ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ Γ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2006
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ
( ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ)
Ή ίδια διαδρομή……..Λουσμένος στο φώς της ήμέρας άπομακρύνομαι όλο και περισσότερο άπό την σκοτεινή Κινηματογραφική αίθουσα.Έκεί σε αύτό τον χώρο άνθρωποι σαν και μένα ίδιοι, όταν βρίσκομαι εκεί μού παραστέκουν χωμένοι στις καρέκλες τους.Τους διακρίνω στο σκοτάδι με το αχνό περιγραμμα τους με το βλέμμα τους καρφωμένο στην όθόνη.Χρόνια τους βλέπω ετσι , ενώ στην όθόνη καθυστερεί το «έργο της ζωής μου»Το όνειρο καθώς σβήνει όταν ξαφνικά τά φώτα άναβουν.Και ή συνέχεια μακρινή.Άνθρωποι πού γελούν …αλλοι φεύγουν μά εγώ παραμένω έδώ σε αύτό τον σταθμό με την όθόνη σε αυτά τά ατελειωτα ταξίδια.Κάθομαι στην τελευταία θέση.Εδώ είναι όλα ήσυχα μοναχικά , άκόμα και όταν γεμίζει ή Αιθουσα.Ένα κορίτσι μού χάρισε ένα χαμόγελο όταν ανοιξαν τά φώτα…….Και ολοι μείναμε στις θέσεις μας, γιατι αυτό πού βλέπαμε δεν είχε τελειώσει άκόμα.Αθώοι στα όνειρα των τυφλών..πού πρέπει να τούς μιλούμε για τήν σκοτεινη αίθουσα του Κινηματογράφου για αυτά πού βλέπουμε χρόνια τώρα να τά πούμε ξανά και ξανά ετσι όπως είναι, έτσι όπως τά βλέπουμε.Δυό άνθρωποι τότε θα ψιθυρίσουν αυτά τά λόγια…λαχανιασμένα «θα σού έξηγώ και θα σού περιγράφω»Και όταν τελειώσει το «όνειρο» όρθιοι θα φύγουμε μαζί από την κινηματογραφική αίθουσα.Στο τέλος του εργου πού είδαμε μαζί καθώς φεύγουμε , όταν θα βγούμε στό φώς θα με ρωτάς «πες μου και έμένα εζησε και αυτός ευτυχισμένα?»Φωνές παιδιών σε κάθε εικόνα στην όθόνη, χανω την πρσοχή κι αυτό πού βλέπω είναι αλήθεια….ειναι πράξη σάν τώρα και τότε…..Σάν ψέμματα μοιάζουν καί άκούγονται μά είναι άληθινα.Στην όθόνη του Σινεμά ξεκινάς πάντα όπως στην πραγματική ζωή σου.Μεγαλοπρεπα , καθάρια ή δύναμη και ή σκέψη σου βγαίνει στον δρόμο πάντα άργά…όλα αλλάζουν ταξίδια , εργα στην θύμηση …άθέλητα … σαν να μην ξέχασα κανέναν.Ή όθόνη μένει όρθάνοιχτη.Τίποτε δεν πρέπει να χαθεί από το «όνειρο ζωής»Και αν κουραστεις κλεισε τά ματια και κοιμήσου θα δείς ότι αύτή ή διαδρομή πού έκανες στις αίθουσες του Σινεμά έμοιαζε τόσο πολύ με το μυστικό σημάδι….αύτό πού έψαχνες να βρής …την ζωή να εξηγήσεις
Γ ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ -ΣΑΛΑΜΙΝΑ 2006
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ
( ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ)
Ή ίδια διαδρομή……..Λουσμένος στο φώς της ήμέρας άπομακρύνομαι όλο και περισσότερο άπό την σκοτεινή Κινηματογραφική αίθουσα.Έκεί σε αύτό τον χώρο άνθρωποι σαν και μένα ίδιοι, όταν βρίσκομαι εκεί μού παραστέκουν χωμένοι στις καρέκλες τους.Τους διακρίνω στο σκοτάδι με το αχνό περιγραμμα τους με το βλέμμα τους καρφωμένο στην όθόνη.Χρόνια τους βλέπω ετσι , ενώ στην όθόνη καθυστερεί το «έργο της ζωής μου»Το όνειρο καθώς σβήνει όταν ξαφνικά τά φώτα άναβουν.Και ή συνέχεια μακρινή.Άνθρωποι πού γελούν …αλλοι φεύγουν μά εγώ παραμένω έδώ σε αύτό τον σταθμό με την όθόνη σε αυτά τά ατελειωτα ταξίδια.Κάθομαι στην τελευταία θέση.Εδώ είναι όλα ήσυχα μοναχικά , άκόμα και όταν γεμίζει ή Αιθουσα.Ένα κορίτσι μού χάρισε ένα χαμόγελο όταν ανοιξαν τά φώτα…….Και ολοι μείναμε στις θέσεις μας, γιατι αυτό πού βλέπαμε δεν είχε τελειώσει άκόμα.Αθώοι στα όνειρα των τυφλών..πού πρέπει να τούς μιλούμε για τήν σκοτεινη αίθουσα του Κινηματογράφου για αυτά πού βλέπουμε χρόνια τώρα να τά πούμε ξανά και ξανά ετσι όπως είναι, έτσι όπως τά βλέπουμε.Δυό άνθρωποι τότε θα ψιθυρίσουν αυτά τά λόγια…λαχανιασμένα «θα σού έξηγώ και θα σού περιγράφω»Και όταν τελειώσει το «όνειρο» όρθιοι θα φύγουμε μαζί από την κινηματογραφική αίθουσα.Στο τέλος του εργου πού είδαμε μαζί καθώς φεύγουμε , όταν θα βγούμε στό φώς θα με ρωτάς «πες μου και έμένα εζησε και αυτός ευτυχισμένα?»Φωνές παιδιών σε κάθε εικόνα στην όθόνη, χανω την πρσοχή κι αυτό πού βλέπω είναι αλήθεια….ειναι πράξη σάν τώρα και τότε…..Σάν ψέμματα μοιάζουν καί άκούγονται μά είναι άληθινα.Στην όθόνη του Σινεμά ξεκινάς πάντα όπως στην πραγματική ζωή σου.Μεγαλοπρεπα , καθάρια ή δύναμη και ή σκέψη σου βγαίνει στον δρόμο πάντα άργά…όλα αλλάζουν ταξίδια , εργα στην θύμηση …άθέλητα … σαν να μην ξέχασα κανέναν.Ή όθόνη μένει όρθάνοιχτη.Τίποτε δεν πρέπει να χαθεί από το «όνειρο ζωής»Και αν κουραστεις κλεισε τά ματια και κοιμήσου θα δείς ότι αύτή ή διαδρομή πού έκανες στις αίθουσες του Σινεμά έμοιαζε τόσο πολύ με το μυστικό σημάδι….αύτό πού έψαχνες να βρής …την ζωή να εξηγήσεις
Γ ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ -ΣΑΛΑΜΙΝΑ 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου