Thank you very much for your traslations Dear Eftichia and dear Alicia! My respect! I wish you more success!
https://atunispoetry.com/2018/07/09/i-am-the-theatre-poem-by-agron-shele/
I am “The Theatre ” / Poem by Agron Shele
0
I am “The Theatre “
They say my characters are gathering
Together with them even their nightmares
Like hyenas that wander around
They bite me and want to tear me apart
They think they are immortal
But…they forget , I created them , I’m their God
I am brighter than zeus himself
They are not aeschylus’s characters
That lose themselves into the deep dark shodows
They are wizards and Witches discounted by Salem
Wherever they are , they only bring sorrows
I stay open minded
Near a haunted house full of regreted souls
My mind stays like an open book
And my writings brings the dead on Earth among us
Too many have followed my footsteps
Too many tears are shed
It it iconic how I stand there
And watch them change their faces
It feels like they don’t know who I am anymore
But today they dig Graves and search for my roots
Not because they miss me but because they need me
I am the Theatre , the memory of time
That comes and goes , but his soul remains there
I am Euripides , darkness follows me everywhere ,
Madness is never over
I am Shakespeare, Macbeths are killing me
Even Moliere ‘s tartuffes chase me
I am the temple of all Gods
I am the only star that shines brighter during the night.
Unë jam *Teatri
Thonë se personazhet e mi janë mbledhur
e bashkë me ta dhe makthet e tyre,
si hiena endeve themeleve,
ngulin dhëmbët tinëz e duan të më rrëzojnë.
E dinë veten të plotfuqishëm,
harrojnë që perënditë vetë i zbrita
shenjt ngë shenti i tyre më ngriti,
një kurorë dafine nga vetë Zeusi.
Nuk janë personazhe të Eskilit,
ata kanë fluturuar kupës që ndrit qiellin
janë shtrigjër të zbritur nga Salemi
e kudo që shkelin mbjellin veç mortje.
Unë qëndroj me dyer të hapura
shtëpi e shpirtrave në përjetësinë kohë
portat e mia jane diell
dhe gërmat e mia drithërojnë mbretër .
Sa shumë kanë ndjekur gjurmët e mia,
sa gaz e lotë mbjellur pa fund,
sa përvajshëm e qeshur kanë ndërruar fyryrat
dhe unë përmendore përherë aty,
por sot kërkojnë rrënjët e mia,
që pleksen bashkë me vetë njerëzinë
të më rrafshojnë nuk ndjejnë të nginjur
ethshëm urrejtja gjer në herezi.
Unë jam teatri, memoria e kohës
që shkon e vjen, por shpirtin le aty
Jam Eurupidi që pas kam erenitë
e të sosur kurrë s’ kanë marrëzitë,
jam Shekspiri,që po më vrasin makbethët
por dhe Molieri, që tartufët e ndjekin
jam tempull i të gjithë zotave
dritë e hedhur përmbi errësirën.
@agronshele
SOY EL TEATRO
Dicen que mis personajes
e incluso sus delirios se fusionan,
como hienas que deambulan alrededor,
mordiéndome, queriendo emanciparme;
piensan que son inmortales
más olvidan que son mi creación ¡Soy su Dios!
Soy más brillante que Zeus mismo.
No son personajes de Esquilo
desamparados en insondables sombras oscuras,
son magos y brujas deducidos por Salem,
donde quiera que estén solo portan quebranto.
Con mentalidad abierta, cerca de una casa embrujada
colmada de arrepentidas almas,
mi intelecto, cual libro abierto y mis escritos
traen los muertos a la tierra entre nosotros.
Muchos han seguido mis pasos,
demasiadas lágrimas derramadas.
Es icónico cómo de pie percibo
transmutar sus rostros,
como si ya no supieran quién soy;
hoy cavan sepulcros e indagan mis raíces
no porque me extrañen, sino porque me necesitan.
Soy el teatro, la memoria del tiempo
que viene y va, pero su alma persiste.
Soy Eurípides, la oscuridad me escolta a todas partes,
la locura nunca termina.
Soy Shakespeare, Macbeth me aniquila,
incluso los Tartufos de Moliere me persiguen.
¡Soy el templo de todos los dioses!
Soy la única estrella más radiante de la noche.
Traducción: Alicia Minjarez Ramírez
Είμαι “Το Θέατρο”
Λένε ότι οι χαρακτήρες μου συγκεντρώνονται
Μαζί με αυτούς ακόμα και τους εφιάλτες τους
Όπως οι ύαινες που περιφέρονται ολόγυρα
Με δαγκώνουν και θέλουν να με ξεσχίσουν
Νομίζουν ότι είναι αθάνατοι
Αλλά … ξεχνούν, οτι εγώ τους δημιούργησα, εγω είμαι ο Θεός τους
Ειμαι πιο λαμπερος και απο τον ίδιο τον Δια
Δεν είναι χαρακτήρες του Αισχύλου
Αυτό χάνεται μέσα στις βαθιές σκοτεινές σκιές
Είναι μάγοι και μάγισσες παλιές του Σαλεμ
Όπου κι αν είναι, φέρνουν μόνο θλίψεις
Παραμένω ανοιχτόμυαλος
Σε ένα στοιχειωμένο σπίτι γεμάτο λυπημένες ψυχές
Το μυαλό μου μένει σαν ένα ανοιχτό βιβλίο
Και τα γραπτά μου φέρνουν τους νεκρούς στη Γη αναμεσά μας
Πολλοί έχουν ακολουθήσει τα βήματά μου
Πάρα πολλά δάκρυα εχουν χυθεί
Είναι εικονικό πώς στέκομαι εκεί
Και να τους παρακολουθώ πως αλλαζουν τα πρόσωπά τους
Αισθάνομαι ότι δεν ξέρουν ποιος είμαι πια
Αλλά σήμερα σκάβουν τάφους και ψάχνουν για τις ρίζες μου
Όχι γιατί μου λείπουν, αλλά επειδή με χρειάζονται
Είμαι το θέατρο, η μνήμη του χρόνου
Αυτό έρχεται και πηγαίνει, αλλά η ψυχή του παραμένει εκεί
Είμαι ο Ευριπίδης, το σκοτάδι με ακολουθεί παντού,
Η τρέλα δεν τελειώνει ποτέ
Είμαι ο Σαίξπηρ, ο Μακβεθ που με σκοτώνει
Ακόμη ο ταρτούφος του Μολιέρου που με κυνηγά
Είμαι ο ναός όλων των Θεών
Είμαι το μόνο αστέρι που λάμπει φωτεινότερα κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Traslatio by Eftichia Kpardeli
