Δημοσίευση στο περιοδικό Δόντι
«στην σελίδα Απόπειρες»
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2006
Ποιμενάρχης
Ένας κόκκος άμμου, κι ύστερα μια χούφτα
χώμα, θέλεις να γίνεις στις ρίζες ενός μεγάλου δένδρου κι όταν τα φύλλα του θα
πρασινίσουν ψηλά να δεις… τους αγγέλους ανάμεσά τους να χαμογελούν…
Τα χέρια
σου δεν φοβούνται θέλουν να τους αγγίξουν… να τους ακουμπήσουν… μα αν γίνεις
χώμα αν πεθάνεις… θα πάψει στα στήθη να χτυπά μια καρδιά που έχει την δύναμη να
κινήσει χίλιους στρατιώτες μαζί σε μια μάχη που καρδιά Ιερή σαν αυτή… του
Χριστού… χτυπά στα στήθη ενός άγιου Ποιμενάρχη.
Έχεις
δίκιο, συμφωνώ…
… είμαι
μαζί σου μου ψιθυρίζεις… δηλαδή είμαι ζωντανός και εσύ με ακολουθείς.
Ο άγγελος
του θανάτου αυτός που δολοφονεί πρέπει να πεθάνει από τον Άγγελο ενός Αγίου που
έχει Ιερή Καρδιά να μυρίσει ο αέρας μύρο αγιότητας και καλοσύνης.
Οι πράξεις
που έμειναν στα χέρια των απλών ανθρώπων… έγιναν σφυριά,έπεσαν στη γη
παρατεταμένα, αχρησιμοποίητα, σπασμένα…
Στα
βαθυγάλανα μάτια σου η γη φαίνεται γαλάζια… Κι όμως κάθε αυγή το κόκκινο του
ήλιου… καθώς ψηλώνει και δραπετεύει στο βάθος της θάλασσας μακριά στον ορίζοντα,
τα κάνει κόκκινα σαν φωτιά…
Μου θυμίζει
το αίμα που χύνεται σήμερα γύρω μας κάθε στιγμή.
Είδα κρυφές
στιγμές σου όταν προσευχόσουν και παρακαλούσα να ήμουν στο πλευρό σου…
Μια πόρτα
στο μοναστήρι του Αγίου Ιωσήφ έτριξε και μετά έκλεισε… δυνατά.
Έμεινα από
έξω… όμως σε άφησα να ζητάς, να ικετεύεις, να αγαπάς αυτό που τόσο θέλεις… την
βοήθειά του, την βοήθεια αυτού που σε άφησε μόνο στις πράξεις σου… σαν απλό
άνθρωπο… τον θεό.
Κι είχες
υπομονή και πίστη ήσουν ένας φτωχός μικρός-Άγιος Ποιμενάρχης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου