Θερμες ευχαριστίες για την δημοσιευση των ποιημάτων μου και στην Ελληνικη γλώσσα Συγχαρητήρια σε ολους

Θερμες ευχαριστίες για την δημοσιευση των ποιημάτων μου και στην Ελληνικη γλώσσα
Συγχαρητήρια σε ολους

http://www.verse-virtual.org/2020/Pandemic/kapardeli-eftichia-2020-pandemic.html

http://www.verse-virtual.org/2020/Pandemic/kapardeli-eftichia-2020-pandemic.html

Pandemic Poems - APRIL 2020
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ

Έζησα σε ένα ατελείωτο
χωρισμό δακρύων
πάντα περιπλανιόμουν στην μεγάλη
ευτυχία των ρόδων
στους ώμους μου ατελείωτα
μικρά ουράνια τόξα
στην μέση του απείρου
των άστρων οι ανάσες
τρυπούσαν την καρδιά μου

Έζησα με ανοιχτά παράθυρα
Στις αποχρώσεις των χρόνων
Και εκείνη την μοναδική ώρα
σε έναν νέο Αιώνα δραπέτευσα

Διέσχισα τους μεγάλους δρόμους
Ντυμένη την ελαφριά περπατησιά
των παιδικών μου χρόνων

Ω! πόσο γλυκαίνει η καρδιά
Χέρια τρυφερά ,χείλη απαλά
Στην γενέθλια γη
των πρώτων ρόδων
Χρυσές πεταλούδες θριάμβου
Ελεύθερες το πλούσιο φως μοιράζουν

On birthday land
I lived in an endless
separation of tears
I always wandering
in the big happiness of roses
on my shoulders endlessly
rainbows small
in the infinity of middle
the breaths of the Stars
pierced my heart

I lived with windows open
In shades of years
And at that unique time
in a new Century I escaped
Η ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ

Στην ρίζα ενός δένδρου
Ένας κόσμος κοιμάται, αγκαλιασμένος

Το καλοκαίρι κοιμάμαι
στων Αγγέλων τις φτερούγες
και αυτές οι ουράνιες γλυκές καρδιές
Φυλαχτό μοιάζουν αλλόκοτων
Καιρών
Oι φωνές τους είναι ήχοι που αναστατώνουν
τις αποστάσεις των χρόνων……...

Μα εγώ ξεχάστηκα
Στον βαθύ πρώτο ύπνο
των σπαρμένων αστεριών
στου ουρανού την μνήμη
την απεραντοσύνη

The infiniteness
At the root of a tree
A world is sleeping, embraced

In the summer I sleep
to the Angels wings
and these heavenly sweet hearts
Amulet look like bizarre
times
Voices are disturbing sounds
the distances of the years

But I forgot
In deep first sleep
of sown stars
in the sky the memory
the vastness
ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Ο κόσμος γύρω από ένα βλέμμα
το βλέμμα μας
Μια στιγμή γεμάτη φως και αέρα

Άδειασε η πόλη
Απύθμενη η καρδιά
Ω! στον θρήνο των φθαρτών
Χαμένα βλέμματα
δίχως μέρισμα στο φως, ξεψυχά

Μα η πόλη γέμισε λουλούδια
Άρωμα γέμισε μυστικά
Στον παράδεισο του εαυτού μου
ξανά και ξανά
Το παράθυρο του δρόμου
Μεταφράζει την σιωπή και την καρδιά

The street window
The world around a look
our gaze
A moment full of air and light
The city emptied
bottomless the heart
Oh! the lament of Perishable
Lost looks
Oh! the lament of Perishable, dies
But the city was full of flowers
Perfume filled secrets
In paradise of myself
again and again
The street window
Translates silence and heart