http://eyelands.gr/site/index.php?option=com_content&view=article&id=745:-eyelands-&catid=86:frontpage&Itemid=108
Διηγήματα που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό«Ιστορίες του 2011»
Ιεραποστολή στην Αφρική, 2011. Μια αχανής, δύσκολη Ήπειρος. Όταν βρίσκεται κανείς εδώ νομίζει ότι είναι χαμένος στα βάθη της μαζί με τους ιθαγενείς και μόνος φίλος είναι ο Θεός.
Αποστολή μας το Κονγκό. Μια τεράστια χώρα που έχει τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα, καύσιμα νερό με το μεγάλο πρόβλημα να είναι οι αρρώστιες. Επίσης δεν μπορείς να την διασχίσεις χωρίς να βρεθείς ανάμεσα στις διαμάχες διαφόρων φυλών.
Κληρικοί με ράσα, με γένια με άσπρα μαλλιά και λευκά πρόσωπα ξένοι για αυτή την Ήπειρο φορτωμένοι με κουτιά που περιέχουν ιατρικό υλικό μα και τρόφιμα όπως και νερό στο τζιπ διανύουμε χιλιόμετρα με σκοπό να φθάσουμε εκεί που ο πολιτισμός απουσιάζει ,εκεί που οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Μα εδώ τίποτε δεν θυμίζει αυτό που οι άνθρωποι στην Ευρώπη ονομάζουν δρόμους. Πέτρες, σκόνη, γούβες και το τζιπ μοιάζει πότε να αγκομαχά και πότε να πετάγεται προς τα επάνω όταν οι ρόδες βρίσκουν μεγάλες πέτρες. Ξεκινήσαμε με έναν καυτό Ήλιο και η σκόνη μας δυσκολεύει στην αναπνοή Ξαφνικά μια βροχή δυνατή ασταμάτητη μας δυσκολεύει πιο πολύ. Κλίμα τροπικό μου ψιθυρίζει ο οδηγός μας. Διανύουμε αρκετά μέτρα ακόμα. Ο σκοπός μας το πρώτο χωριό που θα βρούμε μπροστά μας. Ο χωματένιος δρόμος έγινε κατακόκκινος από την βροχή, έγινε λάσπη. Το τζιπ ένα παλιό τζιπ ιεραποστολής βουλιαγμένο μέσα στην λάσπη κολλημένο σε ένα σημείο του δρόμου
Κατεβαίνουμε από το τζιπ και τα πόδια μας κολλούν βαθιά και αυτά στην λάσπη. Ο οδηγός μας προσπαθεί να ξεκολλήσει το τζιπ από την λάσπη, μάταια, ενώ η βροχή συνεχίζει με μεγαλύτερη δύναμη. Με μεγάλη υπομονή όλοι μας βρίσκουμε μια γωνιά και περιμένουμε Ίσως όταν σταματήσει η βροχή και στεγνώσει το χώμα τα καταφέρουμε Μείναμε εκεί μέχρι την χαραυγή .Κάποιοι ντόπιοι με φορτηγά περνούν δίπλα μας αλλά δεν σταματούν. Όλοι μαζί σπρώχνουμε το τζιπ με όλη μας την δύναμη. Ακούω τον πατέρα Ευσέβιο να προσεύχεται δυνατά στα Αραμαικά «ότι σου εστί η Βασιλεία »(metool ddeelokhee malkootho) και η δύναμις και η δόξα (ou haylo ou Teshbohto) και η ελπίδα μας ανοίγει τα φτερούγια της ξανά Το τζιπ ξεκολλά και όλοι μαζί χαρούμενοι ξεχνώντας την λάσπη και τα ράσα μας που είναι λερωμένα , αναχωρούμε
Τα χιλιόμετρα πολλά μα η αποστολή μας συνεχίζεται. Κονγκό -μπαίνουμε στο πρώτο χωριό που έγινε από τους Έλληνες ιερωμένους.Τα παιδιά μας υποδέχονται, μας περικυκλώνουν με απλωμένα χέρια. Μα όσες σοκολάτες και να έχεις η καραμέλες μαζί σου δεν φθάνουν. Κάποια πέφτουν στην αγκαλιά του παπα-Ευσέβιου και εκείνος τους χαϊδεύει τα κεφάλια.
-
2011. Αυτή είναι η πρώτη μου ιεραποστολή και μοιάζω να ζω ένα θαύμα. Η γλώσσα είναι πρόβλημα για μένα αφού δεν κατόρθωσα να μάθω Σουαχιλι (kiswahili) τα οποία είναι ένα κράμα Αραβικών. Μόνο κάποιες λέξεις γνωρίζω όπως Καλημέρα Asubui njema ή καρδιά Roho, moyo
Άλλωστε και ο παπα-Αναστάσης ενώ έχει έρθει πάρα πολλές φορές εδώ κάθε φορά οι νέες λέξεις τον μπερδεύουν. Αυτό είναι το πρώτο χωριό με σχολείο και εκκλησία. Ένα χωριό με αρκετές αχυρένιες καλύβες και το σχολείο όπως και η εκκλησία κτισμένα από πέτρες. Και εδώ βοήθησαν όλοι. Στην δεύτερη αποστολή του ο παπα-Ευσέβιος έφερε σε όλους βιβλία και τετράδια! Είναι δύσκολο κανείς να καταλάβει πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι σε αυτές τις δυσμενείς συνθήκες εδώ ,είναι δύσκολο να απαλύνουμε τον πόνο τους και να τους ανακουφίσουμε
Και αυτό το ταξίδι μας αυτή η μικρή ιστορία μένει ατελείωτη σε αυτόν εδώ τον τόπο που λείπουν όλα και το έργο του Θεού είναι τόσο δύσκολο για εμάς. Με υπομονή και προσευχή για κάθε νέο χρόνο το χαμόγελο αυτών των παιδιών που μας χρειάζονται όπως και όλοι οι ιθαγενείς που τους παρηγορήσαμε τους φροντίσαμε γιατί το νερό είναι λιγοστό και βρώμικο πιο πολύτιμο από το χρυσάφι και όταν οι ασθένειες και ιδιαιτέρως η ελονοσία και το aids θερίζει, μας κάνει δυνατούς να συνεχίσουμε το έργο του Μεθόδιου και Κύριλλου Το ευαγγέλιο πρέπει να σώσει αυτές τις ψυχές. Αυτά μου έλεγε στην αχυρένια καλύβα ο παπα- Αναστάσης προσπαθώντας να καθαρίσει τις λάσπες από το ράσο! Γυρίζει το κεφάλι και μου λέει: ξεκουράσου τώρα Βασίλη,αύριο έχουμε δουλειά! Τα κουνούπια κάνουν την εμφάνιση τους και πάνω στο κρεβάτι ένα τούλι τρύπιο τα κρατά λίγο μακριά.
Το βράδυ η φωτιά είναι το μόνο φως που βλέπω.Γύρω της όλοι οι φτωχοί ιθαγενείς κουβεντιάζουν… φωνάζουν, χορεύουν. Το άλλο πρωί ο παπα-Αναστάσης μαζεύει όλο το χωριό Μου δείχνει ρούχα καθαρά στοιβαγμένα σε μια γωνιά και με καλεί να τα μοιράσω. Οι ιθαγενείς πετούν τα κουρέλια που φορούν και ντύνονται με αυτά που φέραμε μαζί μας. Το μεσημέρι όλοι περιμένουν στην σειρά για το βάπτισμα. Οι καλύβες των ιθαγενών είναι δίπλα από το ποτάμι !!!Με ένα καλάμι ο παπα-Αναστάσης βρίσκει το πιο βαθύ σημείο και εκεί αρχίζει την βάπτιση. Τρεις ώρες κράτησε.Στο τέλος δίνει και τις λευκές λαμπάδες που όμως δεν έφθασαν για όλους! Όλοι χαρούμενοι και εμείς μαζί τους μοιραζόμαστε τις ίδιες στιγμές την ίδια αγάπη.
-
Το μόνο δικό μου δώρο σε αυτή την αποστολή ήταν η φωτογραφική μου μηχανή!Από τότε που ανεβήκαμε στο τζιπ δεν σταμάτησα να βγάζω φωτογραφίες. Δίπλα μου ένα νεανικό πρόσωπο την περιεργάζεται καθώς την κρατώ στα χέρια μου Αυτό το μουτράκι με ακολουθεί ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις. Υπόσχεση να ξαναγυρίσω με πολλά δώρα, υπόσχεση ζωής. Μου δείχνει το κομμένο χέρι από τις βόμβες που έχουν ξεχασθεί στον προηγούμενο πόλεμο και σακατεύουν αυτούς τους ανθρώπους καθώς αναζητούν λίγο καθαρό νερό ή τροφή! Βγάζουμε πολλές μαζί, και της υπόσχομαι να της φέρω μια δική της όταν θα ξαναέρθω. Η αποστολή μας τελειώνει. Μα λίγο πριν φύγουμε εκεί στην εκκλησία ακούω φωνές. Όλοι τρέχουν εκεί. Ο μάγος της φυλής, μου εξηγούν, κάνει φασαρία. Από την πρώτη αποστολή μας σε όλα αυτά τα μέρη της Αφρικής μου εξηγούν πάντα είχαμε πόλεμο με τους μάγους κάθε φυλής. Αρνούνται να μας αφήσουν να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αφού πριν από μας έκαναν μερικό η ολικό ανακάτεμα μαγικών πρακτικών φίλτρων και θεραπευτικών συσκευασματων.Α ρνούνται τα φάρμακα Όταν πρωτοειχαμε έρθει έλεγαν στους Ιθαγενείς δείχνοντας την κολυμπήθρα ότι αυτό είναι ένα μεγάλο καζάνι και μέσα εκεί κάθε βράδυ βάζουν όλους τους ανθρώπους και τους ψήνουν. Όμως ξέρουν ότι αν μας διώξουν δεν θα ξαναέρθουμε και μάλλον θα είναι τα πράγματα χειρότερα για αυτούς
-
Φεύγουμε χωρίς να πάρουμε τίποτε μαζί μας.Άνθρωποι κρέμονται από το τζιπ, μας χαιρετούν δεν μας αφήνουν να φύγουμε... Αυτή είναι η ιστορία του 2011 για μένα, που είναι ατελείωτη αφού όλοι οι άνθρωποι εδώ χρειάζονται μέρος της αγάπης μας μέρος του χρόνου μας μέρος της προσφοράς μας και μέρος της ανθρωπιάς μας Και όλα αυτά θα πρέπει να συνεχιστούν με ανθρώπους που δεν θα διστάσουν να κάνουν έργο Θεού
Η εκκλησία πρέπει να είναι παρούσα με έργα με μικρές «οάσεις» αγάπης και φροντίδας
.jpg)
Διηγήματα που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό«Ιστορίες του 2011»
Τo κείμενο
που στείλατε είναι ανάμεσα σ' αυτά που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό μας. Όπως
είχαμε υποσχεθεί θα ανεβάσουμε τα καλύτερα στο eyelands
Μια ατέλειωτη ιστορία
Ιεραποστολή στην Αφρική, 2011. Μια αχανής, δύσκολη Ήπειρος. Όταν βρίσκεται κανείς εδώ νομίζει ότι είναι χαμένος στα βάθη της μαζί με τους ιθαγενείς και μόνος φίλος είναι ο Θεός.
Αποστολή μας το Κονγκό. Μια τεράστια χώρα που έχει τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα, καύσιμα νερό με το μεγάλο πρόβλημα να είναι οι αρρώστιες. Επίσης δεν μπορείς να την διασχίσεις χωρίς να βρεθείς ανάμεσα στις διαμάχες διαφόρων φυλών.
