ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΗΧΩΛάμψη στα χείλη και το πρόσωποξεγλιστρώ από την Αθωότηταμεγαλώνω στην άκρη του καιρούΟι εποχές δεν επιστρέφουνταξιδεύω σε δυο στεριέςμε του Ήλιου την Ανθοδέσμη
Οι μεγάλες πλατείες τυλιγμένεςστα χέρια των ανέμωνσυνωμοτούν στου πλήθους τις φωνέςΗ καρδιά της πόλης μεγαλώνειμε τα γέλια των παιδιών
Κάθε μέρα διαβαίνωτους ξεκούραστους δρόμουςμα δεν βρίσκω το σώμα σουΑμέτρητες φορές γλιστρά στα μάτιαμια ευθεία, μια γραμμήΩ! Η Γη και ο Ουρανός με λάθος χρώμακάποιος με διατάζει να σωπάσωφέρνω το χέρι στην καρδιάμόνο το φως περνά ,γεννά τις μέρεςπαραμένει λευκό και σιωπηλό
Αναπνέω με τα λεπτά φύλλα των δένδρωνμορφές με μάτια αστεριώνψίθυροι της αθωότητας ,φωνές πουξετυλίγουν το μέλλον, εικόνες στιγμώνΥπάρχω σε μια άλλη ηχώECHOGlow on the lips and faceI slip out of InnocenceI grow up on the edge of timeThe seasons do not returnI travel to two mainlandwith the Sun Bouquet
The big squares are wrappedin the hands of the windsthey conspire with the voices of the multitudeThe heart of the city is growingwith children laughing
I go through every daythe relaxing streetsbut I do not find your bodyHe slips in the eyes countless timesa straight line, a rowOh! Earth and Sky with the wrong colorsomeone orders me to be silentI bring my hand to my heartonly light passes, gives birth to daysremains white and silent
I breathe with the thin leaves of the treesstar-shaped figureswhispers of innocence, voices thatunfold the future, images of momentsI exist in another echo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου