ΦΙΛΟΙ

Οι παλιές ανάσες των φίλων
γέμισαν το δωμάτιο
πόσο αθώοι στα αλήθεια είμαστε
πάντα στην σιωπή μας αγκαλιασμένοι
βρίσκαμε την απάντηση
και οι ζωές μας πάντα μας
κερνούσαν υποσχέσεις

Τα φαρδιά παράθυρα
και η σκληρή ζωή μας
άπλωνε το φως στον κήπο
στις πέτρινες αυλές και στα σοκάκια

Μόνο ο ήχος έμεινε
στην ψυχή μας μόνο
Αυτός χτυπούσε την πόρτα μας

όταν στο τέλος του δρόμου έσβηναν όλα

FRIENDS

The old breaths of friends
were filled the room
how innocent we really are
always in our silence we are embraced
we found the answer
and our lives forever 
was treating our promises

The wide windows
and our rough life
the light turned into the garden
the stone courtyards and alleys

Only the sound is left
in our soul only
He knocked on our door
when at the end of the road everything was gone