ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ -ΕΠΑΙΝΟΣ

 Α!!!!!!!! ΕΠΑΙΝΟΣ ΔΡΑΜΑ 2011

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Μια φορά και έναν καιρό  ήταν ένα μικρό ηλιογέννητο  χωριό  γεμάτο από χαμογελαστούς αγαπημένους  και ευτυχισμένους ανθρώπους

Σε αυτό το μικρό χωριό ο Ήλιος δεν έφευγε ποτέ .

Ακόμα και την ώρα που οι άνθρωποι  πήγαιναν να κοιμηθούν  το φως έλουζε τα σπίτια τους .Δεν γνώριζαν το σκοτάδι .

Μια μέρα στο μικρό αυτό χωριό ήρθε ένας ξένος.

Άρχισε να καλεί  τους κατοίκους να έρθουν να δουν «το φεγγάρι»

Όλοι οι κάτοικοι έτρεξαν …….και άρχισαν να περιεργάζονται  το μικρό κουτί που κρατούσε στα χέρια του

Άρχισε να τους μιλά για το φεγγάρι και τους έλεγε για την νύχτα την μητέρα του φεγγαριού που  βγαίνουν στον ουρανό μαζί

Μα οι κάτοικοι δεν ήξεραν  τι είναι νύχτα  και τον κοιτούσαν με απορία

Ξαφνικά ανοίγει το κουτί .Μέσα, ένα χάρτινο  φεγγάρι ,ένα στρογγυλό χάρτινο κατασκεύασμα.    Για πρώτη φόρα οι κάτοικοι του Χωριού το έβλεπαν και απορούσαν

Άρχισαν να συνομιλούν  μεταξύ τους και να αναρωτιούνται  …..

Ο Ήλιος από ψηλά που τους κοιτούσε …..δάκρυσε  …το δάκρυ του καυτό έπεσε στην γη  και έκαψε το χάρτινο φεγγάρι  στο μικρό κουτί .

Οι κάτοικοι στενοχωρημένοι για την πράξη του Ήλιου άρχισαν να του φωνάζουν και να τον διώχνουν .

Πέρασαν μέρες και ο Ήλιος έμενε κρυμμένος  πίσω από μεγάλα μαύρα σύννεφα .

Στο χωριό η μέρα έγινε νύχτα. Ένα μαύρο πέπλο είχε απλωθεί στο μικρό χωριό

Οι ηλιόλουστες μέρες πέρασαν ……και ξαφνικά ένας χωρικός έστρεψε τα μάτια του στον ουρανό και διέκρινε το «πρώτο φεγγάρι»….όμοιο με εκείνο που είχε ο ξένος στο κουτί  μα πιο μεγάλο  ……..πιο επιβλητικό με ένα ασημένιο  φως

Σύντομα το είχε μάθει όλο το χωριό ..και όλοι έτρεχαν να το δουν .

Το κοιτούσαν με θαυμασμό αλλά ήταν τόσο μακριά που δεν μπορούσαν  να το πιάσουν. Πέρασαν μήνες και το σκοτάδι στο χωριό είχε γίνει αφόρητο .

Οι καλοί κάτοικοι του χωριού άρχισαν να παρακαλούν  τον Ήλιο να φανερωθεί

Το φεγγάρι λυπημένο και αυτό μαζί με την μητέρα του την νύχτα , παρακαλούσε τον Ήλιο να φωτίσει το χωριό και συμφωνούσε μαζί του την ημέρα να μένει κρυμμένο , από τα μάτια των ανθρώπων.

Ο Ήλιος  που χαμογελούσε με τις καυτές αχτίνες του κάθε μέρα στους καλούς χωρικούς μια μέρα πείσθηκε .

Με χάρη παρουσιάστηκε και όλοι οι κάτοικοι  με το φως ευτυχισμένοι χαιρέτησαν

το φεγγάρι που χαμογελούσε  από μακριά και έδινε υπόσχεση να έρχεται μια φορά τον μήνα  φορώντας την αστραφτερή ασημένια φορεσιά του, και εκείνοι την νύχτα  να του λένε τα όνειρα τους ,να τα παίρνει μαζί  και να ταξιδεύει  μαζί τους για άλλες  μεγάλες χώρες μακρινές και να τα λέει σε άλλους ανθρώπους και όταν επιστρέφει να τους λέει τα όνειρα των άλλων ανθρώπων 

Οι κάτοικοι αποχαιρέτησαν το ασημένιο φεγγάρι ……

Ο ήλιος άπλωσε για άλλη μια φόρα τις αχτίνες του  φωτίζοντας το μικρό χωριό και οι κάτοικοι συνέχισαν να είναι αγαπημένοι και ευτυχισμένοι   στο μικρό ηλιογέννητο χωριό τους