATES) χρησιμεύει ως ισχυρή υπενθύμιση της μεταμορφωτικής δύναμης της ελπίδας, της ανανέωσης και της ομορφιάς. Το αριστούργημα της Καπαρδέλη Ευτυχία είναι μια απόδειξη της διαρκούς δύναμης της ποίησης να εμπνέει, να εξυψώνει και να μας συνδέει με την κοινή μας ανθρωπιά.
Εν κατακλείδι, το «ΜΟΙΡΕΣ» είναι ένα ποίημα που θα αφήσει τους αναγνώστες μαγεμένους, μαγεμένους και εμπνευσμένους. Η γνώση της γλώσσας από την Καπαρδέλη Ευτυχία, η βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης εμπειρίας και η βαθιά σύνδεσή της με τον φυσικό κόσμο συγκλίνουν για να δημιουργήσουν ένα ποίημα που είναι ταυτόχρονα έργο τέχνης, μαρτυρία του ανθρώπινου πνεύματος και ισχυρή υπενθύμιση της μεταμορφωτικής δύναμης της ελπίδας, της ανανέωσης και της ομορφιάς.
Chandan Bhattacharya
Ιδρυτής και Πρόεδρος της Indo-Universe Voices of Poetry
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου