ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ
Ένα γλυκό τραγούδι
τα τριανταφυλλάκια της
Αγάπης διαπερνά
που λάμπουν στον Ήλιο
σαν αναμμένα καντηλάκια
Αγέννητα άστρα
και όταν το φως τα αγγίζει
τον σπόρο γεννά
τα τριανταφυλλάκια της
Αγάπης διαπερνά
που λάμπουν στον Ήλιο
σαν αναμμένα καντηλάκια
Αγέννητα άστρα
και όταν το φως τα αγγίζει
τον σπόρο γεννά
***
Αχ! Η καρδιά του ανθρώπου
μοιάζει από τον νου
πιο παλιά που πάντα θυμάται
πάντα λαχταρά
μοιάζει από τον νου
πιο παλιά που πάντα θυμάται
πάντα λαχταρά
***
Με την καλή βροχή
και τον δυνατό άνεμο
σε ένα γλυκό φιλί
τα ακροδάχτυλα μύρα
στάζουν ακριβά
και τον δυνατό άνεμο
σε ένα γλυκό φιλί
τα ακροδάχτυλα μύρα
στάζουν ακριβά
****
Και όταν το νερό
στην πέτρα γλιστρά
Οι λογισμοί μιας
ασήμαντης ζωής
αφανίζονται στο
νου και την καρδιά
Και όταν το νερό
στην πέτρα γλιστρά
Οι λογισμοί μιας
ασήμαντης ζωής
αφανίζονται στο
νου και την καρδιά
ΕΙΜΑΙ
Είμαι ο Ήλιος που ζεσταίνει
τα παγωμένα χείλη σου
είμαι η νυχτερινή βροχή
που κρυφά τα λουλούδια
ξεφυλλίζει
στο ανεμοδαρμένο ακρογιάλι
και στα πληγωμένα σου στήθη
είμαι η γαλήνη
***
Είμαι τα καινούργια σου
φτερά και η ελευθερία
είμαι το χαμογελό σου
ανοικτό μεθυστικό ρόδο
της φυλλωσιάς της
καρδιάς σου είμαι το θρόισμα
ΑΞΙΑ ΧΕΡΙΑ
Τα άξια ακούραστα χέρια
στα σπίτια και στα
κλειστά τοπία
στα κομμάτια της καρδιάς
στις ανάγκες του καιρού
στις φλέβες σμιλεύουν
την ανθρωπιά
στα σπίτια και στα
κλειστά τοπία
στα κομμάτια της καρδιάς
στις ανάγκες του καιρού
στις φλέβες σμιλεύουν
την ανθρωπιά
Στο στεναγμό του αγέρα
ψυχές άγρυπνες κρυμμένες
στα περιβόλια της
μεγάλης σποράς της αγάπης
μέσα στην σιγή τρυφερές
αγάπες ,κρίνοι της φωτιάς
Κυκλάμινα των βράχων
Ω! τα χέρια των
αγαπημένων μας άξια χέρια
στου ουρανού και της γης
Το αγκάλιασμα
ψυχές άγρυπνες κρυμμένες
στα περιβόλια της
μεγάλης σποράς της αγάπης
μέσα στην σιγή τρυφερές
αγάπες ,κρίνοι της φωτιάς
Κυκλάμινα των βράχων
Ω! τα χέρια των
αγαπημένων μας άξια χέρια
στου ουρανού και της γης
Το αγκάλιασμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου