******OUR POETRY ARCHIVE******: KAPARDELI EFTICHIA
SUNDAY, MAY 1, 2022
KAPARDELI EFTICHIA
What Is Left
For a sweet life, golden dreams
that have been forgotten
windows closed
but nakedness is free
and poverty is awake
Small complaints unfold slowly
heavy raindrops
extinguished the pink fires of the heart
What is left of me
and from you
A divine sob and
from the silky weft of the soul
an eternal
muskrats
ΤΙ ΕΜΕΙΝΕ
Για μια γλυκιά ζωή ,όνειρα χρυσά
που έχουν λησμονηθεί
παράθυρα κλειστά
μα ελεύθερη η γύμνια
και η φτώχια ξαγρυπνά
Μικρά παράπονα ξεδιπλώνονται αργά
στάλες βαριές βρόχινου νερού
έσβησαν τις ρόδινες φωτιές της καρδιάς
Τι έμεινε από μένα
και από σένα
Ένας θεϊκός λυγμός και
από το μεταξένιο υφάδι της ψυχής
μια αιώνια μοσχοβολιά
Oath
The Curtain falls
and I, in the Timeless Darkness return naked
I lost the tender wrist leaning
to the deadly pains
and in the worn flowers of a youth
jarring , in sweet harmony
that Nature had painted
I was born in the beauty of the Sun
In the starfish of the sky
I parted my fingers, eyes and lips
I had no touch anymore, I had no hearing, I had no sight
I did not win the first dawn
in joy I was silent, I wasted the words
from the world and fate , I fell asleep sadly
I spent all the days they grew old in the fog
In your clean beautiful face, your sweet image
with tired eyes I find
my first Virtue and Peace
in the oath of love that bleeds
ΟΡΚΟΣ
Πέφτει η Αυλαία
και εγώ απογυμνωμένος στο Άχρονο σκοτάδι γυρίζω
έχασα τον τρυφερό καρπό γέρνοντας
στις θανάσιμες οδύνες
και στους φθαρμένους ανθούς μιας νιότης
αταίριαστος στην γλυκιά αρμονία
που η Φύση, είχε ζωγραφίσει
Γεννήθηκα στην ομορφιά του Ήλιου
Στα αστερόφυλλα του ουρανού
μοίρασα τα δάχτυλα ,τα μάτια και τα χείλη
δεν είχα αφή πια ,δεν είχα ακοή ,δεν είχα όραση
Δεν κέρδισα την πρώτη αυγή
στην χαρά σιώπησα ,σπατάλησα τις λέξεις
Λυπημένος κοιμήθηκα, από τον κόσμο και την μοίρα
Όλες τις μέρες που γέρασαν στην ομίχλη ,ξόδεψα
Στο καθαρό όμορφο πρόσωπο σου
την γλυκιά σου εικόνα
με κουρασμένα μάτια βρίσκω
την πρώτη μου Γαλήνη και την Αρετή
στον όρκο της αγάπης που αιμορραγεί
Dry Earth
The moon illuminates your simple hair
Art form with a magic
Touching the chisel makes
forever the dream of your heart
Dry earth, cracked
From the high winds
At the border of a world that is constantly bleeding
You dressed in pieces of the moon
and in hot bodies
in people's veins
That they loved you, You hid
Swans in the lake of your dreams
The beauty of white is cool in beauty
Feathers in music too
The waters are slipping quietly
Dry earth, cracked
is waiting for Spring
Like the cool first hope
To fill fruits and perfumes
Flood open skies and thousands of colors
ΞΕΡΗ ΓΗ
Το φεγγάρι φωτίζει τα λιτά μαλλιά σου
Τέχνη, μορφή με ένα μαγικό
Άγγιγμα η σμίλη φτιάχνει
για πάντα το όνειρο της καρδιάς σου
Ξερή γη ,ραγισμένη
Από τους μεγάλους ανέμους
Στα σύνορα του κόσμου που συνεχώς αιμορραγεί
Ντύθηκες με κομμάτια φεγγαριού
και σε ζεστά σώματα
στις φλέβες των ανθρώπων
Που σε αγάπησαν, Κρύφτηκες
Οι κύκνοι στην λίμνη των ονείρων σου
Δροσίζουν στην ομορφιά τα κάτασπρα
Φτερά και στην μουσική
Των νερών γλιστρούν αθόρυβα
Ξερή γη, ραγισμένη
την Άνοιξη περιμένει
Σαν την δροσερή πρώτη ελπίδα
Να γεμίσει καρπούς και αρώματα
Να πλημμυρίσει ανοιχτούς ουρανούς και χιλιάδες χρώματα
KAPARDELI EFTICHIA