ΠΟΙΗΜΑΤΑ -ΑΡΧΟΥΣΑ ΜΕΡΑ -ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ

http://eosthecreativecontext.wordpress.com/

ΑΡΧΟΥΣΑ

ΜΕΡΑ

Χρώματα από του Ήλιου

τα κρόσσια ,διάχυτα

στης ελπιδοφόρας αυγής το φίλημα

χείλη κατακόκκινα, κερασένια

Έργο νέο  γεννιέται

νέα  ακούραστη σκέψη

στην συνωμοσία της σιωπής

στις ακύμαντες επιφάνειες

των νερών, στα φυλλώματα

 ταξιδεύει

Με τα ακροδάχτυλα πλεγμένα

στην πλευρά του ουρανού

ολοκληρώνεται η αγάπη

Αχώριστη, Αξόδευτη, Αδιαίρετη   Άρχουσα

Ruling

DAY

Colors of the Sun
the fringes, diffuse
Joined hopeful dawn kissing
red lips like cherries

***

New project is born
tireless new paragraph
the conspiracy of silence
akymantes on surfaces
the water, the leaves
travel

***

With fingertips bonded
side of heaven
completes the love
Inseparable, indivisible, ruling

1^ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα: «Η προσφυγιά»

Αγαπητή Ευτυχία,

είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως έχετε κερδίσει τη διάκριση του Δεύτερου Επαίνου στον ποιητικό μας διαγωνισμό! Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά για την αξιόλογη συμμετοχή σας και να σας ενθαρρύνουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Αναφορικά με την εκδήλωση της βράβευσης, αυτή θα λάβει χώρα στο Βόλο και στις 19 Μαίου. Λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν εντός των προσεχών ημερών. Παρακαλώ, όπως μας ενημερώσετε για την παρουσία σας στην εκδήλωση, το αργότερο, έως τις 24 Απριλίου.

Με εκτίμηση,

εκ του συλλόγου,

Κυριακίδης Χαράλαμπος

-----------------------------------------

Χωροτάκτης-πολεοδόμος μηχανικός

Μέλος Δ.Σ. του συλλόγου

Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα δημοσιευθούν στην ιστοσελίδα του Συλλόγου www.romylia.com καθώς και στο facebook(Σύλλογος Αν. Ρωμυλίας Βόλου)

«Προσφυγιά»

Ξένο Αγριοπούλι

Με ένα λουλούδι σε ένα παιδιάστικο παραμύθι

για τα γαλάζια του κόσμου ξεκίνησα

λέξεις και προσευχές  η δική μου  ορφάνια,

στην φθορά του κόσμου

στους ατελείωτους αγώνες, και  στους διωγμούς  το σπάραγμα…..

Όταν λυγίζω σαν το κλωνάρι της ιτιάς

ξεριζωμένος στην μέση του κόσμου

σημαδεύω τις μέρες για τον γυρισμό

σε έναν πράσινο κήπο, σε  βλαστούς

 και σε δενδρόφυλλα που βυθίζονται  στο χώμα

Ο ίδιος μόχθος, ο ίδιος σπαραγμός

η ίδια απόγνωση, στον Ήλιο της Πατρίδας

στέλνω όλα τα φιλιά και τα  λόγια τα  ακριβά

που έσωσε ο καιρός στης αυγής το ροδόλευκο  φως

Στα μεγάλα ταξίδια,  στους διψασμένους ορίζοντες 

στου κόσμου την πλάνη , με την πνοή του Θεού σε σιωπηλούς αλύγιστους κορμούς

 στα αγνά μου χρόνια, σκάλισα ημερομηνίες και ονόματα

δίψασα για της μάνας το φιλί που ποτέ δεν λησμόνησα

Όταν τα λούλουδα στολίζουν την γη τότε ζητώ

στην καρδιά να φωλιάσει γλυκιά η ελπίδα

με μπλεγμένα φτερούγια  ξένο αγριοπούλι

μεγαλώνω,  σε ξένο ουρανό και  ρίζες δεν έχω

μακριά από την Πατρίδα

http://www.ukpoetrylibrary.co/poem-foreign-wild-bird-by-eftichia-kapardeli/