ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΑΘΗΝΑ - Νύφη του Βορρά, Θεσσαλονίκη, Πόλις ημίθεων γη- Λιβαδειά ή Μίδεια

ATHENS 

Athens stone of sapphire of ground the Ring… “
"..

Kostis Palamas

Years rooted here
less than the rich
sunlight
Greek light
stone chisel
coalesce with the Gods
with souls, with ideas and names

               ***
Petals of roses
fall to earth
Centuries browse
under the marble sculptors
invincibles

columns of the Parthenon

               ***
With the golden armor
hand and the sword
Athena, goddess of the city
pilgrims who
searching for the way
Immortal spirit of the Greek
leads

«Greece before
the sort of glorious years
never fade 
why is unfading wisdom  » 

                ***
My friends and my acquaintances
Flowers on tree clones
flourished and matured
all these years

from the weight they fell

in this ground
where wounded bird

in the fog from the current invaders it resembles

                   ***


Athens
Eternal Beauty soil glorious
lightning capture tools
the cloud and the Star
Atticus Sky
each new day
crowned with ancient ideals

                  ***
New Sun, New route
A Golden City
there always remains hidden
the handful of God
hiding

ΑΘΗΝΑ

"...Αθήνα ζαφειρόπετρα στης γης το Δακτυλίδι..."                                                          Κωστής Παλαμά

Ριζωμένη  χρόνια εδώ

κάτω από το πλούσιο

φως του Ήλιου

φως Ελληνικό

σμιλεύω την πέτρα

ενώνομαι με τους Θεούς

με ψυχές ,με ιδέες και ονόματα

***

Πέταλα από τριαντάφυλλα

πέφτουν στην γη

Τους Αιώνες ξεφυλλίζω

κάτω από τις μαρμαρόγλυπτες

Ανίκητες κολώνες του Παρθενώνα

***

Με την χρυσή πανοπλία

και στο χέρι το σπαθί

η, Αθηνά, Θεά της πόλης

τους προσκυνητές που

ψάχνουν τον δρόμο  για

το Αθάνατο Ελληνικό πνεύμα

οδηγεί

«Της Ελλάδος  της πριν

τη ενδοξίας  χρόνος τινας

ποτέ δεν την μαραίνει

γιατί Αμάραντος είναι η Σοφία»

***

Οι φίλοι μου  και οι γνωστοί μου

Άνθη σε δένδρου κλώνια

άνθισαν και ωρίμασαν

όλα αυτά τα χρόνια

και από το βάρος έπεσαν

σε τούτη την γη

που λαβωμένο πουλί

στην ομίχλη από τους σημερινούς

επιδρομείς μοιάζει

***

Αθήνα

Αιώνια Ομορφιά ,χώμα δοξασμένο

τους κεραυνούς Αιχμαλωτίζω  μέσα

στα νέφη και με το Αστέρι

του Αττικού Ουρανού

κάθε καινούργια ημέρα

με αρχαία ιδανικά στεφανωμένη

***

Νέος Ήλιος, Νέα διαδρομή

μια χρυσή Πόλη

μένει κρυμμένη  πάντα εκεί

στην φούχτα του Θεού

φυλαμένη

Έπαινος από το περιοδικό Κελαινώ 2009-2010 με θέμα "...Αθήνα ζαφειρόπετρα στης γης το Δακτυλίδι..."

ΑΠΟΝΟΜΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009

“Νύφη του Βορρά, Θεσσαλονίκη, Πόλις ημίθεων γη”, Ευτυχία Καπαρδέλη, Πάτρα

 Excursion IN LAKE Tsivlou 01/01/2013 http://guideofgreece.com/tsivlou-lake-mount-helmos

Μία πραγματικά ιδιαίτερη ποιητική συλλογή με τίτλο “100 Χρόνια Ελεύθερης Θεσσαλονίκης (επετειακή ποιητική ανθολογία)”, σε συνεργασία με το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο και τον Σύλλογο Φίλων του Βαφοπουλείου, έγινε πραγματικότητα και πλέον κυκλοφορεί σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο, μετά από μία άκρως δημιουργική συνεργασία των διοργανωτών και του καλλιτεχνικού εκδοτικού team των εκδόσεων μας! Πρόκειται για μία συλλογή με εκατοντάδες ελληνόφωνους ποιητές, η οποία και δημοσιεύει τις συμμετοχές από σχετικό διεθνές ποιητικό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 ετών από την απελευθέρωση της πόλης της Θεσσαλονίκης.

