Kapardeli Eftichia
ΔΡ.ΚΑΠΑΡΔΕΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑ
Kapardeli Eftichia
has a Doctorate from ARTS AND CULTURE WORLD ACADEMY. She lives
in Patras. She writes poetry, stories, short stories, hai-ku, essays. She has studied
journalism from A.K.E.M. she has many awards in national competitions. She
has many national and international anthologies to her credit. She is a member
of the World Poets’ society. She has PhD in literature
Капардели Ефтичиа
је докторирала на СВЕТСКОЈ АКАДЕМИЈИ УМЕТНОСТИ И КУЛТУРЕ.
Живи у Патрасу. Пише поезију, приче, кратке приче, хаи-ку, есеје.
Студирала је новинарство на А.К.Е.М. има много награда на републичким
такмичењима.Учесник у великом броју националних и међународних
антологија. Чланица је светског друштва песника. Докторирала је из
књижевности
ΞΕΡΗ ΓΗ
Το φεγγάρι φωτίζει τα λιτά μαλλιά σου Τέχνη, μορφή με ένα μαγικό Άγγιγμα η
σμίλη φτιάχνει για πάντα το όνειρο της καρδιάς σου
Ξερή γη ,ραγισμένη Από τους μεγάλους ανέμους Στα σύνορα του κόσμου που
συνεχώς αιμορραγεί
741
Ντύθηκες με κομμάτια φεγγαριού και σε ζεστά σώματα στις φλέβες των
ανθρώπων Που σε αγάπησαν, Κρύφτηκες
Οι κύκνοι στην λίμνη των ονείρων σου Δροσίζουν στην ομορφιά τα κάτασπρα
Φτερά και στην μουσική Των νερών γλιστρούν αθόρυβα
Ξερή γη, ραγισμένη την Άνοιξη περιμένει Σαν την δροσερή πρώτη ελπίδα Να
γεμίσει καρπούς και αρώματα Να πλημμυρίσει ανοιχτούς ουρανούς και χιλιάδες
χρώματα
Dry earth
The moon illuminates your simple hair Art form with a magic Touching the
chisel makes forever the dream of your heart
Dry earth, cracked From the high winds At the border of a world that is
constantly bleeding
You dressed in pieces of the moon and in hot bodies in people's veins That they
loved you, You hid
Swans in the lake of your dreams The beauty of white is cool in beauty Feathers
in music too The waters are slipping quietly
Dry earth, cracked is waiting for Spring Like the cool first hope To fill fruits and
perfumes Flood open skies and thousands of colors
ΦΩΝΕΣ
Ερήμωσαν οι τόποι του τραγουδιού διψασμένη η ξερή γη σε δύσκολους καιρούς
οι μέλισσες καταβρόχθισαν τις καρδιές μας *** Μα, που έμειναν οι φωνές
................ Ηθοποιοί παλιάτσοι στην πλάνη και στην κωμωδία στου παράλογου
την πλημμυρίδα και την άμπωτη
*** Τα χέρια τα δικά σου χέρια κρυμμένα στην λευτεριά σε ερωτικούς
κρυψώνες κρατούν άστρα
*** Στον πρώτο Ήλιο στον καινούργιο άνεμο θα τα ανακαλύψουν και ας έλθει
πάλι η αγάπη ξεχασμένη ραψωδία να γεμίσει τον μυαλό και την καρδιά
742
VOICES
The places were deserted of the song
the dry thirsty land
the winds devoured her
and difficult times
our heart
***
But the voices remained................
Actors, clowns
in fallacy and comedy
to the absurd
the flood and the low tide
***
Your hands are yours
hands hidden in freedom
in hiding places of love
keep stars
***
In the first Sun
in the new wind
will discover them
and let love come again
forgotten rhapsody
To fill up
mind and heart
ΑΝΕΜΟΙ ΒΙΑΣΤΙΚΟΙ
743
Στην καρδιά του μικρού πουλιού
στο μεγάλο δάσος
με τα απολιθωμένα δένδρα ,η φλόγα
Σπίτια ετοιμόρροπα ,στην μοίρα φυλακισμένα
χωρίς θέληση φορούν την σκόνη ένδυμα
Οι άνθρωποι ριζωμένοι, αξεχώριστοι γερνούν τα βράδια
σκιές γίνονται σε ήρεμους καθρέπτες
μα πριν την αυγή
ζωές ανταλλάσσουν
στων ονείρων τους τα πέπλα
HURRY WINDS
From a new poem of mine
In the heart of the little bird
in the big forest
with the fossilized trees, the flame
Houses in ruins, imprisoned in fate
unwillingly Rooted, wear clothing the dust
inseparable people grow old at night
shadows are made in calm mirrors
but before dawn
lives exchange
in their dreams the veils
СУВА ЗЕМЉА
Месец обасјава вашу једноставну косу
Уметност, облик
чаробним додиром длето чини вечним
сан вашег срца
Сува земља,
испуцала од јаких ветрова
На границама света
који непрестано крвари
Били сте одевени у месечеве комаде
и у топлини вена
људи који су вас волели,
744
сакрили сте се
Лабудови у језеру ваших снова
Бела крила су хладне лепоте
и у музици Воде тихо клизе
Сува земља, испуцана у пролеће чека
Као прва хладна нада
Да буде испуњена воћем и мирисима
Да преплави небо хиљадама боја
ГЛАСОВИ
Места песме су била пуста,
сува је земља била жедна у тешким временима,
пчеле су прождирале наша срца ***
Али, тамо где су гласови остали ................
Глумци кловнови у заблуди и комедији
у ирационалној поплави и осеци
*** Руке скривене у слободи
у еротским скровиштима држе звезде
*** На првом Сунцу
на новом ветру откриће их и пустити
да љубав поново заборави рапсодију
да испуни ум и срце
ПОЖУРИ ВЕТРОВЕ
У срцу птичице
у великој шуми
са фосилизованим дрвећем, пламен
Куће у рушевинама, затворене у судбини
нехотично носе одежду прашине.
Укорењени, нераздвојни људи, увече старе…
сенке се праве на мирним огледалима
али пред зору
размењују животи
у њиховим сновима велове.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου