Να ευχαριστήσω την φιλη για τα ομορφα νεα Το ποιημα μου Φωνες θα δημοσιευθεί στο περιοδικο της International Writers' Journal, Grand Rapids, Ohio, United States of America Maria petrescu

 https://www.facebook.com/International-Writers-Journal-113414130130965/

Να ευχαριστήσω την φιλη για τα ομορφα νεα

Το ποιημα μου Φωνες θα δημοσιευθεί στο περιοδικο της International Writers' Journal,

Grand Rapids, Ohio,

United States of America

Maria petrescu

Dear Eftichia,

I hope you are safe and sound.

I am glad to inform you that in IWJ 4/2021 (October - December) we shall publish your profile photo, and your poem "Voices" in Greek and in English.

ΦΩΝΕΣ

Ερήμωσαν οι τόποι

του τραγουδιού

διψασμένη η ξερή γη

σε δύσκολους καιρούς

οι μέλισσες καταβρόχθισαν

τις καρδιές μας

***

Μα, που έμειναν οι φωνές ................

Ηθοποιοί παλιάτσοι

στην πλάνη και στην κωμωδία

στου παράλογου

την πλημμυρίδα και την άμπωτη

***

Τα χέρια τα δικά σου

χέρια κρυμμένα στην λευτεριά

σε ερωτικούς κρυψώνες

κρατούν άστρα

***

Στον πρώτο Ήλιο

στον καινούργιο άνεμο

θα τα ανακαλύψουν

και ας έλθει πάλι η αγάπη

ξεχασμένη ραψωδία να γεμίσει

τον μυαλό και την καρδιά

VOICES

The places were deserted of the song

the dry thirsty land

the winds devoured her

and difficult times

our heart

***

But the voices remained................

Actors, clowns

in fallacy and comedy

to the absurd

the flood and the low tide

***

Your hands are yours

hands hidden in freedom

in hiding places of love

keep stars

***

In the first Sun

in the new wind

will discover them

and let love come again

forgotten rhapsody

To fill up

mind and heart

22

2 σχόλια

2 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ

 

Η μεγάλη αγάπη μου ειναι να βλέπω μπροστά δρόμο να ταξιδευω με τα ματια ακομα και με Βιντεο

Θυμαμαι τα ταξίδια μου με Ροδα (πούλμαν η μικρο αμαξι)σε μερη μακρινα ,ξενα η στην Ελλαδα

Ειναι τα μονα ταξίδια που μου αρέσουν Επίσης και η διαδρομή με τραινο Εκει που τα ματια ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ

Τα πλοια και οι θαλασσες η τα αεροπλανα με βαζουν σε αλλη διασταση με ΄'παγιδευουν"

ΕΠΑΙΝΟΣ ΑΠΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ «Βασίλης Μιχαηλίδης» Συγχαρητήρια σε ολους για τα πνευματικα εργα τους Αυτος ηταν ο Διαγωνισμός https://tovivlio.net/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF.../

 Μόλις εμαθα οτι πηρα Επαινο απο για το ποιημα μου ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Στα αποτελεσματα ομως ειναι το ονομα μου λάθος γραμμένο οπως και στο μηνυμα

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ «Βασίλης Μιχαηλίδης»

Αγαπητοί μας βραβευθέντες,

(α) Στην Ποίηση: Παύλο Φήμη (Α΄Βραβείο), Διαμάντω Ευριπίδου-Κατσουνωτού (2ο Βραβείο), Όλγα Οικονομίδου (3ο Βραβείο).

Έπαινοι: Ιωάννα Παπαϊωάννου, Ευγενία Τζένη Τσιούγκου, Μαίρη Θεοδοσίου-Νικολάου και Ευτυχία Καπαρδελη .

(β) Στο Διήγημα: Αντώνιε Ευθυμίου (Α΄ Βραβείο), Ελένη Κάτσου και Μυρούλα Γ. Μαππούρα ( εξίσου Β΄ Βραβείο), Δώρα Σιακίδου (Γ΄Βραβείο)

Έπαινοι: Μαρία Αρτέμιδα Γκόλφη, Σταύρο Παπαδόπουλε και Χρυσούλα Λαμπριανού- Παπαϊωάννου.

Με το παρόν με όλα τα συνημμένα που σας αποστέλλουμε, σας γνωρίζουμε τη μέρα και την ώρα της βράβευσής σας στο Δημοτικό Μέγαρο της ωραίας και παραλιακής Λεμεσού, της πόλης μας.

Θα χαρούμε να σας έχουμε όλες και όλους που έχουν διακριθεί με Βραβείο ή με Έπαινο και έχουν καταγωγή τους την Κύπρο ή τ΄ αδέλφια μας από το Ελλα - δικό μας (δικό μας) Κράτος.

