https://atunispoetry.com/2020/09/01/poems-by-eftichia-kapardeli-9/?fbclid=IwAR1xDf-cTG2BOUi4ju9HryWr16a9W2t8n
YUKMtNpoTVw8gUSoxaJNohJhk8
1
YUKMtNpoTVw8gUSoxaJNohJhk8
1
Poems by Eftichia Kapardeli
The infiniteness
At the root of a tree
A world is sleeping, embraced
In the summer I sleep
to the Angels wings
and these heavenly sweet hearts
Amulet look like bizarre
times
Voices are disturbing sounds
the distances of the years
But I forgot
In deep first sleep
of sown stars
in the sky the memory
the vastness
Η ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ
Στην ρίζα ενός δένδρου
Ένας κόσμος κοιμάται, αγκαλιασμένος
Το καλοκαίρι κοιμάμαι
στων Αγγέλων τις φτερούγες
και αυτές οι ουράνιες γλυκές καρδιές
Φυλαχτό μοιάζουν αλλόκοτων
Καιρών
Oι φωνές τους είναι ήχοι που αναστατώνουν
τις αποστάσεις των χρόνων………
Μα εγώ ξεχάστηκα
Στον βαθύ πρώτο ύπνο
των σπαρμένων αστεριών
στου ουρανού την μνήμη
την απεραντοσύνη
On birthday land
I lived in an endless
separation of tears
I always wandering
in the big happiness of roses
on my shoulders endlessly
rainbows small
in the infinity of middle
the breaths of the Stars
pierced my heart
I lived with windows open
In shades of years
And at that unique time
in a new Century I escaped
I crossed the big roads
Dressed in light walking
of my childhood
Oh! how sweet the heart is
Hands tender, lips gently
On birthday land
of the first roses
Free the rich light of sharing
golden triumph butterflies
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ
Έζησα σε ένα ατελείωτο
χωρισμό δακρύων
πάντα περιπλανιόμουν στην μεγάλη
ευτυχία των ρόδων
στους ώμους μου ατελείωτα
μικρά ουράνια τόξα
στην μέση του απείρου
των άστρων οι ανάσες
τρυπούσαν την καρδιά μου
Έζησα με ανοιχτά παράθυρα
Στις αποχρώσεις των χρόνων
Και εκείνη την μοναδική ώρα
σε έναν νέο Αιώνα δραπέτευσα
Διέσχισα τους μεγάλους δρόμους
Ντυμένη την ελαφριά περπατησιά
των παιδικών μου χρόνων
Ω! πόσο γλυκαίνει η καρδιά
Χέρια τρυφερά ,χείλη απαλά
Στην γενέθλια γη
των πρώτων ρόδων
Χρυσές πεταλούδες θριάμβου
Ελεύθερες το πλούσιο φως μοιράζουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου