ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΡΑΒΕΙΟ 

21 

ΣΥΜΠΟΣΙΟ

ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2005 ΣΥΛΛΟΓΗ 

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΩΝ

Χρονογράφημα
Β΄Βραβείο Συλλογής Χρονογραφήματος21 Συμπόσιο Σαλαμίνας
2005

Καθημερινότητα

Όλα φαίνονται διαφορετικά… Όλα ασήμαντα κι ο κόσμος γίνεται πιο θεατρικός από το θέατρο.Ερωτικά παιχνίδια, καθημερινά προβλήματα… κύκλοι με κοινωνικές μόνο ταυτότητες… κύκλοι που απουσιάζουν τα συναισθήματα και πνίγονται σε χάσματα κοινωνικού ψεύδους.Η συντροφικότητα.. καταλήγει σε ψέμμα. πράγματα που θέλεις, σε βίαιες υποχωρήσεις και αυτό που μένει… μόνο τονωτικές ενέσεις… για να θυμάσαι ότι είσαι άνθρωπος.Και αυτό δεν τελειώνει.Αυτό που μας λερώνει… μας λερώνει βαθειά μέσα μας. Γίνεται ίδιο με εκείνο που περιφρονούσαμε και γίναμε μ΄ αυτό ένα.Μα κατακλύζει… μας ξεγυμνώνει και η αλήθεια κομμάτι της ανυποψίαστης αθωότητάς μας που χάνεται σιγά-σιγά.Η ισορροπία είναι η μοναδική μας αναζήτηση.Η κατανόηση των εσωτερικών ματιών μας και των εικόνων που αναζητούμε καθημερινά γύρω μας στο ελεύθερο παιχνίδι του εαυτού μας με τους άλλους.Η αναγκαστική σχέση μας συντρίβει, καθώς ο εσωτερικός δεσμός εγκλωβίζεται από την συνεχή αναζήτηση γι΄ αυτά που δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε σε αυτά που αφήσαμε πίσω μας γιατί ξέμειναν και ήσαν τόσο σημαντικά για μας.Υπάρχει ανάγκη ν΄ ακολουθήσω το ρεύμα με τη δική σου μορφοποίηση… καθώς αναζητάς να ενώσεις τα κομμάτια του παζλ στη δική σου ζωή που πότε μένει μονάχη και πότε σε συνεπαίρνει για να βρεθείς χωρίς αποτέλεσμα στα γεγονότα στις αναμνήσεις σε μια κατεύθυνση που χαράσσεται απ΄ άλλους…Όλα υπάρχουν ρευστά… μοιάζει με τη λάβα που κατρακυλά και τα καίει τα καστρέφει όλα.ποτάμι καυτερο…Πρέπει να φύγεις ν΄ απομακρυνθείς να διαφυλάξεις το πνεύμα σου, το σώμα σου και τα κρύψεις για να μην σε συμπαρασύρει και από μια μικρή τρυπίτσα, … καθώς κυττάζεις την ζωή των άλλων ψάχνεις απεγνωσμένα ν΄ απλώσεις σε στέρεο έδαφος την δική σου.Είναι σύνθεση… πρέπει η κριτική σου η οξυδέρκειά σου, η ευφυϊα σου η ζωή σου να είναι πέλεκυς να είναι άμεση… επιταχυνόμενη, για να γίνει απεριόριστη με ισχύ ν΄ αντέξει το ποτάμι της φωτιάς που κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνει από το στόμιο του κοσμικού Ηφαιστείου. Καταστρατηγημένα διαρθρωτικά σύνολα συσσωρεύονται δίπλα σου με εικόνες με ήχο ή χωρίς ήχο… με γλώσσα ή «βουβοί» ζητούν να σε εξοντώσουν… για να γίνεις για όλους ακαθόριστος.Μέσα σε ευρηματικούς κανόνες το παιχνίδι αυτό παγιδεύει τους πιο πολλούς σε παντοτινές και καμιά φορά σε περιστασιακές καταστάσεις. Ένας απέραντος κόσμος μια μεγάλη φυλακή ακολουθούν οι κατάλληλες διαμορφώσεις… στα κοσμικά κελιά… σε όλους τους κοινωνικούς τομείς … της τέχνης της θρησκείας του πολιτισμού σε κώδικες που για τον ανθρώπινο νου… φαίνονται κουραστικοί.Κώδικες… ελέγχου για τις ανθρώπινες πράξεις και τα ανθρώπινα αποτελέσματα…Σε κάθε εποχή προσθέτουν ή αφαιρούν… συμπληρώνουν. Η αυτοπροστασία, ο αυτοέλεγχος… η αυτοφυλάκιση.Χώροι και όνειρα μαζί… προσφορες και επιταγές κάθε είδους δεσμευμένα… σε πλαίσια καθορισμένα.Σκοπός η μετάλλαξη… ο συνεταιρισμός… και αν συνεταιρισθεί υλικά, το πνεύμα σου ακάλυπτο, και ελεύθερο δεν πρέπει να φυλακισθεί να υποκύψει.Καθαροί λογισμοί… ελεύθεροι. Πόσοι έμειναν πια…Τους ζητώ απεγνωσμένα… για να συμπληρώσω αυτά που δεν πρόλαβα να κάνω αυτά που άφησα πίσω γιατί ξέμειναν και ήταν τόσο σημαντικά για μένα.