https://atunispoetry.com/.../dr-eftichia-kapardeli.../...
Dr. Eftichia Kapardeli (Greece)
Dr. Eftichia Kapardeli (Greece)
Kapardeli Eftichia (Greece). She has a degree as an art conservator 2021. She has a Doctorate from Arts and Culure World Academy. She is International Ambassador of the International Chamber of Writers and Artists LIC Academy, @Lily Baylon, President of the CIESART World Organization Ciesart Europa | Facebook, World Ambassador to International Ambassador Poetry, Language of the Soul {P.L.O.T.S.} – The Creatives Magazine, Appreciates our Ambassadors “PLOTS” -The Creatives Magazine | Facebook
She lives in Patras. She writes poetry, stories, short stories, haiku, essays. She has studied journalism too A.K.E.M. and has many awards in national competitions. She has many national and international anthologies to her credit. She is a member of the World Poets’ society and Poetas del Mundo , member of the IWA, member of Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η The Union of Greek Writers-Authors of the Five Continents , member of the International Society of Greek Literatures -Artists – Deel: https://somateiodeel.blogspot.com/
and PEL (the world association of writers in Greece) Panhellenic Union of Writers:
apa.blogspot.gr/2013_10_01_archive.html
Nature
In the cosmogony of the universe
the eternal circular order, awe of the Potinian Goddess
in the quiet Rebirth a Wish a Supplication for the fruitfulness of an excess seed of Health and Peace
Oh! Nature modest mother, Goddess respectful in silence the inexhaustible source
in your high Virtue, in your tender embrace
in the harmony of beauty and life our own journey
But our thoughtless and destructive intervention provokes anger
and revenge by reminding us how wise you are in punishing our disrespect and arrogance
Pure and Unadulterated form, our Holy Patron for what you have offered us
and you offer us abundantly and generously, inner peace and natural Virtue in every new dawn
respect and gratitude
Potinian Goddess= Potnia was the name of the goddess of hunting in antiquity. She was the patroness of animals
ΦΥΣΗ
Στης κοσμογονίας του σύμπαντος
την αέναη κυκλική τάξη, δέος στην Ποτίνια Θεά
στην αθόρυβη Αναγέννηση μια Ευχή μια Ικεσία για γονιμότητα περίσσειας φύτρας Υγείας και Ειρήνης
Ω! Φύση σεμνή μητέρα , Θεά σεβαστική στης σιγής την αστείρευτη πηγή
στην υψηλή σου Αρετή ,στην τρυφερή σου αγκαλιά
στην αρμονία της ομορφιάς και της ζωής το δικό μας ταξίδι
Μα η αλόγιστη και καταστρεπτική παρέμβαση μας, προκαλεί την οργή
σου και την αντεκδίκηση θυμίζοντας μας πόσο σοφή είσαι τιμωρώντας την ασέβεια και την αλαζονεία μας
Αγνή και Ανόθευτη μορφή , Προστάτιδα μας Ιερή για αυτά που μας πρόσφερες
και μας προσφέρεις άφθονα και απλόχερα, την εσωτερική γαλήνη και την φυσική Αρετή σε κάθε Νέα χαραυγή
σεβασμός και Ευγνωμοσύνη
War screams
Childhood, constant whispers
who knew only the Sun
and now, War screams
yellow circles, stone breaths
Screams, marked our hearts
Watered with tears
The trees dropped their fruit
in the soil, their roots rotted
And then to the first of the lilies
silence when everyone had left, fell asleep
ΠΟΛΕΜΟΥ ΙΑΧΕΣ
Παιδικοί καιροί ,αδιάκοποι ψίθυροι
που γνώρισαν μόνο τον Ήλιο
και τώρα , πολέμου Ιαχές
κίτρινοι κύκλοι ,πέτρινες αναπνοές
Κραυγές
σημάδεψαν την καρδιά μας
Ποτισμένα με δάκρυα
Τα δένδρα έριξαν τους καρπούς
στο χώμα , οι ρίζες τους σάπισαν
Και ύστερα στην πρώτη των κρίνων
σιωπή όταν όλοι είχαν φύγει ,αποκοιμήθηκαν
THE BIG RED ROSES
As night falls the fireflies
light up the fallen leaves,
of flowers
which sink slowly
in the river of life
The enclosed garden
with big red roses
wakes up with the sound of water
rushing from their roots
passes through
The door of the old house
it doesn’t open anymore
it sinks, into memory
where the eyes fed the soul
where they met under the Sun,
of love, the supremacy
And then
so many sad moons
without color, in the city of the south
that is bleeding
Time of silence, cover up
the fate of people
The strong wind, their heart
it hurt
With tired legs
they nailed to the ground
the pain and fell asleep
Beautiful, scattered bodies
of the garden the big ones
Red roses
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ
Σαν νυχτώνει οι πυγολαμπίδες
φωτίζουν τα πεσμένα φύλλα των ανθών
που στο ποτάμι της ζωής , αργά βυθίζονται
Ο κλειστός κήπος
με τα μεγάλα κόκκινα τριαντάφυλλα
ξυπνά με την βουή του νερού ,που από τις ρίζες τους, βιαστικά
διαβαίνει
Η πόρτα του παλιού σπιτιού
δεν ανοίγει πια
βουλιάζει στην μνήμη
εκεί που τα μάτια χόρταιναν την ψυχή
εκεί που κάτω από τον Ήλιο γνώρισαν
της αγάπης ,την υπεροχή
Και ύστερα, τόσα θλιμμένα φεγγάρια
δίχως χρώμα στην πόλη του νότου που αιμορραγεί
Καιρός σιωπής ,σκέπασε
το ριζικό των ανθρώπων εδώ
Ο δυνατός άνεμος την καρδιά τους λάβωσε
Με κουρασμένα πόδια
κάρφωσαν στο χώμα
τον πόνο, και αποκοιμήθηκαν
Όμορφα ,σκόρπια σώματα του κήπου τα
μεγάλα κόκκινα τριαντάφυλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου