Οι άνθρωποι της γενιάς μου
Ήχοι μοιάζουν πνιχτοί
Έτσι που διέσχισαν
Στην μέση της Ερήμου
Τις ζώνες του χρόνου
μόνοι και ξεχασμένοι
Λαβωμένοι, αθώοι αμνοί
Στην βοή της θυσίας
Με τα σημάδια στις πέτρες
από σώματα βασανισμένα, ζεστά και ολοζώντανα
σώματα τρυπημένα
Ο νέος άνεμος , μοίρασε τα ανυπεράσπιστα χέρια
τα άγρυπνα μάτια μας με ιαχές οδύνης
Στο θαύμα
Σμήνος μέλισσες ολότητες
της δοκιμασίας μας
της δύναμης της πίστης και της ελευθέριας μας
THE MIRACLE
The people of my generation
Sounds look like choked
So they crossed
In the middle of the desert
The time zones
forgotten and alone
Bloody, innocent lambs
In the roar of sacrifice
With the marks on the stones
from bodies tormented, hot and alive
bodies pierced
The new wind divorced the defenseless hands
our watchful eyes with screaming suffering
In the miracle
A bunch of bees , totals
of our test
the power of our faith and liberty
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου