Μια ακομα δημοσιευση σε Ανθολογια απο lipi publication το ποιημα μου Παγωμένος Ανθος Θερμες ευχαριστίες και
συγχαρητήρια
σε ολους
ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΟΣ
Στην γη πλανιέμαι
Και του λυχναριού η φλόγα
Τον αιώνα τούτο που διαβαίνει
Τους λευκούς χειμώνες σημαδεύει
Το ποτάμι που καθρεπτίζει
Στα νερά την ζωή
Σιγομιλεί και σιγοψιθυρίζει
Και στους άγνωστους βυθούς
Χάνεται πάντα την αυγή
Ροδόδενδρα
Απαλές ψυχές τα δυο κλειστά σου μάτια
Χαρίζουν την επιστροφή καμωμένη
Από φρονιμάδα και αρετή
Χαράζει τον ουρανό το όνειρο
Και την πέτρα υφαίνει
Το φεγγάρι πάντα αργεί
Μα το μεστό κόκκινο ρόδι
Πότισε το βράδυ της βροχής
Το τρυφερό σου κορμί
Γέμισε από σένα η θύμηση
Έγινες ήχος ,έγινες παλμός
Έπαινος και θησαυρός
Στο παγωμένο χυμό της γης
Ο ωραιότερος ανθός
FROZEN FLOWER
I wander on earth
And the flame of the lamp
In this century that is passing
the white winters it marks
The river that mirrors
In the waters of life
He speaks slowly and whispers
And in the unknown seabeds
It is always lost at dawn
Rose trees
Soft souls, your two closed eyes
They give the return done
Out of virtue and love
The dream carves the sky
And he weaves the stone
The moon is always late
But the fat red pomegranate
Your tender body
Water on a rainy night
Fill the memory with you
You became sound, you became pulse
Praise and treasure
The most beautiful flower
In the icy juice of the earth
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου