Ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή
EFTICHIA KAPARDELI
Hurry Winds
From a new poem of mine
In the heart of the little bird
in the big forest
with the fossilized trees, the flame
Houses in ruins, imprisoned in fate
unwillingly Rooted, wear clothing the dust
inseparable people grow old at night
shadows are made in calm mirrors
but before dawn
lives exchange
in their dreams the veils
ΑΝΕΜΟΙ ΒΙΑΣΤΙΚΟΙ
Στην καρδιά του μικρού πουλιού
στο μεγάλο δάσος
με τα απολιθωμένα δένδρα ,η φλόγα
Σπίτια ετοιμόρροπα ,στην μοίρα φυλακισμένα
χωρίς θέληση φορούν την σκόνη ένδυμα
Οι άνθρωποι ριζωμένοι, αξεχώριστοι γερνούν τα βράδια
σκιές γίνονται σε ήρεμους καθρέπτες
μα πριν την αυγή
ζωές ανταλλάσσουν
στων ονείρων τους τα πέπλα
Years I Expect
Years I expect
of the unknown world the revelation
newborn foliage
of the lilies, cool hugs
compassionate human breaths
Suffuse the hand that fights
in the world freely
lonely fate that blends
with the distant kisses of memories
I cried, and my voice
between the light of Sun and her
love, with the white of the soul
tenderly sweet overflowed
Years I expect
from the West to the East, I travel
on the stone steps of an old residence
of absence and need
Χρόνια προσμένω
Χρόνια προσμένω
του άγνωστου κόσμου την αποκάλυψη
συμπονετικές ανθρώπινες αναπνοές
νιόβγαλτες φυλλωσιές
των κρίνων , δροσερές αγκαλιές
Απλώνω το χέρι που παλεύει
μέσα στον κόσμο ελεύθερα
μοναχική μοίρα που σμίγει
με τα μακρινά φιλήματα της μνήμης
Φώναξα, και η φωνή μου
ανάμεσα στο φώς του Ήλιου και της
αγάπης , με το λευκό της ψυχής
τρυφερά γλυκά ξεχείλισε
Χρόνια προσμένω
από την Δύση στην Ανατολή ταξιδεύω
στα πέτρινα σκαλιά μιας παλιάς κατοικίας
της απουσίας και της ανάγκης
My Own Years
My own years
My own years of solitary
froze in the big paintings
of the black
with deep scars they marked
the nights where
They lost in the embraces
of great dreams
But innocence with thousands of voices
good and bad days
was shared in the sand of the times
Angels
White light unknown dream
in the same vein in transparent bodies
trapped
they smell incense
and prayers
Τα δικά μου χρόνια μοναχικά
Τα δικά μου χρόνια μοναχικά
πάγωσαν στους μεγάλους πίνακες
του μαύρου
με βαθιές χαρακιές σημάδεψαν
τις νύχτες
Χάθηκαν στις περιπτύξεις
των μεγάλων ονείρων
Μα η Αθωότητα με χιλιάδες φωνές
τις καλές και τις κακές μέρες
μοιράστηκε στην άμμο των χρόνων
Άγγελοι
Λευκό φως άγνωρο ονειρικό
στην ίδια φλέβα σε διάφανα σώματα
παγιδευμένο
ευωδίαζαν λιβάνι και προσευχές
EFTICHIA KAPARDELI