Κληρικοί με ράσα, με γένια με άσπρα μαλλιά και λευκά πρόσωπα ξένοι για αυτή την Ήπειρο φορτωμένοι με κουτιά που περιέχουν ιατρικό υλικό μα και τρόφιμα όπως και νερό στο τζιπ διανύουμε χιλιόμετρα με σκοπό να φθάσουμε εκεί που ο πολιτισμός απουσιάζει ,εκεί που οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Μα εδώ τίποτε δεν θυμίζει αυτό που οι άνθρωποι στην Ευρώπη ονομάζουν δρόμους. Πέτρες, σκόνη, γούβες και το τζιπ μοιάζει πότε να αγκομαχά και πότε να πετάγεται προς τα επάνω όταν οι ρόδες βρίσκουν μεγάλες πέτρες. Ξεκινήσαμε με έναν καυτό Ήλιο και η σκόνη μας δυσκολεύει στην αναπνοή Ξαφνικά μια βροχή δυνατή ασταμάτητη μας δυσκολεύει πιο πολύ. Κλίμα τροπικό μου ψιθυρίζει ο οδηγός μας. Διανύουμε αρκετά μέτρα ακόμα. Ο σκοπός μας το πρώτο χωριό που θα βρούμε μπροστά μας. Ο χωματένιος δρόμος έγινε κατακόκκινος από την βροχή, έγινε λάσπη. Το τζιπ ένα παλιό τζιπ ιεραποστολής βουλιαγμένο μέσα στην λάσπη κολλημένο σε ένα σημείο του δρόμου
Κατεβαίνουμε από το τζιπ και τα πόδια μας κολλούν βαθιά και αυτά στην λάσπη. Ο οδηγός μας προσπαθεί να ξεκολλήσει το τζιπ από την λάσπη, μάταια, ενώ η βροχή συνεχίζει με μεγαλύτερη δύναμη. Με μεγάλη υπομονή όλοι μας βρίσκουμε μια γωνιά και περιμένουμε Ίσως όταν σταματήσει η βροχή και στεγνώσει το χώμα τα καταφέρουμε Μείναμε εκεί μέχρι την χαραυγή .Κάποιοι ντόπιοι με φορτηγά περνούν δίπλα μας αλλά δεν σταματούν. Όλοι μαζί σπρώχνουμε το τζιπ με όλη μας την δύναμη. Ακούω τον πατέρα Ευσέβιο να προσεύχεται δυνατά στα Αραμαικά «ότι σου εστί η Βασιλεία »(metool ddeelokhee malkootho) και η δύναμις και η δόξα (ou haylo ou Teshbohto) και η ελπίδα μας ανοίγει τα φτερούγια της ξανά Το τζιπ ξεκολλά και όλοι μαζί χαρούμενοι ξεχνώντας την λάσπη και τα ράσα μας που είναι λερωμένα , αναχωρούμε
Τα χιλιόμετρα πολλά μα η αποστολή μας συνεχίζεται. Κονγκό -μπαίνουμε στο πρώτο χωριό που έγινε από τους Έλληνες ιερωμένους.Τα παιδιά μας υποδέχονται, μας περικυκλώνουν με απλωμένα χέρια. Μα όσες σοκολάτες και να έχεις η καραμέλες μαζί σου δεν φθάνουν. Κάποια πέφτουν στην αγκαλιά του παπα-Ευσέβιου και εκείνος τους χαϊδεύει τα κεφάλια.
-
2011. Αυτή είναι η πρώτη μου ιεραποστολή και μοιάζω να ζω ένα θαύμα. Η γλώσσα είναι πρόβλημα για μένα αφού δεν κατόρθωσα να μάθω Σουαχιλι (kiswahili) τα οποία είναι ένα κράμα Αραβικών. Μόνο κάποιες λέξεις γνωρίζω όπως Καλημέρα Asubui njema ή καρδιά Roho, moyo
Άλλωστε και ο παπα-Αναστάσης ενώ έχει έρθει πάρα πολλές φορές εδώ κάθε φορά οι νέες λέξεις τον μπερδεύουν. Αυτό είναι το πρώτο χωριό με σχολείο και εκκλησία. Ένα χωριό με αρκετές αχυρένιες καλύβες και το σχολείο όπως και η εκκλησία κτισμένα από πέτρες. Και εδώ βοήθησαν όλοι. Στην δεύτερη αποστολή του ο παπα-Ευσέβιος έφερε σε όλους βιβλία και τετράδια! Είναι δύσκολο κανείς να καταλάβει πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι σε αυτές τις δυσμενείς συνθήκες εδώ ,είναι δύσκολο να απαλύνουμε τον πόνο τους και να τους ανακουφίσουμε
Και αυτό το ταξίδι μας αυτή η μικρή ιστορία μένει ατελείωτη σε αυτόν εδώ τον τόπο που λείπουν όλα και το έργο του Θεού είναι τόσο δύσκολο για εμάς. Με υπομονή και προσευχή για κάθε νέο χρόνο το χαμόγελο αυτών των παιδιών που μας χρειάζονται όπως και όλοι οι ιθαγενείς που τους παρηγορήσαμε τους φροντίσαμε γιατί το νερό είναι λιγοστό και βρώμικο πιο πολύτιμο από το χρυσάφι και όταν οι ασθένειες και ιδιαιτέρως η ελονοσία και το aids θερίζει, μας κάνει δυνατούς να συνεχίσουμε το έργο του Μεθόδιου και Κύριλλου Το ευαγγέλιο πρέπει να σώσει αυτές τις ψυχές. Αυτά μου έλεγε στην αχυρένια καλύβα ο παπα- Αναστάσης προσπαθώντας να καθαρίσει τις λάσπες από το ράσο! Γυρίζει το κεφάλι και μου λέει: ξεκουράσου τώρα Βασίλη,αύριο έχουμε δουλειά! Τα κουνούπια κάνουν την εμφάνιση τους και πάνω στο κρεβάτι ένα τούλι τρύπιο τα κρατά λίγο μακριά.
