ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ Η ΛΕΥΚΑ

ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ
Η ΛΕΥΚΑ
Όταν ο Ήλιος από τις μεγάλες
αδιέξοδες νύχτες και τα μυστικά των αστεριών
ξεφεύγει και γλυκά ανατέλλει
μια γέρικη μοναχική Λεύκα
γεμίζει άστρα λευκά
και με στερνά φιλιά
Βουλιάζει στο φως και μεθά

Τι κύκλος !!! μιας άγραφης συνθήκης
Το περίσσιο φως
ανάσα μοιάζει της γης Θεάς

Αn old solitary poplar tree

When the Sun from the big ones
deadlocks nights and the secrets of the stars
escapes and sweetly rising
an old solitary poplar tree
it fills white stars and kisses
Dropping down to light and drunk

What circle !!! an unwritten treaty
breath looks like her
Earth goddess the overwhelming light