Να σας συγχαρούμε, να σας φιλοξενήσουμε και να σας γνωρίσουμε.

Σημείωση: Όσες ή όσοι βραβευθέντες από την Ελλάδα έχουν πρόθεση να παραστούν θα θέλαμε να μας το γνωρίσετε. Το ίδιο ισχύει και για όσες και όσους είναι κάτοικοι Κύπρου Όσες και όσοι θα έχουν κώλυμα το δίπλωμα και το περιοδικό Ανεράδα, στο οποίο έχει ήδη δημοσιευθεί το βραβευμένο ποίημά τους ή το διήγημά τους, θα τους αποσταλεί, έγκαιρα, με το ταχυδρομείο. Στην περίπτωση αυτή θα θέλαμε να μας ξαναστείλουν την ακριβή και πιο ασφαλή τους διεύθυνση.

Με την ευχή όλες και όλοι να συνεχίσετε ν’ αγαπάτε τη Λογοτεχνία και να έχετε παρόμοιες και καλύτερες επιτυχίες.

Με τα πιο θερμά μας πάλι

συγχαρητήρια

,

Γιώργος Πετούσης – Πρόεδρος κινητό: 00357 99 649155 Ιφιγένεια Μετόχη- Γραμματέας

ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Είναι η ώρα του χρόνου που  γέρνω

στην γη τα φύλλα των δένδρων μόνο

με αγκαλιάζουν καθώς  αργοπεθαίνουν

Σε  όλα τα

μονοπάτια μοιράστηκαν τα δάχτυλα

Οι άνθρωποι ακόμα

ο ένας τον άλλον πολεμούν διχασμένοι

Στα χρώματα των παθών

και των Βασάνων

στην απέραντη αγριεμένη  θάλασσα

χωρίς να ακολουθούν μιαν

όχθη ,τα ουράνια τόξα μάταια κομματιάζουν

Σε ένα μπουμπούκι που

σκάει ανυπόμονα και στις φωνές  του ερωδιού

σε μια Αιώνια απόδραση

την ομορφιά ζητούν παγιδευμένοι

Το ρολόι  στενάζει σε κάθε χτύπο

μπαίνω μέσα στα

εγκαταλελειμμένα ,έρημα σπίτια

ξεχασμένα κάδρα στους γυμνούς πονεμένους τοίχους

που να κρυφτείς

οι άνθρωποι μόνοι πάντα φεύγουν

σαν τα γυμνά λουλούδια της γης

PEOPLE

It is the time of year
that I lean on the ground
the leaves of the trees only
they hug me as they die late

 

On all paths
fingers shared
People still
they are fighting each other divided

In the colors of passions
and sufferings
in the vast wild sea
without following one
bank, the rainbows in vain
  they fragment

In a bud that
bursts impatiently
and in the voices of the heron
in an Eternal Escape the beauty
  they ask trapped

The watch groans at every turn
I enter the abandoned
deserted houses
forgotten frames on bare sore walls
where to hide
people alone always leave
like of land
   the naked flowers

Eftichia Kapardelli. Traducción del inglés al español de Liliana Chávez (Máster en Interpretación de Conferencias Ingles < > Español

Traductora Pública de Inglés - Profesora de Ingles

Socio Activo de AATI

Perito Judicial en el Superior Tribunal de la Provincia de Jujuy)

PEOPLE

It is the time of year

that I lean on the ground

the leaves of the trees only

they hug me as they die late

On all paths

fingers shared

People still

they are fighting each other divided

In the colors of passions

and sufferings

in the vast wild sea

without following one

bank, the rainbows in vain

they fragment

In a bud that

bursts impatiently

and in the voices of the heron

in an Eternal Escape the beauty

they ask trapped

The watch groans at every turn

I enter the abandoned

deserted houses

forgotten frames on bare sore walls

where to hide

people alone always leave

like of land

the naked flowers

Gente

Es la época del año

En la que me inclino en el suelo

Sólo las hojas de los árboles

que me abrazan cuando mueren tarde

En todos los caminos

Dedos compartidos

La gente aún

está luchando entre sí dividida

En los colores de las pasiones

y los sufrimientos

en el vasto mar salvaje

sin seguir una orilla,

los arcoíris en vano se fragmentan

En un capullo que

florece con impaciencia

y en las voces de la garza

en un Escape Eterno la belleza que claman atrapada

El reloj gime en cada vuelta

entro en las casas desiertas

abandonadas

portarretratos olvidados en paredes doloridas desnudas donde esconderse

la gente sola siempre deja como tierra

las flores desnudas