Το βράδυ η φωτιά είναι το μόνο φως που βλέπω.Γύρω της όλοι οι φτωχοί ιθαγενείς κουβεντιάζουν… φωνάζουν, χορεύουν. Το άλλο πρωί ο παπα-Αναστάσης μαζεύει όλο το χωριό Μου δείχνει ρούχα καθαρά στοιβαγμένα σε μια γωνιά και με καλεί να τα μοιράσω. Οι ιθαγενείς πετούν τα κουρέλια που φορούν και ντύνονται με αυτά που φέραμε μαζί μας. Το μεσημέρι όλοι περιμένουν στην σειρά για το βάπτισμα. Οι καλύβες των ιθαγενών είναι δίπλα από το ποτάμι !!!Με ένα καλάμι ο παπα-Αναστάσης βρίσκει το πιο βαθύ σημείο και εκεί αρχίζει την βάπτιση. Τρεις ώρες κράτησε.Στο τέλος δίνει και τις λευκές λαμπάδες που όμως δεν έφθασαν για όλους! Όλοι χαρούμενοι και εμείς μαζί τους μοιραζόμαστε τις ίδιες στιγμές την ίδια αγάπη.
-
Το μόνο δικό μου δώρο σε αυτή την αποστολή ήταν η φωτογραφική μου μηχανή!Από τότε που ανεβήκαμε στο τζιπ δεν σταμάτησα να βγάζω φωτογραφίες. Δίπλα μου ένα νεανικό πρόσωπο την περιεργάζεται καθώς την κρατώ στα χέρια μου Αυτό το μουτράκι με ακολουθεί ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις. Υπόσχεση να ξαναγυρίσω με πολλά δώρα, υπόσχεση ζωής. Μου δείχνει το κομμένο χέρι από τις βόμβες που έχουν ξεχασθεί στον προηγούμενο πόλεμο και σακατεύουν αυτούς τους ανθρώπους καθώς αναζητούν λίγο καθαρό νερό ή τροφή! Βγάζουμε πολλές μαζί, και της υπόσχομαι να της φέρω μια δική της όταν θα ξαναέρθω. Η αποστολή μας τελειώνει. Μα λίγο πριν φύγουμε εκεί στην εκκλησία ακούω φωνές. Όλοι τρέχουν εκεί. Ο μάγος της φυλής, μου εξηγούν, κάνει φασαρία. Από την πρώτη αποστολή μας σε όλα αυτά τα μέρη της Αφρικής μου εξηγούν πάντα είχαμε πόλεμο με τους μάγους κάθε φυλής. Αρνούνται να μας αφήσουν να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αφού πριν από μας έκαναν μερικό η ολικό ανακάτεμα μαγικών πρακτικών φίλτρων και θεραπευτικών συσκευασματων.Α ρνούνται τα φάρμακα Όταν πρωτοειχαμε έρθει έλεγαν στους Ιθαγενείς δείχνοντας την κολυμπήθρα ότι αυτό είναι ένα μεγάλο καζάνι και μέσα εκεί κάθε βράδυ βάζουν όλους τους ανθρώπους και τους ψήνουν. Όμως ξέρουν ότι αν μας διώξουν δεν θα ξαναέρθουμε και μάλλον θα είναι τα πράγματα χειρότερα για αυτούς
-
Φεύγουμε χωρίς να πάρουμε τίποτε μαζί μας.Άνθρωποι κρέμονται από το τζιπ, μας χαιρετούν δεν μας αφήνουν να φύγουμε... Αυτή είναι η ιστορία του 2011 για μένα, που είναι ατελείωτη αφού όλοι οι άνθρωποι εδώ χρειάζονται μέρος της αγάπης μας μέρος του χρόνου μας μέρος της προσφοράς μας και μέρος της ανθρωπιάς μας Και όλα αυτά θα πρέπει να συνεχιστούν με ανθρώπους που δεν θα διστάσουν να κάνουν έργο Θεού
Η εκκλησία πρέπει να είναι παρούσα με έργα με μικρές «οάσεις» αγάπης και φροντίδας
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου