ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΞΕΡΗ ΓΗ

ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ
ΞΕΡΗ ΓΗ
Το φεγγάρι φωτίζει τα λιτά μαλλιά σου
Τέχνη, μορφή με ένα μαγικό
Άγγιγμα η σμίλη φτιάχνει
για πάντα το όνειρο της καρδιάς σου

Ξερή γη ,ραγισμένη
Από τους μεγάλους ανέμους
Στα σύνορα του κόσμου που συνεχώς αιμορραγεί

Ντύθηκες με κομμάτια φεγγαριού
και σε ζεστά σώματα
στις φλέβες των ανθρώπων
Που σε αγάπησαν, Κρύφτηκες

Οι κύκνοι στην λίμνη των ονείρων σου
Δροσίζουν στην ομορφιά τα κάτασπρα
Φτερά και στην μουσική
Των νερών γλιστρούν αθόρυβα

Ξερή γη, ραγισμένη
την Άνοιξη περιμένει
Σαν την δροσερή πρώτη ελπίδα
Να γεμίσει καρπούς και αρώματα
Να πλημμυρίσει ανοιχτούς ουρανούς και χιλιάδες χρώματα

Dry earth

The moon illuminates your simple hair
Art form with a magic
Touching the chisel makes
forever the dream of your heart

Dry earth, cracked
From the high winds
At the border of a world that is constantly bleeding

You dressed in pieces of the moon
and in hot bodies
in people's veins
That they loved you, You hid

Swans in the lake of your dreams
The beauty of white is cool in beauty
Feathers in music too
The waters are slipping quietly
Dry earth, cracked
is waiting for Spring
Like the cool first hope
To fill fruits and perfumes
Flood open skies and thousands of colors