Πάντα με την Ανατολή θα υπάρχει η Ελπίδα στην καρδιά μας
ΣΤΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
κυλούν στων κυμάτων την απεραντοσύνη
Χωρίς αρχή και τέλος
τις ψυχές ξυπνούν
και με διαπερνούν ,με μεταμορφώνουν, με σπαταλούν
Σε Αρχαία κρύπτη
τα χρώματα Αιώνια επιζούν
μέσα στο κάτοπτρο του χρόνου ταξιδεύουν
Στην ρίζα της γης
κάποτε θα ανταμωθούμε
τον καλό καιρό της συγκομιδής
Ανάμεσα σε επιθυμίες
που θα είναι πια δικές μας
ζωγραφίζοντας στου Ήλιου της Αυγής τα
φωτεινά σημάδια
Τα κρυστάλλινα μοναδικά δάκρυα μας
ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ / Ευτυχία Καπαρδέλη
Τον ουρανό με το διάφανο νερό
μια γέφυρα τα ενώνει
Πνεύμα, άφθαρτη πνοή
του Άγιου Άδολου πολεμιστή
Τον ύπνο της ψυχής
Και τα σώματα λυτρώνουν
Άγγελοι
Στο κύλισμα της νύχτας
Άστρα γεμίζει ο ουρανός
Τι λάμψη !
Η μνήμη με προσκαλεί
Σε έναν ακίνητο κοσμικό χορό
Πολλές φωνές ,πολλές ψυχές
τις μυστικές πύλες του τραγικού κόσμου
παραβιάζουν
μοιράζονται το σκοτάδι ,την πέτρα το νερό
ζητούν το Άκτιστο φως
ΩΔΗ ΕΙΡΗΝΗΣ / Ευτυχία Καπαρδέλη
Ω! Ειρήνη βλαστάρι της γης
Στο βλέμμα της αγάπης, Εσύ
Σε κυνηγούν οι Άρπυιες να σε φυλακίσουν
Στις καρδιές των ανθρώπων συνεχώς «γεννιέσαι»
Και σιωπηλά ταξιδεύεις, Ειρήνη Εσύ
ΩΔΗ ΕΙΡΗΝΗΣ / Ευτυχία Καπαρδέλη
Ω! Ειρήνη βλαστάρι της γης
με το όνειρο του ονείρου, σε κάθε Πρώτη Ανατολή
στο βλέμμα της αγάπης, Εσύ
Σε κυνηγούν οι Άρπυιες να σε φυλακίσουν
Ω! Ειρήνη ,στις φωτεινές Αλκυονίδες ενός ευλογημένου χειμώνα στην ομορφιά του Ήλιου ,στις ικεσίες στις ωρυγές
στις μακρινές των άστρων φωνές
Στις πτυχές της ζωής του ορίζοντα
και τις Επιτύμβιες στήλες των Ηρώων
εκεί που παγώνει το φως, Ειρήνη Εσύ
Ω! Ειρήνη στην μοναχική πέτρα, που το όμορφο λουλούδι
πάνω της φυτρώνει απεγνωσμένα
στους κοριτσίστικους χορούς ,στα χαμόγελα ,στους ροδαμούς που δεν άνθισαν μάταια
στις κλεισμένες πόρτες που γέρασαν
περιμένοντας τα πρόσωπα τα αγαπημένα
στην αποτυχία της σφαίρας, που ζητά στόχο
στις απρόσωπες συνοικίες με τους απλούς ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν
Στις καρδιές των ανθρώπων που συνεχώς «γεννιέσαι»
και σιωπηλά ταξιδεύεις, Ειρήνη Εσύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου