ΑΝΘΗ ΕΛΕΟΥΣ

Απευθύνεται σε όλους  τους φυλακισμένους και σε αυτούς που  ζητουν  την φωνή  δικαιοσύνης και την βοήθεια

Ενα νεο ποιημα μου
ΑΝΘΗ ΕΛΕΟΥΣ
Ρωγμές στα πρόσωπα των Αθώων
και τα γερμένα κορμιά
καρφωμένα στην σιωπή, υπομένουν

Ψιθυρίζω ήχους
ανοίγω τα παράθυρα
περνούν τα χρώματα
μεγαλώνουν τα χέρια
απλωμένες αγάπες οι ελπίδες

Μοιρασμένες οι προσμονές
σε εκείνες του ορίζοντα τις μορφές
Άνθη ελέους οι υποσχέσεις
Το μόνο βιός μας και τούτο μόνο
Ξοδεύουμε

The Flowers of Mercy
Cracks in the faces of the Innocents
and sag bodies
nailed to silence , stand

I whisper sounds
open the windows
the colors pass
raise hands
outstretched loves,
the hopes

Expectations are shared
in those horizons of forms

The Flowers of Mercy
the promises
Our only life and that
only we spent