Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2022

Thank you for the honor !!!!!!!!!!!!! https://www.facebook.com/groups/288691366395724/posts/379871543944372/?notif_id=1643360416567682¬if_t=tagged_with_story&ref=notif CONGRATULATIONS EVERYONE!!📣📣📣🎉🥳 I am overwhelmed with your respond to my lastime challenge COUPLET..It's flattering for me that you all enjoy it and have a nice mood doing it. Before anything else I would like to remind everyone that couplet is not same as quotes when it's said Meter -it means the syllable countings Rhym-its the same sound of the words on the end of two lines. All of you have a great idea ang thankyou so much for all of that..Always remember that being a good poet is not just base on what certs you have..🤗🤗 Honorary recepients👏

 




Thank you for the honor !!!!!!!!!!!!!

CONGRATULATIONS
EVERYONE!!📣📣📣🎉🥳
I am overwhelmed with your respond to my lastime challenge COUPLET..It's flattering for me that you all enjoy it and have a nice mood doing it. Before anything else I would like to remind everyone that couplet is not same as quotes when it's said
Meter -it means the syllable countings
Rhym-its the same sound of the words on the end
of two lines.
All of you have a great idea ang thankyou so much for all of that..Always remember that being a good poet is not just base on what certs you have..🤗🤗
Honorary recepients👏

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2022

https://www.polismagazino.gr/agron-shele-%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%af-%ce%b3%ce%ad%cf%86%cf%85%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9/?fbclid=IwAR2TPjffV-rSzdUuFCpJAcN9bjY9Xn1WtXaJa4EU8m6_6xRZ4HvxJcsWdc4

 

Ο χρήστης Agron Shele 

21 λ. 
Thank you very much for your presentations Eva! Thank you for the traslations of my poems Eftichia! Respect!

Agron Shele: “Η Ποίηση δημιουργεί γέφυρες πολιτισμού”

Μετάφραση: Ευτυχία Καπαρδελη

Επιμέλεια-σύνταξη: Εύα Πετροπούλου Λιανού

Ξέρω

Ξέρω
Μια μέρα, θα καταλάβεις
Τα φτερά παραμένουν ως απόδειξη ενός πουλιού που πετά
χάθηκε μακριά από τον ορίζοντα
Δεν γυρίζει πίσω
Χωρίς καταφύγιο
Πολύ θυμωμένο
Μακριά
με το αγχος μιας σκιάς που δραπέτευσε

Ξέρω
Ότι αυτή η μετανάστευση δεν έχει τίποτα κοινό με τις βροχερές μέρες
Ούτε με τα ανθισμένα λουλούδια
Είναι μια ασυνήθιστη απόδραση προς το χρόνο, όταν ο αέρας μυρίζει τον πόνο της γης.
Ο θάνατος των αθώων φύλλων υπό την έννοια της ζωής μέχρι την τρέλα

Ξέρω
ότι το σκοτάδι φέρνει μοναχικές νύχτες
Χωρίς φως, που σου δίνει ελπίδα
Χωρίς όνειρα, που σου δίνουν ελευθερία
Δίχως αυριο
Αλλά μόνο μια αυγή που σχετίζεται με τις σκιές της ζωής στο χάος.
Αισθάνεται σαν το δηλητήριο των χαμένων ελπίδων

Ξέρω
αυτή η κραυγή θα καταστρέψει τα τείχη των χαμένων αναμνήσεων
Και αυτό που είναι νεκρό θα επιστρέψει στη ζωή
Δεν υπάρχει πλέον φθόνος παγιδευμένος σε έναν ιστό αράχνης
Και τα άγρια πλήθη και οι Βασιλιάδες χωρίς κορώνες.

Αυτή τη φορά…

Αυτή τη φορά,
Όταν ακούς τη βροχή που πέφτει πάνω από τα γυμνά δέντρα από έναν σκούρο χρυσό ουρανό
και οι σειρές των κορακιών ειναι κίτρινες
Ρωτάς τον εαυτό σου
Γιατί μόνο ένα δέντρο στέκεται ψηλό;
Σε ένα άδειο πάρκο, να σαπίζει μόνο του μέρα με τη μέρα
Γιατί ενδιαφέρεσαι ?
Ίσως γιατί αυτό σου θυμίζει το χρόνο που έχει περάσει
Και νιώθεις πιο γέρος από ποτέ
Σαν ένα μοναχικό πουλί που ειναι εγκαταλειμμένο όταν έρχεται ο χειμώνας
Η επιβίωση είναι η μόνη ευκαιρία

Αυτή τη φορά
Όταν οι σκέψεις σου έχουν χαθεί
Και το πρόσωπό σου δεν δείχνει τίποτα περισσότερο από θλίψη
Σε χλωμά χρώματα παρέμεινε το τατουάζ πάνω από το δικό σου
βρώμικο δέρμα
Αυτό είναι όταν νιώθεις το άγγιγμα της τελευταίας σεζόν
Αυτό θυμίζει τις μεγάλες έναστρες νύχτες
Όλα αυτά κάνουν το πνεύμα σου μελαγχολικό
…. όταν περνά ο χρόνος
Μπορείς να δείς μόνο ένα ουράνιο τόξο που κοιτάζει επίμονα πάνω από μια παλιά εκκλησία
Ακρυλικό γυαλί
Μπορείτε να ακούσεις τους ψίθυρους των μοναχών καθώς περπατούν
Αλλά δεν μπορείς να ακούσεις το κουδούνι
Τι σημαίνει αυτό ?
Νιώθεις σαν ένα παλιό κακοποιημένο άγαλμα με σταυρωμένα χέρια
Περιμένεις να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σου
Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο
Αλλά όχι, οι δαίμονες σου καταναλώνουν την ψυχή σου κάθε μέρα
Τα αηδιαστικά απαίσια μάτια κοιτάζουν μόνο ένα πράγμα
Την μοναδική
αθώα Αγία Μαγδαληνή

ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ

Βρέχει εδώ ο ουρανός είναι πάντα μουντός Τα βήματα απο χίλια πόδιακάνοντας θόρυβο στον άδειο δρόμο χωρίς τη μελωδία των ψηλοτάκουνων σουτην ηχώ που άκουγα ως μουσικήκαι χωρίς το σκηνικό που έδινε απόσταση στο ταξίδι μαςόχι μια απόσταση όπως τα εκατό χρόνια μοναξιάς του Γκαρσίαή σαν τον έρωτα εν καιρώ χολέρας (ή covid) αλλά απλώς ένα γούρι ξεχασμένο στον άνεμοένα ταξίδι που αρχίζει χωρίς αντίο. Έχω μάθει ήδη να προσαρμόζομαι στην ξαφνική απώλειατης εποχής που σπεύδει να απογυμνώσει τη μνήμη ξεκινώντας με την αποξένωση του πράσινου των φύλλωνκαι μετά με το κίτρινο, το μωβ και το κοκκινωπό του φθινοπώρουαλλά δεν μπόρεσα ποτέ να προσαρμοστώ στην απώλεια της λάμψης των ματιών σουπου λάμπουν σαν χίλιοι ήλιοι και ανθίζουν στη φλόγα της ζωής. Δεν μπόρεσα ποτέ να προσαρμοστώ στην ιδέαότι το αύριο θα φθάσει στο κατώφλι ενός κόσμου μια λάμψη και ένας ψίθυρος ενός σιωπηλού δάσους. Δεν φτάνει ο βυσσινόκηπος. Ούτε η σκιά του φεγγαριούστον καθρέφτη των κορμών των δέντρων του κήπου του Νερούδα ούτε η σύγχυση ούτε η Εδέμ που άλλαξε τη ροή του προβληματισμού…Μόνο μια απλή προσέγγιση ένα απλό άλμα σε αυτόν τον τρελό κόσμοόπου η απελπισμένη όψη μιας γυναίκας έγινε το δάκρυ του μαρτυρίου μου.

