Η κριτική μου για το βιβλίο της ζώνης
“Το βιβλιαράκι των 64 σελίδων είναι ένα ¨κόσμημα της ΖΩΝΗΣ¨. Ομολογώ ότι περίμενα να διαβάσω τυποποιημένα πράγματα. Πόσο γελάστηκα, αφού από τις πρώτες σελίδες μοιράστηκα “την ΖΩΝΗ της καρδιάς σας”. Απλό, με ενθυμήσεις και στοιχεία πραγματικά, νιώθει κανείς σαν να βρίσκεται εκεί, σε μια μεγάλη αγκαλιά, την αγκαλιά των αληθινών ανθρώπων, που έμειναν στηνΖώνη και φυλάττουν “Θερμοπύλες”. Ένα βιβλίο φιλόξενο από αγάπη. Κάποιες λέξεις με δυσκόλεψαν, όπως το “Φανάρι”. Από τους γονείς μου θυμάμαι πως την έλεγαν “κλούβα” και την κρεμούσαν ψηλά. Επίσης, ο “γιούκος”, όπως τον έφτιαχναν και οι νοικοκυρές ακόμα και στις πόλεις τα πιο παλιά χρόνια. Εκείνο που με εντυπωσίασε φυσικά ήταν στην σελίδα 43 “Νοικοκυρές – του σπιτιού Αρχόντισσες”. Εδώ πραγματικά λάμπει η θηλυκή ικανότητα αφού οι “αρχόντισσες” εκείνης της εποχής παρόλες τις δυσκολίες φρόντιζαν τα πάντα με αξιοζήλευτο τρόπο.
Καθώς διαβάζεις τούτο το βιβλίο, βρίσκεις το παρελθόν να είναι παρών αφού η αγάπη των κατοίκων και η όμορφη παραουσίασή σου, Ζαχαρούλα, “η πέννα σου” ζωντανεύει κάθε κομμάτι του χωριού. Σε συναρπάζει ο απλός, αληθινός λόγος! Κάθε λέξη μοιάζει με μια όμορφη πινελιά στις αναμνήσεις. Υπάρχει στοχασμός και Αλήθεια. Μια θερμή χειραψία με όλους τους κατοίκους της ΖΩΝΗΣ, χειραψία αγάπης, Φιλίας, Φιλοξενίας. Και δεν πρέπει η χειραψία αυτή να μείνει στα χαρτιά. Θα πρέπει να γίνει και πράξη, αφού σήμερα όλα έχουν αλλάξει όπως χαρακτηριστικά γράφει η φίλη Ζαχαρούλα στην σελίδα 27 “Η ΖΩΝΗ σήμερα”. Πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό δίνει στην ΖΩΝΗ την δυνατότητα να αποκτήσει “τουριστικό ενδιαφέρον”, γιατί είναι ένα μέρος που πρέπει να γνωρίσουν όλοι. Θα ήθελα να ευχηθώ από καρδιάς, σε εκείνο το τετράστιχο στη σελίδα 31 “πόσα όνειρα είχε φωτίσει η παλιά λάμπα της γιαγιάς και πόσες ελπίδες είχε γεννήσει για μας”, όλα… μα όλα τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και σε όλες τις καρδιές να μην σβήσει ποτέ η Ελπίδα. Εκείνο το “φως”, που φωτίζει τον δρόμο του καθένα από μας.”
Καθώς διαβάζεις τούτο το βιβλίο, βρίσκεις το παρελθόν να είναι παρών αφού η αγάπη των κατοίκων και η όμορφη παραουσίασή σου, Ζαχαρούλα, “η πέννα σου” ζωντανεύει κάθε κομμάτι του χωριού. Σε συναρπάζει ο απλός, αληθινός λόγος! Κάθε λέξη μοιάζει με μια όμορφη πινελιά στις αναμνήσεις. Υπάρχει στοχασμός και Αλήθεια. Μια θερμή χειραψία με όλους τους κατοίκους της ΖΩΝΗΣ, χειραψία αγάπης, Φιλίας, Φιλοξενίας. Και δεν πρέπει η χειραψία αυτή να μείνει στα χαρτιά. Θα πρέπει να γίνει και πράξη, αφού σήμερα όλα έχουν αλλάξει όπως χαρακτηριστικά γράφει η φίλη Ζαχαρούλα στην σελίδα 27 “Η ΖΩΝΗ σήμερα”. Πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό δίνει στην ΖΩΝΗ την δυνατότητα να αποκτήσει “τουριστικό ενδιαφέρον”, γιατί είναι ένα μέρος που πρέπει να γνωρίσουν όλοι. Θα ήθελα να ευχηθώ από καρδιάς, σε εκείνο το τετράστιχο στη σελίδα 31 “πόσα όνειρα είχε φωτίσει η παλιά λάμπα της γιαγιάς και πόσες ελπίδες είχε γεννήσει για μας”, όλα… μα όλα τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και σε όλες τις καρδιές να μην σβήσει ποτέ η Ελπίδα. Εκείνο το “φως”, που φωτίζει τον δρόμο του καθένα από μας.”
Δρ. ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΠΑΡΔΕΛΗ, Μέλος του “Παγκόσμιου Κογκρέσου των Ποιητών”
Πάτρα, ν. Αχαϊας
Πάτρα, ν. Αχαϊας
