Πέταλα Ένα πλήθος σε ένα πρόσωπο....... πόση ζωή έφυγε !

Πέταλα

Ένα πλήθος σε ένα πρόσωπο.......

πόση ζωή έφυγε !

Πίσω από τους τοίχους της πόλης

στον κόσμο των ανθρώπων

Κοιμάται θλιμμένο ένα ρόδο ακόμα   

Πέταλα σκόρπια στο πρώιμο μονοπάτι

γράφουν το όνομα μας με χιλιάδες χρώματα

Παλιές μέρες προδομένες

Ραγισμένες

Πέτρες που σωπαίνουν

Στις παλιές χώρες του ταξιδιού

Ζουν ανάμεσα μας

 Πρέπει να φύγω

Ξυπνώ από την αρχή

Όλα αλλάζουν το μετάξι της νύχτας

Πλημμύρισε την θέληση

Και τα πρωινά φιλιά υγρά τα χείλη  

ξεδιψούν γλυκά

Petals
A crowd in one face
how much life is gone!
Behind the city walls
in the human world
A rose sleeps sadly yet

Petals scattered on the early path
they write our name in thousands of colors
Old days betrayed
Cracked
Silent stones
In the old countries of travel
They live among us

Need to go
I wake up from the beginning
Everything changes the silk of the night
It flooded the will
And the morning kisses wet the lips
quench their thirst for sweets