Όταν δεν είσαι εδώ 

Όταν δεν είσαι εδώ

Κάτι λείπει από το βιβλιοθήκη μου. Ίσως μια επιστολή. Ακόμα και ένα βιβλίο. Των οποίων οι σελίδες έχουν περιηγηθεί χιλιάδες φορές. Και το φως. Κλεμμένο από το μαγευτικό φεγγάρι. Μιας άγρυπνης νύχτα. Απλά στέκεται εκεί. Αθόρυβο, παγιδευμένο ανάμεσα σε χιλιάδες διαφορετικούς τύπους αγάπης. Σαν σκιά των κομματιών πού πηγαίνει. Και έρχεται πίσω με αναμνήσεις. Τόσο θορυβώδες. Φυτεύει Ένα δέντρο. Για να ανθίσει ευτυχώς την πιο ζεστή μέρα της άνοιξης. Αλλά όπως πάντα είναι το πρώτο και μόνο για να ξεχωρίζουν οι άλλοι. Όταν δεν είσαι εδώ. Ένα αστέρι εξασθενίζει. Ένα ζωντανό πλάσμα συνεχίζει να περιπλανάται στον ουρανό χωρίς νόημα. Δείχνει τα μεγαλύτερα μυστικά. Για κάποιον που διέσχισε το ντόπιο ποτάμι στα όρια του χιονιού. Σε κάποιο ξεχασμένο μέρος. Εξερευνώντας τις υψηλές κορυφές. Πέρασε από γενιά σε γενιά. Μέσα στα μυστικά κομμάτια της ζωής. Όταν δεν είσαι εδώ. Ένα ποτήρι κρασί παραμένει άδειο. Δεν υπάρχουν ίχνη των χειλιών. Ούτε κανένας κωδικοποιητικός κώδικας για κάποιον που θα τον αποκρυπτογραφήσει. Η πικρή γεύση εξακολουθεί να παραμένει αισθητά εκεί. Ή κάποια απαγωγή της στιγμής την οποία εγκαταλείπει ο κόσμος μας. Ακόμη και για αυτή οι σκιές παραμένουν. Υπάρχει κάτι περισσότερο από ένα χταπόδι που είναι στις φλόγες του λαδιού που καίει. Οι μόνες φλόγες που ποτέ δεν σβήνουν. Από μια έναστρη νύχτα. Όταν δεν είσαι εδώ. Δεν μπορώ καν να φανταστώ το πορτρέτο σου. Όλα τα χρώματα αρχίζουν να ξεθωριάζουν. Τα πτηνά ξεφεύγουν. Με σπασμένα φτερά. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το ταξίδι τους. Όταν η γη φιλάει τον ουρανό. Όταν τα κύματα υπακούουν στο φεγγάρι. Όταν ένα νέο φως ξαναγεννιέται. Και τέλος, όταν μια ψυχή πεθαίνει στην ειρήνη.

Όταν δεν είσαι εδώ. Εξακολουθώ να βρίσκω τον εαυτό μου να παραμονεύει στο ράφι. Ίσως ψάχνω να βρω κάτι. Ίσως ένα κομμάτι σε αυτόν τον κόσμο. Το οποίο έδωσε φως στην τύφλωσή μου. Όπως και στην παλιά χρυσή εποχή. Κάπου. Ένα ημιτελές ποίημα. Απλά γραμμένο. Σπασμένα όνειρα. Στην άκρη ενός παραθύρου. Αυτό κρατά κρυμμένες τις σκιές ενός διαφορετικού κόσμου. Οι θόρυβοι των διασταυρούμενων ταξιδιωτών. Δεν σταματούν ποτέ να περιμένουν το πράσινο φως. Για να το περάσουν. Τα βήματά τους παραμένουν αόρατα. Όταν δεν είσαι εδώ. Παραμένω άφωνος. Αλλά συνεχίζω να κοιτάζω στην επιφάνεια. Δεν υπάρχουν εποχές εδώ. Απλά ένα χάος των χρωμάτων. Μικτό με τις κίτρινες αποχρώσεις του Van Gogh. Ή ακόμα κάτι από τους αγγέλους του Dali. Τα φτερά τους θα επιβεβαιώσουν μια άλλη ημέρα για να ξεκινήσουν παρά να εξαφανιστούν τρομερά κατά τη διάρκεια του σιωπηλού αιματηρού φεγγαριού. Όταν δεν είσαι εδώ. Μπορώ να δω μόνο το μαύρο και το άσπρο γίνεται μια αντανάκλαση που διέρχεται από το πρίσμα του ματιού. Δεν ξέρει πώς να χωριστεί ή να ενωθεί. Ξέρει μόνο πώς να ανάβει τη φωτιά. Στη σφαίρα της φωτεινότητας. Σε εκείνη την πρεμιέρα δεν υπάρχει βασιλιάς ούτε βασίλισσα. Μόνο ένας γελωτοποιός κρυμμένος ανάμεσα στις κουρτίνες χαζογελώντας. Αλλά οι θεατές παραμένουν διψασμένοι, λυπημένοι. Με όλο αυτό το σύγχρονο δράμα. Όταν δεν είσαι εδώ. Τι απομένει για μένα να παρακολουθώ. Ένα φως που γεννιέται το πρωί. Ή κατά τη διάρκεια των νεκρών προσόψεων. Τα οποία μεγαλώνουν για να είναι μεγαλοπρεπή καθημερινά. Κάτω από τα πόδια μου νιώθω την θυσία του Θεού. Στο όνομα αυτού που συνήθισα να πιστεύω. Χαμένος ανάμεσα στις καμπύλες ενός ουράνιου τόξου. Τελικά παρέμεινα εκεί. Σε εκείνη την πύλη. Που μπήκα χωρίς να χτυπήσω!

https://www.facebook.com/groups/288691366395724/posts/378027460795447/?notif_id=1643086502350619¬if_t=tagged_with_story&ref=notif Ο χρήστης Veronica Roma Pingol είναι με το χρήστη Rita Chugh και Διαχειριστής Thank you so much It is honor for me CONGRATULATION📣📣📣🎉🎉🎉🎈🎈 We are delighted with your awesome penning about the theme LIMERICK🤗I am humbly proud to all of it,as you put your heart on it..mostly entries get the best format while others still on learning and forgot the rhyming pattern😊but all of you are winners in my heart💞...Thankyou so much for supporting UPAH challenges and your love to one another..


Ο χρήστης Veronica Roma Pingol είναι με το χρήστη Rita Chugh και
Διαχειριστής
Thank you so much It is honor for me
CONGRATULATION📣📣📣🎉🎉🎉🎈🎈
We are delighted with your awesome penning about the theme LIMERICK🤗I am humbly proud to all of it,as you put your heart on it..mostly entries get the best format while others still on learning and forgot the rhyming pattern😊but all of you are winners in my heart💞...Thankyou so much for supporting UPAH challenges and your love to one another..

 

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2022

https://atunispoetry.com/2022/01/22/eftichia-kapardeli-greece/?fbclid=IwAR04R70kBrSa5Q-9d2lOc2GJEp_kXulgz24yY1uUcTsppWA_CbZ9-GuW8vE

 Thanks for the honor bro and friend Agron Reall touch me A great thanks from my heart

ftichia Kapardeli (Greece)

 
Eftichia Kapardeli (Greece)
 
Kapardeli Eftichia ( Greece ) He has a degree as an art conservator 2021 She has a Doctorate from ARTS AND CULTURE WORLD ACADEMY. She lives in Patras. She writes poetry, stories, short stories, haiku, essays. She has studied journalism too A.K.E.M. and has many awards in national competitions. She has many national and international anthologies to her credit. She is a member of the World Poets’ society and poetas del mundo and member of the IWA
 
 
Eftichia Kapardeli from Greece living in Patras is a Poet, Writer, Editor, Anthologist and published Author having long literary, poetically, scholastically and artfully career of global repute. Globally recognized, honored and awarded Kapardeli Eftichia is also a Doctor of Arts and Culture from ARTS AND CULTURE WORLD ACADEMY.
She writes poetry, stories, short stories, haiku and essays bilingually in Greek and English. He has a degree as an art conservator 2021 She studied journalism from A.K.E.M. and achieved many awards in national competitions. She is a renowned anthologist and has many national and international anthologies to her credit. She is a member of the World Poets’ society and poetas del mundo and member of the IWA (international writers and artists Association) chaired by Teresinka Pereira where had been selected the best translator. She is involved with so many literary, poetical, cultural and scholastic groups around the world. She is a member of BOARD OF DIRECTORS of the magazine ATUNIS GALAXY POETRY (atunispoetry.com). She is the General Secretary of Poetry and Literature World Vision.
Kapardelli Eftichia is the owner of numerous awards since 2006 writing from Greece in international competitions from America, India, Italy, Serbia, Poland, England, Romania, Yugoslavia, Albania, Belgium and Spain. Her poems have been translated into many languages. A book of poetry has been translated into Albanian. Besides her native language Greek, she is a speaker in English and Italian too. She traveled many countries and places historic important such as Italy’s Milan, Florence, Vatican, Assisi, the historic city of Pisa, Hungary, France, Paris, Versailles, Pyrenees in the famous region of Lourdes, Germany, all of Greece etc.
She has published 17 books in a private collection without selling them.
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ -ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ -ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ-AWARDED-SUN REWARD SPEECH AND POETRY: Οκτωβρίου 2013 (eftichiakapa.blogspot.com)
She has authored many many Anthologies of friends, writers and poets. The first anthology POETS FOR WORLD PEACE by Stephen
that expresses Peace, inequality and racial discrimination. She deals with European programs and this year finishes her school education with a specialization in applied arts as a “Conservator of works”.
She has attended many historical, philosophical seminars from many Greek Universities and 23 foreign seminars from Mathesis and many more Literary competitions.
Professionally she is involved in preparing printed and online magazines home and abroad.
 
 
THE STONE FLOWER
 
A stone flower of winter
my heart
its roots imprisoned, heavy
are immersed in the soil, without color
 
The rings of time
in a fiery rain, wrapped
red mud, crumble
 
A piece of sweet sounds
in the celestial light transforms me
golden skyline with veins of light
dawns
Serene stars wake me up
tender souls … look like
with red blood my roots
they water the dreams
the stem is decorated with new flowers
that their petals in the passage
of the New Wind are painted
with a thousand colors
 
 
ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ
 
Ένα πέτρινο λουλούδι του χειμώνα
η καρδιά μου
οι ρίζες του φυλακισμένες ,βαριές
βυθίζονται στο χώμα ,δίχως χρώμα
 
Τα δαχτυλίδια του χρόνου
σε μια πύρινη βροχή ,τυλιγμένα
κόκκινης λάσπης ,θρυμματίζονται
 
Ένα κομμάτι από γλυκούς ήχους
στο ουράνιο φως με μεταμορφώνει
χρυσός ορίζοντας με φλέβες φωτός
ξημερώνει
 
Γαλήνια άστρα με ξυπνούν
ψυχές τρυφερές …μοιάζουν
με κόκκινο αίμα τις ρίζες μου
ποτίζουν τα όνειρα
ο μίσχος με νέα άνθη στολίζεται
που τα πέταλά τους στο πέρασμα
του Νέου ανέμου βάφονται
με χίλια χρώματα
 
