ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σε αυτη την Ανθολογία με τίτλο το ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ με 3 ποιήματα Να ευχαριστήσω τον φιλο και λογοτέχνη NilavroNill Shoovro

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σε αυτη την Ανθολογία με τίτλο το ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ με 3 ποιήματα Να ευχαριστήσω τον φιλο και λογοτέχνη NilavroNill Shoovro
Συγχαρητήρια σε ολους τους ομότεχνους https://anthologyfive.blogspot.com/2019/04/eftichia-kapardeli.html?fbclid=IwAR0wrE8-4Tnia_i7ih7MooUY-AKRTO-XhJvQUBcDO3WthB0e1qozJk6NYUU

•  

Eftichia Kapardeli

Αn Old Solitary

Poplar Tree

When the Sun from the big ones

deadlocks nights and the secrets of the stars

  escapes and sweetly rising

an old solitary poplar tree

it fills white stars and kisses

Dropping down to light  and drunk

What circle !!! an unwritten treaty

  breath looks like her

  Earth goddess the overwhelming light

Η ΛΕΥΚΑ

Όταν  ο Ήλιος από τις μεγάλες

αδιέξοδες νύχτες  και τα μυστικά των αστεριών

 ξεφεύγει  και γλυκά ανατέλλει

μια γέρικη μοναχική Λεύκα

γεμίζει άστρα λευκά και  με στερνά  φιλιά

Βουλιάζει στο φως  και  μεθά

Τι κύκλος !!! μιας  άγραφης  συνθήκης

Το περίσσιο φως ανάσα μοιάζει της γης Θεάς

Oh! Mother Nature

In contaminated water and air in acid rain

to the dramatic appeal to a planet

who "slowly dies" and who irresponsibly

and indifferently man destroys

Oh! Mother nature you

***

In the cement state the birds were lost

In the corner of the street and on

Roots of the pale Eucalyptus, piles of rubbish.........

***

The apple tree in the garden of an old uninhabited residence

With fallen leaves and with the roots tightly embraced

Deserted and naked ...... thirsty

***

***

In the arms of the earth

the Rose underfoot

Deserted    Our villages

And the city's children in cements are no longer playing

***

  But a new garden grows, oh! mother Nature

In your constant flow, nothing is missing, nothing is left over

God, you

  A fair protector in the cycle of the Sun

Human actions will drown

for fertile and saving rich seasons

of  the color tides

Ω! ΜΗΤΕΡΑ ΦΥΣΗ

Στον μολυσμένο νερό και αέρα στην όξινη βροχή

στην δραματική έκκληση σε έναν πλανήτη

που «αργοπεθαίνει» και που ανεύθυνα

και αδιάφορα ο άνθρωπος καταστρέφει

Ω! μητέρα φύση εσύ

***

Στην τσιμεντένια πολιτεία χάθηκαν τα πουλιά

στην γωνιά του δρόμου  και στις

ρίζες του χλωμού Ευκάλυπτου ,σωροί από σκουπίδια

***

Η μηλιά στον κήπο μιας παλιάς ακατοίκητης κατοικίας

με πεσμένα φύλλα και με τις ρίζες σφιχταγκαλιασμένες

έρημες και γυμνές ……διψά

***

Στην αγκαλιά της γης το ρόδο καταγής

ρήμαξαν τα χωριά

και τα παιδιά της πόλης μέσα στα τσιμέντα δεν παίζουν πια

***

 Μα ένας νέος κήπος μεγαλώνει, Ω! μητέρα φύση

στην ακατάπαυστη ροή σου τίποτε δεν λείπει ,τίποτε δεν περισσεύει

Θεά εσύ, δίκαιη προστάτιδα στον κύκλο του Ήλιου

τις ανθρώπινες πράξεις θα πνίξουν

για γόνιμες και σωτήριες πλούσιες εποχές

των χρωμάτων παλίρροιες

With an untouched glow in the gentle light of the first day n strange quietness the mind secretly he is chatter

Magnificent little lilies swiftly bloom

Birds are singing tiny creatures coming out of their nests

And they run here and there

Separated sounds released by waters that run with power and beauty all the nights and all the days unceasingly

Water It is the blood of the earth that spreads and gives life miles to its own body

I wake sweet from the noise of nature and the smell of air

Spring

Με μια ανέγγιχτη λάμψη στο απαλό φώς της πρώτης μέρας στην παράξενη ησυχία ο νους μυστικά φλυαρεί

Μεγαλόπρεπα κρινάκια βιαστικά ανθίζουν

Τα πουλιά κελαηδούν μικροσκοπικά πλασματάκια βγαίνουν από τις φωλιές τους και τρέχουν εδώ και εκεί ……..

Ήχοι χωρισμένοι απελευθερωμένοι από νερά που τρέχουν με δύναμη και ομορφιά όλες τις νύχτες και όλες τις μέρες ακατάπαυστα

Νερό είναι το αίμα της γης που απλώνεται και δίνει ζωή χιλιόμετρα στο ίδιο της το κορμί

Ξυπνώ γλυκά από τον θόρυβο της φύσης και την μυρωδιά του αγέρα

Άνοιξη

Eftichia Kapardeli