Το εκδοτικό ατελιέ του iWrite ανέλαβε τον πλήρη συντονισμό της έκδοσης, τον σχεδιασμό της μακέτας εξωφύλλου και οπισθοφύλλου, την καλλιτεχνική σελιδοποίηση και την τυπογραφική παραγωγή του ξεχωριστού αυτού μυθιστορήματος, το οποίο ξεχωρίζει (όπως και τα υπόλοιπα βιβλία που έχουν σχεδιαστεί από τη δημιουργική μας ομάδα) για την ποιότητα του χαρτιού που χρησιμοποιήθηκε και τη γενικότερη αίσθηση “πολυτελείας” που αποπνέει το εξώφυλλο και οι 256 σελίδες του (διαστάσεων 16 x 23 εκατοστών).
Επιπλέον, η εκδοτική μας ομάδα έχει αναλάβει την προώθηση του έργου, καθώς και την καλλιτεχνική σχεδίαση promo υλικού για τα book events του βιβλίου.

ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΠΟΛΙΣ –ΗΜΙΘΕΩΝ ΓΗ

  Κασσάνδρου πόλις  ….Θεσσαλονίκη

όμορφη του Βορρά αγαπημένη θυγατέρα και  νύφη, θεοφρούρητη, συμβασιλεύουσα ,καλλίστη ευδαίμων και λογίμη

Ανθισμένοι δρόμοι από τις μωβ «τζακαράντες»

αρώματα κα χρώματα πλημμυρισμένοι

στον λόφο που η πόλη ψηλώνει και μοιάζει ουρανού πολιτεία 

 οι ικεσίες ,οι παρακλήσεις …και ο Ναός…… ξεχωρίζει

το Άγιο μύρο του Αγ. Δημητρίου

από την πύρινη ρομφαία  Αθλοφόρου και προστάτη

ακόμα αναβλύζει

Μακρύς ο δρόμος του προσκυνητή για την πίστη

Άνω πόλη, καστρόπληκτα σπίτια , λιθόστρωτα δρομάκια ,πλατείες

ξέφωτα , Αύρα Αρχοντική ,Κοσμοπολίτικη

Παραλία,  και η ψυχή λεύτερη  στο θαλασσινό αεράκι

σε νοσταλγικούς περιπάτους συναντώ βλέμματα ερωτευμένα

με αγάπη με στοργή εκείνα που φωλιάζουν στην ψυχή για σένα

Ακριτών  και  Μακεδόνων πολεμάρχων

στρατιές ελευθερωτών

Μνημεία και σύμβολα θριάμβων

«Σαράντα εκκλησιές ,Καμάρα ,επταπύργιο

Ρωμαϊκή αγορά, Αγιά  Σοφιά…..εκκλησιά των Ασωμάτων»

Στους δρόμους και σε αυτές τις γειτονιές 

πάντα ταξιδιώτης, εραστής και νοσταλγός  θα γυρνώ

 και στο ακρογιάλι της μέρας

 το φως θα κρατώ σε
μια  δεύτερη Ιερουσαλήμ 

στης Ρωμιοσύνης το δισκοπότηρο

Ω! Θεσσαλονίκη

Την άμμο κοιτάζω στου χρόνου την κλεψύδρα, στης ομορφιάς τον θερισμό 

στο σεληνόφως για σένα μιλώ, αγαπημένη νύφη και   θυγατέρα

στο σταυροδρόμι των λαών 

http://blogs.sch.gr/kvagelio/2012/08/05/%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B7-%CE%B7%CF%81%CF%8E%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B8%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E/

Μίδεια

Γη ηρώων, ημίθεων, θεών και ανθρώπων


Λιβαδειά ή Μίδεια

Λιβαδειά ή Μίδεια


Ιερή πόλη

Διάσπαρτα τα μνημεία κληρονομιάς

στην αγκαλιά της…


Η νύμφη Έρκυνα με τις νύμφες των νερών 

παίζει

Στα φιδογύριστα μονοπάτια στις όχθες

και στις λαξευμένες κόγχες των βράχων

στα πεπλοφόρα αγάλματα των Θεών

ξαγρυπνούν

Η Αρτέμιδα

Ο Ερμής, ο Διόνυσος ,ο Αρκεσίλαος

η Δήμητρα, ο Απόλλωνας

και ο μάντης Τροφώνιος στο ιερό 

μαντείο

τον Ήλιο εξυμνεί

μέσα στα αναθήματα

με το σκήπτρο των φιδιών

σε ένα αρχαίο τελετουργικό

Οι Ήρωες πολεμούν

«Καρδιά, παιδιά μου, παιδιά, μη φοβηθείτε

Ανδρεία, ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί 

σταθείτε»

σε μια πανηγυρική αιώνια δοξολογία

οι Επίσκοποι

ευλογούν την πατρίδα

την γη, την νίκη ,την ελευθερία

Στις πέτρινες γέφυρες, στο μεσαιωνικό κάστρο

και στον παλιό νερόμυλο

Οι λέξεις ξεχάστηκαν …..μα

οι ψυχές και οι καρδιές

είχαν ανεξάντλητες

πηγές στα μάτια, στα αυτιά και στην ψυχή

της πηγές της μνημοσύνης

και της λήθης

ένα ποίημα για τη Λιβαδειά από την αγαπημένη 

μου φίλη  Ευτυχία Καπαρδέλη

…την ευχαριστώ θερμά…

Η "Έρκυνα" είναι το ποτάμι που διασχίζει την πόλη της Λιβαδειάς και όλα τα χρόνια έχει αποτελέσει κέντρο των δραστηριοτήτων των κατοίκων της πόλης. Οι πηγές βρίσκονται στην τοποθεσία «Κρύα» της Λιβαδειάς. Η περιοχή είναι κατάφυτη και οι πηγές βρίσκονται μια αριστερά που ονομάζεται «χλια» και μια δεξιά που ονομάζεται «κρύα». Ο ποταμός ρέει στη μέση της πόλης με διαυγές καθαρό, κρυστάλλινο, χωνευτικό και εύγευστο νερό. Οι πλευρές της πόλης συνδέονται με παλαιά πέτρινα γεφύρια αλλά και σύγχρονα.

Η όμορφη νύμφη Έρκυνα ήταν πολυαγαπημένη κόρη του Τροφωνίου. Η καλύτερη φίλη της Έρκυνας ήταν η Περσεφόνη, κόρη της θεάς Δήμητρας. Οι δυο φίλες συνήθως έπαιζαν μαζί.

 Μια μέρα η Ερκύνα κάλεσε την Περσεφόνη να παίξουν μαζί με μια όμορφη χήνα που της είχε χαρίσει ο πατέρας της। Πήραν την χήνα αγκαλιά και πήγαν να παίξουν στο άλσος

Ανακάλυψαν κάποια σπηλιά και σκέφτηκαν να παίξουν κρυφτό। Η χήνα ανήσυχη στα χέρια της Έρκυνας ήθελε να ξεφύγει, σαν κάτι να την τραβούσε μέσα στη σπηλιά. Το κορίτσι την άφησε κάτω, και ύστερα την ακολούθησαν μέσα στην σκοτεινή σπηλιά.

Σε μια στιγμή ένα σούρσιμο ακούστηκε, και ξεχώρισαν κάτι άσπρο να κουνιέται πίσω από μια μεγάλη πέτρα। Τα κορίτσια νόμισαν ότι κάτι κρύβεται. Για μια στιγμή φοβήθηκαν, αλλά η Έρκυνα δεν έφευγε χωρίς την χήνα της.

Ξαφνικά μια λάμψη εξαφάνισε το σκοτάδι। Κι ερχόταν από το σημείο που είχε κρυφτεί η χήνα. Η Έρκυνα σήκωσε την πέτρα και από τα βάθη της γης ήρθε ένα βουητό κι από παντού άρχισαν να αναβλύζουν νερά

Έκπληκτη η Περσεφόνη είδε την φίλη της και τη χήνα και τα νερά να γίνονται ένας ορμητικός ποταμός... Το πανέμορφο ποτάμι της Λιβαδειάς: η ΕΡΚΥΝΑ