 
THERE ARE PEOPLE
 
There are people who always mourn
with the voices of the stars
and the Autumn Nights
colored birds, call
There are serene people living
in a Shell in Eternal Oblivion
 
People who with big eyes
and in silence to the Eternal Steps
scatter the sea
People motionless, behind the doors
that hide wear and tear as they grow older
in endless bodies
 
There are people in the light
honest and pure yet,
that their heart in the foliage of time
in their untouched lives
they cover the company of many people
There are messengers of the wind,
in the great land of the girls
That bloom brightly
from the eyes of passers-by
 
There are people who became Trees,
with spreads shoulders
on all corners of the streets,
and on long journeys
the fate and decency of the innocent,
take in secret language
People who with words of anticipation
write thousands of names
 
 
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
 
Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θρηνούν
με τις φωνές των αστεριών και
τις Φθινοπωρινές νύχτες
τα χρωματιστά πουλιά, καλούν
Υπάρχουν άνθρωποι γαλήνιοι
που ζουν σε ένα Κοχύλι στην Αιώνια λήθη
 
Άνθρωποι ,που στα μεγάλα μάτια
και στην σιωπή των Αιώνιων βημάτων
σκορπίζουν την θάλασσα
Άνθρωποι ακίνητοι ,πίσω από τις πόρτες
που κρύβουν την φθορά καθώς μεγαλώνουν
σε ατελείωτα σώματα
 
Υπάρχουν άνθρωποι στο φως
τίμιοι και αγνοί ακόμα, που η καρδιά τους
στο φύλλωμα του χρόνου στην απείραχτη ζωή τους
σκεπάζουν την συντροφιά των πολλών ανθρώπων
Υπάρχουν αγγελιοφόροι του ανέμου ,
στην μεγάλη γη των κοριτσιών
Που ανθίζουν θαρρείς
από τα βλέμματα των περαστικών
 
Υπάρχουν άνθρωποι που έγιναν Δένδρα,
με απλωμένους ώμους
σε όλες τις γωνιές των δρόμων
, και στα μεγάλα ταξίδια,
μεταλαμβάνουν σε γλώσσα μυστική
την μοίρα και την ευπρέπεια των αθώων
Άνθρωποι ,που με λέξεις προσμονής
γράφουν χιλιάδες ονόματα
 
 
Windflowers
 
Thousands of wildflowers at the root
of desires
bloom and wither
in dry weather and in winters
 
Eternally free on the horizon
the colorful lines
 
Choked colored breaths of coolness
in the velvety tender touch
of the wind in her arms
noon breeze
an invisible thread, an invisible veil envelops me
it leaves me with signs of joy
and beauty
 
wildflowers souls free, scattered
in the whitewashed small churches
of the south, on the bare edges
Street’s
in May the kisses and the perfume… windflowers
 
 
ΑΝΕΜΩΝΕΣ
 
Χιλιάδες ανεμώνες στην ρίζα
των πόθων
ανθίζουν και μαραίνονται
σε άνυδρους καιρούς και σε χειμώνες
 
Αιώνια ελεύθερες στου ορίζοντα
τις πολύχρωμες γραμμές
 
Πνιχτές χρωματιστές ανάσες δροσιάς
στο βελούδινο τρυφερό άγγιγμα
του ανέμου στην αγκάλη της
μεσημεριανής αύρας
μια αόρατη κλωστή , ένα αόρατο πέπλο με τυλίγει
μου αφήνει σημάδια χαράς
και ομορφάδας
 
Ανεμώνες ψυχές ελεύθερες ,σκόρπιες
στα ασπρισμένα μικρά εκκλησάκια
του νότου ,στις γυμνές άκρες
του δρόμου
στου Μάη τα φιλιά και τα αρώματα …Ανεμώνες