https://atunispoetry.com/2020/04/22/poems-by-eftichia-kapardeli-8/?fbclid=IwAR3BCaTuFwnWZtLXTr7XW0HTfCJWKgDaPLr5zTvX7QwX4ZYlBDlong_YrhU
Poems by Eftichia Kapardeli
0
Requiem of silence
Voices, dates and
names full of expectations
names full of expectations
In piles of flowers
of a generation, the past
the crystal precious tears
of a generation, the past
the crystal precious tears
I close the circles
in the fires of the earth stones
in the fires of the earth stones
ΡΕΚΒΙΕΜ ΣΙΩΠΗΣ
Φωνές ,χρονολογίες και
ονόματα γεμάτα προσδοκίες
ονόματα γεμάτα προσδοκίες
Σε σωρούς ανθών
μιας γενιάς το παρελθόν
τα κρυστάλλινα πολύτιμα δάκρυα
μιας γενιάς το παρελθόν
τα κρυστάλλινα πολύτιμα δάκρυα
Κλείνω τους κύκλους
στα πυρωμένα της γης λιθάρια
στα πυρωμένα της γης λιθάρια
We the Innocents
Life’s preludes
are heard on the beaches of oblivion
We are exiled and chased
from wedding ceremonies,always foreigners
Innocents wearing, frozen nights
with our own body and dust from the stars
embracing the rugged side
of the moon and alone
In the infinite eyes of God the heart is throbbing
Inflatables fill the chest with love
frees the spirit, live
On the horizon line
endless night and waiting
are heard on the beaches of oblivion
We are exiled and chased
from wedding ceremonies,always foreigners
Innocents wearing, frozen nights
with our own body and dust from the stars
embracing the rugged side
of the moon and alone
In the infinite eyes of God the heart is throbbing
Inflatables fill the chest with love
frees the spirit, live
On the horizon line
endless night and waiting
Εμείς οι Αθωοι
Πρελούδια μια ζωής
ακούγονται στις παραλίες της λήθης
Εξόριστοι και κυνηγημένοι
από τις γαμήλιες τελετές πάντα ξένοι
Αθώοι ντύνουμε, τις παγωμένες νύχτες
με το δικό μας σώμα και την σκόνη από τα αστέρια
ασάλευτοι στην απόκρημνη πλευρά
του φεγγαριού και μόνοι
Στα άπειρα μάτια του Θεού η καρδιά πάλλεται
φουσκώνει γεμίζει το στήθος με αγάπη
ελευθερώνει το πνεύμα ,ζει
Στην γραμμή του ορίζοντα
ατελείωτη η νύχτα και η αναμονή
ακούγονται στις παραλίες της λήθης
Εξόριστοι και κυνηγημένοι
από τις γαμήλιες τελετές πάντα ξένοι
Αθώοι ντύνουμε, τις παγωμένες νύχτες
με το δικό μας σώμα και την σκόνη από τα αστέρια
ασάλευτοι στην απόκρημνη πλευρά
του φεγγαριού και μόνοι
Στα άπειρα μάτια του Θεού η καρδιά πάλλεται
φουσκώνει γεμίζει το στήθος με αγάπη
ελευθερώνει το πνεύμα ,ζει
Στην γραμμή του ορίζοντα
ατελείωτη η νύχτα και η αναμονή
Eftichia Kapardeli
