«Ο κυρίαρχος των ανθρώπων είναι ισχυρός, ο κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος.» Λάο Τσε
http://pegasiworld-al.com/με-τα-ματια-τησ-ψυχησ/
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΑΚΗ ΣΑΜΠΑΝΗ
https://www.facebook.com/kristaq.shabani.5
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΔΗΜΟΥ
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΣ ΔΗΜΟΣ
Dr.Kapardeli Eftichia –writer, PATRA, GREECE
Νοσταλγικές εμπειρίες και κοινωνικά γεγονότα η ποιητική συλλογή του Νικόλα Δήμου .
Εμπειρίες που έζησε μέσα από τα δύσκολα παιδικά χρόνια του αφού την μητέρα του την έχασε μικρός και με τον πατέρα του να είναι στην ξενιτιά βίωσε τον χωρισμό από τους δυο πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του. Μέσα από τα δύσκολα αυτά χρόνια διακρίνει κανείς την αγάπη που είναι βαθιά ριζωμένη στην καρδιά του
Όλα τα ποιήματα της συλλογής είναι κοινωνικά και «προσωπικά».
Ένα ταξίδι ζωής, τα ποιήματα του.Το ξέσπασμα της φωνής της καρδιάς, η φλόγα που αναβλύζει από την «ανθρώπινη ψυχή».
Σαν δένδρο μεγαλώνει και απλώνει την ψυχή μακριά από το αγαπημένο χωριό του(το πρώτο ποίημα της συλλογής),μα η ρίζα και η καρδιά του είναι εκεί στην Δρόπολη
“Δρόπολη, συ με γέννησες στο όμορφο Κλεισάρι,
π’ ανάμεσα στ’ άλλα χωριά είναι μαργαριτάρι
Είσαι νυφούλα ζηλευτή χιλιοτραγουδισμένη
κι έχεις κατοίκους με ψυχή στη δόξα ποτισμένη”…
Για τις ανθρώπινες σχέσεις ,εκφράζεται με τρυφερότητα με στοργή με την άδολη ανοιγμένη αγκαλιά της προσφοράς .
Με σεβασμό στους προγόνους και στην Πατρίδα
« Θέλω σ’ ομόνοια να ζεις, πατρίδα μου γλυκιά,
ν’ ανθοφορείς περήφανη σε ειρήνη, λευτεριά»
στους σημερινούς ήρωες που για αυτόν είναι οι
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΡΟΠΟΛΙΤΙΣΣΕΣ
Γυναίκες Δροπολίτισσες τ’ Ομήρου Πηνελόπες,
καρτερικές, εργατικές, στις αρετές οι πρώτες.
Της ξενιτιάς οι άντρες σας ρουφούσαν το ποτήρι
και σας εδώ σας έκαιγε της νιότης το λιοπύρι.
Είναι η ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ
Απ’ την κοιλιά της μάνας του γεννήθηκε ο τυφλός,
δεν γνώρισε την ομορφιά ούτε το θείο φως.
Είναι ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΓΚΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗ
(Αφιέρωμα στη μνήμη της)
Ω Ελένη από το Λειά, ω “Αμερικάνα”!
Ανάθρεψες λαμπρά παιδιά, ήσουν εξαίσια Μάνα
Δε σκέφτηκες το θάνατο, σκεφτόσουν τα παιδιά σου,
“με το γονιό τους ξενιτιά πού τάχα θα φωλιάσουν;”.
είναι ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ
Εσύ, θεία μου Χρυσάνθη,
μόνον σ’ αγκάθια πάτησες,
δεν περπάτησες σε άνθη
χαράζει όμορφες πονεμένες αληθινές λέξεις στο λευκό χαρτί με λόγο λιτό, καλοζυγιασμένο ευθύβολο σε ένα απόλυτο προσωπικό ύφος
Ο ποιητής Νικόλας Δήμου αγκαλιάζει τις θλίψεις και περνά μέσα από τις δοκιμασίες όπως του χαμένου φίλου στο ποίημα του «ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΕΡΝΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ ΝΙΚΟ ΠΑΠΠΑ»
Η απλότητα στης έκφρασης του σε συναρπάζει
Όμως αγαπά και την ζωή τον έρωτα
«Βλέπω τη δίψα των ματιών και της ψυχής το πάθος,
νιώθω του πόθου τ’ άρωμα στης νιότης σου το άνθος»
«Ω! πόσο νοσταλγώ του μέλιτος το μήνα
και ανατριχίλες τις ερωτικές,
τώρα βουτώ στων γηρατειών τον κόσμο,
στέρεψαν απ’ το σώμα όλες οι ηδονές»
Η ομορφιά της ψυχής του καθρεπτίζεται στο ποίημα του “ΓΙΑΤΙ” …..Γιατί μου αρέσουν τα όμορφα παλάτια …διερωτάται .ΚΑΙ γιατί είμαι τόσο ρομαντικός ….τι με σπρώχνει άραγε σε τέτοια μονοπάτια εφόσον στην ζωή μου γεννήθηκα φτωχός ……
Τι σοφή τοποθέτηση …… και συνεχίζει: Το υποσυνείδητο αμυδρά με ενθαρρύνει πως όποιος προσπαθεί και τα ωραία αγαπά, δεν πέφτει ποτέ στου ποταμού την δίνη και τα όνειρα του πάντα γίνονται εφικτά !!!ο ποιητής Νικόλας Δήμος δεν λησμονά τον νόμο της αγάπης.
